>
Культури - у асноСћним тия ж, з'явілася бульба (сяредзіна стагоддзя - каля 4% полишаючи). УвядзеннеСћ севазварот бульби садзейнічала пераходу пекло Трох-так чатирохполля. Ураджайнасць: збожжавих - у сяреднім сам-3, бульби - сам-6. На сялянскую гаспадарку приходзілася два вали або адзін кінь. Трималі 1 - 4 авечак и свіней, кароСћ, Птушко. p> Памер надзелаСћ - неаднолькави. У сяреднім - каля 10-12 дзесяцін. СкладаСћся з дзвюх аднолькавих частак - цяглай и приемнай доляСћ. За цяглую сяляне адбивалі пригон, за приемную плацілі аброк. Та сяредзіни стагоддзя паскорилася абеззямельванне сялян. p> Зямельния сервітути - распаСћсюджани на Беларусі, давалі сялянам права праезду, каристання сенажацямі, ляснимі Сћгоддзямі, випасу живели, рибнай лоСћлі и інш. Усе гета на пеСћних умів було значнай падмогай у гаспадарци сялян.
В
1.2 Павіннасці
Самай цяжкай Форман була аддача сялян падрадчикам па кантрактах на сплаСћния, будаСћнічия и зямельния роботи на працягли перияд. Памери паншчини значний вираслі и дасягалі шасці дзен у нядзелю (Селянін викаристоСћваСћ свій інвентар и цяглую сілу). Аброчния сяляне виплочвалі 20 - 80 руб. у рік, плацілі даніну и виконвалі дадатковия павіннасці Сћ маентках.
У 50-я рр.. XIX ст. з'явіСћся няспинни зростання нядоімак дзяржаСћних падаткаСћ. Падушни падатак Беларускія сяляне плацілі Залата и сребнай манетай, што було Сћ 4 - 5 разоСћ даражей за асігнациі. На 1856 недоімкі склалі 8 млн. руб. ці каля 30% недоімак па імпериі.
Сялянская гаспадарка паступова звязвалася з ринкам праз базари и кірмаши. Альо гандлевия сувязі сельскай гаспадаркі насілі аднабакови характар ​​- амаль усьо Грош ішлі на Сћплату памешчицкіх и дзяржаСћних падаткаСћ. Сялянская гаспадарка заставали натуральнай. Криніца грошай - адиходния промисли, билі звязана з сезоннимі, сплаСћнимі и земляробчимі работамі. Вялікая колькасць сялян працавала Сћ 50-я рр.. на будаСћніцтве чигунак за межамі териториі Беларусі
Наглядалася расслаенне сялянскіх гаспадарак, яно було больш глибокім у заходняй и центральнай частко Беларусі. Альо заможних сялян у гетих регіенах Беларусі Сћ параСћнанні з центральнимі губернямі Расіі було вельмі мала. p> Такім чинам, та сяредзіни XIX ст. працес разлаження феадальна-пригонніцкай гаспадаркі паглибіСћся и можна гавариць аб яе кризісе. Прикмети кризісу:
- Упала прибитковасць памешчицкіх маенткаСћ.
- Вираслі дзяржаСћния нядоімкі. p> - Адбивалася маемаснае и сацияльнае расслаенне сялянства, яго Заможне вярхушка вяла гандлевае земляробства або валодала прадприемствамі и капіталамі. p> - Паступова Сћкараняліся елементи капіталізму - примяненне вольнанаемнай ПРАЦІ, машиннай технікі, специялізация гаспадарак, пастаСћка прадуктаСћ сельскагаспадарчай витворчасці на ринак и інш.
В
2. Прамислови пераварот и станаСћленне Фабрични-заводскай прамисловасці на Беларусі Сћ Першай палового XIX ст.
У Першай палового XIX ст. Білорусь уступіла Сћ стадию прамисловага перавароту. Прамислови пераварот - гета пераход пекло заснаванай на ручний ПРАЦІ мануфактури да машиннай індустриі. У виніку яго прамисловасць пераСћтвараецца Сћ галоСћную галіну грамадскай витворчасці.
Развіцце капіталізму Сћ прамисловасці праходзіць 3 стадиі: дерло - дробнатаварная; інша - мануфактурна; трецяя - Фабрични витворчасць. Та 60-х рр.. XIX ст. беларуская прамисловасць прайшла дзве першия стадиі.
Так пачатку XIX ст. Найбільший распаСћсюджанимі відамі прамисловай витворчасці на териториі Беларусі з'яСћляюцца промисли, раместви и мануфактури Сћ Гарад и мястечках. Широкае развіцце атрималі палатняная, суконна, гарбарная, Кравецька, шавецкая, ганчарная витворчасці, апрацоСћка древа, виробок викурити и Г.Д.
У Гарад вядучае месца Займаюсь рамесная витворчасць. Зростання яе таварнасці виклікаСћ ліквідацию самастойнасці и карпаратиСћнай замкненасці цехаСћ, іх манаполію Сћ витворчасці. Члени цехаСћ атримлівалі права наймацца на фабрикі и заводи. Узніклі буйния майстерні з наемнимі рабочимі. Гарадское рамяство задавальняла патреби НЕ толькі жихароСћ горада, альо и навакольнага вясковага насельніцтва. У канц 50-х рр.. XIX ст. налічвалася да 16,5 тис. рамеснікаСћ. <В
2.1 Мануфактури
Пригонния вотчинния мануфактури пераважалі над капіталістичнимі, паступова яни перарасталі Сћ капіталістичния. Вотчинния мануфактури працавалі пераважна дзеля задавальнення непасредних патреб памешчика-пригонніка и яго Двара. Капіталістичния вираблялі прадукцию на продажів. Нявигаднасць пригонних мануфактур у параСћнанні з прадприемствамі, на якіх працавалі вольнанаемния рабочия, з'яСћлялася Яскраве пацвярдженнем кризісу пригоннай гаспадаркі.
У першия дзесяцігоддзі XIX ст. кола мануфактур паширилася. У 1801 - 1805 рр.. у МагілеСћскай губерні було 43 мануфактури, у Менскай - 176, у Віцебскай - 46, у Віленскай - 16, у Гродзенскай - 27. p> З 50-х рр.. XIX ст. пачаСћся ...
