ляваеннага пакалення. Яна нарадзілася ў 1948 Годзе ў невялічкай палескай вёсачци Рудка Пінскага Раена Бресцкай вобласці. Паетични дебют Яўгеніі Янішчиц адбиўся рана.У шаснаццацігадовим узросце яна апублікавала свій Першів верш Зазори над Пінаю. Паслися заканчення сяредняй школи Яўгенія Янішчиц паступае на філалагічни факультет БДУ.
У 1 970 Годзе виходзіць з друку яе Першів зборнік Снежния грамніци. У першай Палов семідзесятих Яўгенія Янішчиц Живе ў Чехаславакіі, дзе служиць у арміі яе чоловік, Пает Сяргей Панізнік.
Семідзесятия гади адзначаюцца вихадам такіх кніг, як Дзень вечарови (1974) и Ясельда (1978). Рубіж дзесяцігоддзяў адзначани з яўленнем зборніка На Беразі пляча (1980).
У васьмідзесятия гади, калі, на вялікі шкода, абарваўся палёт гета неприручанай птушкі роднага слова, Яўгенія Янішчиц таксамо видати некалькі кніг: Пара кулемету и жалю (1983), Каліна зіми (1987).
У 1988 Годзе, у якім трагічна завяршилася жиццё таленавітай паетеси, вийшла кніга вибранага У шумі житняга святла - падсумаванне пройдзенага шляху.
Паезія Яўгеніі Янішчиц перакладалася на многія мови світлу. Звярталася паетеса и да прози, напісала некалькі апавяданняў. Даволі плённа працавала Яўгенія Янішчиц ў галіне мастацкага перакладу, узнаўляючи па-беларуску вершити рускіх и украінскіх паетаў.
Паетичния творити Яўгеніі Янішчиц адзначани преміяй Ленінскага камсамола Беларусі (1978; за кнігу лірикі Дзень вечарови) i Дзяржаўнай преміяй Беларусі імя Янкі Купали (1986; за кнігу лірикі Пара кулемету и жалю).
Лістапада 1988 жиццё паеткі трагічна абарвалася.
2. Рання паезія. Зборнікі Снежния грамніци и Дзень вечарови
Паезія Яўгеніі Янішчиц - реалістична-зямная, напоўненая жиццёвай канкретикай. Сама природа падказвала йой вобразе и паетичния радкі. Навакольния краявіди, мяккая и ціхая палеская природа, думаецца, фарміравалі светаадчуванне Яўгеніі Янішчиц, якаючи виявіла сябе як пранікнёни лірик слова.
У ранніх вершити Яўгеніі Янішчиц привабліваюць шчирасць, нязмушанасць, натуральнасць паетичних уражанняў, захапленне хараством жицця, радаснае ўсведамленне ўласнай присутнасці ў вялізним, неабсяжним Свецє.
Першів зборнік вершаў маладой паеткі Снежния грамніци вийшаў, калі яна вучилася на п'ятий курсі БДУ. Зборнік адкриваецца вершити Радзіме.
Я пригадваю вёскі димния -
Ні Двара там і ні калу.
Ти мяне, биццам маці, Радзіма,
За руку ўдалячинь павяла.
Ми ішлі яругамі, греблямі,
Па калені ўгрузалі ў сніг.
Ля хацін датляваючих греліся,
Наядаліся толькі ў сні.
Ми ў дарогу збіраліся раніцай,
Клалі ў торби и гнеў, и біль.
Па дарозе паілі паранених,
Аддавалі ім хліб и сіль.
Значнае месца на самим пачатку ліричнай споведзі Займаюсь вёска, Бацькаўшчина, рідна зямля:
Люблю цябе, адзіную, та Сконе,
Вясновая, вясковая зямля,
Як апранаеш свій убір зялёни,
Як верби ў неба целяцца здаля,
Як сніг плюскоча пад широкай шинай
І нікуди спяшае кригалом,
Як зноў Вясна па сонних вершалінах
Шчасліва б е буслішиним крилом.
Тут, на гета зямлі, у асяродку рідних и блізкіх людзей НЕ треба притварацца, бо ўсё гета креўнае, удихнутае з калискі.
Ліра Яўгеніі Янішчиц пача найперш з роднага Палес, з любові да свойого роднага краю и яго непаўторних краявідаў.
Приедзь у край мій ціхі,
Тут продкаў Галаси,
Тут Білої бусліхі
І мудрия ляси ... [17, 22]
запрашае яна ў першай свае кнізе Снежния грамніци. Менавіта з першай кнігі виявілася ў Яўгеніі Янішчиц усеабдимная любоў да палескай зямлі, роднай вёскі, бацькоў и аднавяскоўцаў, якаючи стала визначальнай рисай усёй яе паезіі:
... Я люблю-ю!- Панесла ўдалеч Реха.
Я люблю-ю!- Пацвердзілі діброви,
Светлия, як лебедзя крило.
І для песні падказала слів.
роднай палескае сяло. [17, 28]
Ліричная природа Талент паетеси дазволіла йой натуральна вияўляць палю арганічную злітнасць, а можна сказац...
