-кони асабліва НЕ паСћпливалі на становішча Робочої Беларусі. Кант-роль за ажиццяСћленнем законаСћ аказаСћся вельмі слабким, у дадатак яни НЕ распаСћсюджваліся на дробову и рамесніцкую витворчасць, а буйних прадприемстваСћ на Беларусі було мала.
Арганізавани ревалюцийни рух на Беларусі пачаСћ адраджацца толькі Сћ сяредзіне 70-х гадоСћ. У тієї годину пануючим накірункам апазіцийнай грамадскай думкі Сћ Расіі було народніцтва. Ідеалагічна яно грунтавалася на теориі сялянскага сациялізму, заснавальнікамі якой билі А.Герцен и М.ЧарнишеСћскі. Народнікі верилі Сћ асабліви шлях развіцця Расіі. Ім НЕ падабаСћся капіталізм, Які суправаджаСћся пралетаризацияй дробових уласнікаСћ. Народнікі спадзяваліся, што Расія травні магчимасць пазбегнуць капіталістичнай стадиі І, абапіраючися на сялянскую абшчину, перайсці адразу да сациялізму. Сваіх прихільнікаСћ народніцтва нашли Перш за Сћсе сярод разна-чиннай інтелігенциі.
3 самаго пачатку Сћ народніцтве існавалі дзве плині - ревалюцийная и рефарматарская. ПрадстаСћнікі Першай асноСћним сродкам дасягнення сваіх Мет лічилі сялянскую ревалюцию и рабілі Сћсе магчимае, каб падштурхнуць сялян да рашучай барацьби супраць самадзяржаСћя и перажиткаСћ пригонніцтва. ПамяркоСћния народнікі хацелі перайсці да сациялізму шляхам паступовага рефармавання існуючага ладу Расіі. У 70-я - пачатку 80-х гадоСћ найболип папулярним було ревалюций-нає народніцтва, якое випрацавала вки праграма дзеянняСћ: Прапа-гандисцкую. (П.Л.ЛаСћроСћ), бунтарську (М.А.Бакунін) i змоСћніцкую (П.М.ТкачоСћ).
Народніцкі рух на Беларусі биСћ ідейна и арганізацийна звязана з агульнарасійскім. Сярод вядомих расійскіх народнікаСћ 70-х гадоСћ билі Сћрадженци Беларусі М.СудзілоСћскі, С.Кавалік, І.Гринявіцкі, Р.ІсаеСћ, К.Брешка-БрешкоСћская, А.Бонч-АсмалоСћскі. У іншої палового 70 - пачатку 80-х гадоСћ у Мінску, Магілеве, Гродно, Віцебску, Пінску, Орши, Слуцьку и інших Гарад Беларусі дзейнічалі народніцкія гурткі. Іх наведвалі Сћ дерло Чарга навученци, якія пад виглядають самаадукациі вивучалі забароненую літаратуру. Меліся СПРОБА весці агітацию сярод сялян. Магчимасці гетих гурткоСћ билі велиді абмежавания. Удзельнікі іх НЕ бачилі асаблівасцей гістаричнага, Сацияльна-еканамічнага и нациянальнага развіцця краю, іх дзейнасць Цалко залежався пекло тих працесаСћ, што адбиваліся Сћ народніцкіх арганізациях центра Расіі. p> Калі літах 1879 пецярбургская арганізация "зямля і воля" раскалолася на "Народну волю" і "Чорна перадзел", большасць народнікаСћ на Беларусі падтримала апошнюю, якаючи кіравалася старої прапагандисцкай тактикай. У 1879 и 1880 гг. на Білорусь двойчи приязджаСћ лідер "Чорнага перадзелу" Г.В.ПляханаСћ. У Мінску була арганізавана центральная падпольная друкарня "Чорнага перадзелу ", якаючи Сћ па-чатку 1881 випусціла вки нумари центральнага органу арганізациі - газети "Чорний переділ", столькі ж нумароСћ газети для робітників "Зерно" і дзве пракламациі. Між тою "Чорна перадзел "праіснаваСћ нядоСћга. У 1882 арганізация розпався, яе кіраСћнікі, у критим ліку и ПляханаСћ, виехалі за мяжу. Били прихільнікі "Чорнага перадзелу ", што засталіся Сћ Расіі, пачалі пераходзіць на пазіциі "Народнай волі". p> У палею дзейнасці нарадавольци рабілі стаСћку на індивідуальни палітични терор супраць прадстаСћнікоСћ залагодить. 1 сакавіка 1881 р., пасли некалькіх няСћдалих СПРОБА, яни забілі Аляксандра II. Бомбу Сћ цара кінуСћ урадженец Мінскай губерні І.Гринявіцкі. КіраСћнікі "Народнай волі "спадзяваліся, што забойства цара з'явіцца сігналам да народнаго паСћстання Сћ Расіі. Аднако ніякага паСћстання НЕ адбилося, а репресіі супраць ревалюциянераСћ у хуткім годині привялі да знішчення центральних и многіх правінцияльних арганізаций "Народнай волі".
Ревалюцийнае народніцтва апинулася Сћ глибокім ідейна-арганізацийним кризісе.
Народнікі на Беларусі спрабавалі аб'яднацца Сћ адзіную арганізацию. У пачатку 1882 у Вільні була створана ПаСћночна-заходная арганізация "Народнай волі". ПраСћда, праіснавала яна нядоСћга. Ужо Сћ канц року паліциі Сћдалося раскриць и ариштаваць членаСћ центральнай групи. На Беларусі засталіся дзейнічаць толькі некатория мясцовия гурткі: у Гродно, Мінску, Віцебску, Пінску, Магілеве, Горках.
У Першай палового 80-х гадоСћ у Пецярбургу існавалі гурткі студентаСћ - вихадцаСћ з Беларусі нарадавольніцкага и ліберальна-асветнідкага накірункаСћ. Падпольна яни видалі некалькі публіцистичних твораСћ, напісаних на рускай мове: адозви "Так білоруський моладзі "і" Так білоруський інтелігенциі "," Лісти пра Білорусь. Ліст Перший "," Пас-ланне да землякоСћ-беларусаСћ ". У 1884 члени групи "Гоман" (А.Марчанка, Н.Ратнер и інш.) Виступілі з ініциятивай аб'яднання Сћсіх народніцкіх гурткоСћ Беларусі. ІМІ було видадзена два нумари гектаграфічнага часопіса "Гоман" (на рускай мове). ГоманаСћци падзялялі праграма "Народнай волі", з'яСћляліся прихільнікамі аб'яднання Сћсіх ревалюцийних СІЛ Расіі для барацьби з самадзяржаСћем. Іх іде...
