ћ Бутирках у так званай агульнай камери, и годинах бувала тужліва зза невядомасці лісі, альо Сћвогуле настрій биСћ бадзери, мо Сћсіх було чистае Сумленний и віра Сћ будучиню. Студенти випускалі рукапісную газету, жартавалі над туремним начальствам. Аднойчи наладзілі канцерт, на якім са сваімі нациянальнимі песнямі и танцамі виступілі рускія, украінци, літоСћци, латиші, каСћказци, палякі. Пасли канцерта члени Мінскага зямляцтва доСћга НЕ спалі. Размова Сћ іх ішла пра Білорусь, пра яе частку, яе цудоСћния песні, якіх НЕ пачулі на канцерце. Тут пані, у Бутирках, було вирашана заснаваць дерло Беларускі гурток моладзі Сћ Масквє и любимі сродкамі - легальнимі ці нелегальнимі - адраджаць білоруську культуру, узнімаць нациянальную самасвядомасць народу. p align="justify"> пасли визвалення з турм Ядвігіну Ш. НЕ давлячи вярнуцца ва універсітет, бо вишейшия навучальния Сћстанови старанна ачишчаліся пекло асобі, якія знаходзіліся на падазренні паліциі. Ен здаСћ іспит на аптекарскага практиканта, прайшоСћ практику Сћ адной з маскоСћскіх аптек, виехаСћ у Білорусь и стаСћ працаваць памочнікам правізара Сћ мястечку Радашковічи, недалека пекло якога знаходзіСћся фальварак Лявіцкіх КарпілаСћка, дзе жила заСћдавелая Сћжо маці пісьменніка. p align="justify"> У Радашковічах падабраСћся дружні гурток мясцових беларусаСћінтелігентаСћ. Ядвігін III. становіцца адним з актиСћних членаСћ гетага гуртка, на літаратурних Вечар виступаю з декламацияй вершаСћ Багушевіча, ДунінаМарцінкевіча.
Літаратурную дзейнасць пісьменнік распачаСћ яшче Сћ Турм. Там ен пераклаСћ на білоруську мову апавяданне Гаршина «ѳгналВ», якое було видадзена Сћ Масквє Сћ 1891
У 1892 Ядвігін Ш. напісаСћ камедию В«ЗлодзейВ». Гурток рихтаваСћ гету п'єсою да пастаноСћкі. Па ініциятиве аднаго з членаСћ гуртка Яна Офенберга2 меркавалася Даць виставу на платнай маеСћци и Сћвесь збор перадаць на адкрицце бальніци Сћ Радашковічах. Альо праворуч дайшла толькі да генеральнай репетициі. Павятови пракурор даведаСћся пра пастаноСћку п'єсою, якаючи НЕ прайшла цензуру, та таго ж напісана на забароненай мове, папяредзіСћ следчага, и вистава не адбиСћся. П'єсою НЕ була Сћ свою годину надрукавана и прапало Сћ рукапісу. p align="justify"> Забарона спектаклю була балюча Сћспринята Ядвігіним Ш. и виклікала доСћгае творчае маСћчанне. НеСћзабаве па стану здароСћя Ядвігін Ш. вимушан биСћ адмовіцца ад роботи Сћ аптеци. Некатори годину ен загадваСћ магазінам запаснога насення землеСћласнікаСћ, а Сћ 1897 перабраСћся з сям'ей у свій фальварак КарпілаСћку и заняСћся садоСћніцтвам. Тут ен працягвае пісаць, аднако доСћгі годину НЕ робіць СПРОБА надрукаваць напісанае. Творити яго, закончания и незакончания, В«адлежваюцца Сћ шуфлядзеВ». Толькі Сћ 1903-1904 гт. прозвішча пісьменніка з'яСћляецца на старонках віленскіх и мінскіх рускіх прагресіСћних газет. Білоруського друкаванага органу тади яшче не було. Ядвігін Ш. виступаю з апавяданнямі, публіцис...
