га не хацелі губляць палі Сћладанні. Альо іх сіли билі Сћжо НЕ тия. p align="justify"> Страта Полацка Сћ 1563 Годзе була Моцним палітичним и ваенним параженнем Княства за Сћсю гісторию войнаСћ з МаскоСћскай дзяржавай на працягу XIV-XVI стагоддзяСћ. БиСћ адкрити шлях на сталіцу дзяржави - Вільню. Узяцце військам Івана грізного Прибалтикі и Полацка привяло да таго, што Сћсходняя и центральная часткі Беларусі билі адсечани пекло мору, а гета грізні Сћдар па гандлі сельскагаспадарчимі прадуктамі. p align="justify"> Тоє, што набліжаецца ваенная катастрофа, разумелі и ранєй. Висвітлена пераломнае значенне, якое меСћ табірних сойм 1562, што праходзіСћ пад Віцебскам. Ужо тади шляхта Вялікага княства ЛітоСћскага хацела Сћвайсці Сћ Цесна дзяржаСћни САЮЗ з Польшчай. Яни рашуча запатрабавалі заключиць унію з КаралеСћствам Польскім. p align="justify"> Незалежнасць пасли Любліна? ... XVIII стагоддзі практична випалі з пісанай гісториі білоруського народу. Усе звялося да адиезних, пастулатних штампаСћ: В«апаляч-ванніВ», В«акаталічваннеВ», В«еканамічни заняпадВ» и т. д. Альо живая, сапраСћдная гістория гавориць и пра іншае. І така важлива падзея, як утваренне Нова дзяржави - Речи Паспалітай - крейди неадназначния, падчас зусім процілеглия задума винікі. У критим ліку и для грамадства Вялікага княства ЛітоСћскага, рускаго, Жамойцкага. p align="justify"> Адна з найважливіших причин уніі 1569 р. - супяречнасці Сћ пануючим шляхецкім саслоСћі Вялікага княства Літоускага, рускаго, Жамойцкага. Сапрауди, елітарнае магнацтва, што тримала Сћ княстве Сћладу, не стала б яе з кімсьці дзяліць без примусу з боку шматлікай дробнай и сяредняй шляхти. А Сћлада тая Сћ вялікакняскай магнатерьі була амаль неабмежаваная. На Соймі у Вялікім княстве пани-рада праводзілі толькі палі рашенні, маніпулюючи большасцю шляхти, якаючи НЕ крейди ніякай реальнай залагодить. Радна гаспадарскай Ради Альбрехт Гаштольд параСћноСћваСћ Сойми польскага и В«літоСћскагаВ» СћзораСћ: В«... Сойми Наші (у Вялікім княстве) праходзяць зусім інакш: што вирашае гаспадар и пани-рада, тое шляхта абавязкова примае да виканання: ми ж запрашаем шляхту на наші Сойми як би для гонару, дзеля таго, каб усьо ведалі, што ми вирашаем В». I на павятових Соймах, органах шляхецкага самакіравання, якія билі створани паводле реформи 1565-1566 рр.., Таксамо рей вялі буйния земляСћласнікі. Пераконваюць у гетим сведчанні сучаснікаСћ. Вось адно з іх: В«Там (у Вялікім княстве ЛітоСћскім) залога не примае Сћдзелу ні Сћ якіх парадах, там пани робяць, што захочуць ... Там приязджаюць на соймік толькі ваявода, стараста ди харужи, напішуць, што ім уздумаецца, и адправяць да зямяніна дахати, каб падпісаСћ. Калі ж ЄП не падпіша, то яни аддубасяць яго палкамі ... В»
такогого НЕ здаралася Сћ суседняй Польшчи, дзе шляхта рашуча Сћпливала на Сћнутраную и знешнюю палітику Сћраду. Польскія шляхецкія вольнасці, відавочна, падабаліся шляхце Княства. Падтримліваючи ідею Сћніі, яна меркавала заняць таке ж ...
