Змест
Уводзіни
. ДзяржаСћнае i ваеннае права Вялікага княства ЛітоСћскага
. Цивiльнае права Вялікага княства ЛітоСћскага
. Асаблiвасцi кримінальнага права ВКЛ
Заключенне
літаратура
Уводзіни
СЛУЖБОВИХ дзяржаСћний цивільний право
Криніцамі права Сћ Вялікім Княстве ЛітоСћскам спачатку було старажитнарускае права (Руська ПраСћда), мясцовия звичаі и суднова практика. У 14-15 стагоддзях азначиСћся пераход пекло звичаевага права да напісанаму, якое неСћзабаве стала асноСћнай криніцай права на териториі Беларусі. Першия СПРОБА сістематизациі права билі зробления Сћ стаСћленні асобних земляСћ. Такімі, у приватнасці, билі Полацкія и Віцебскія привілеі. Альо Сћсе большай з'яСћленне різни розрізнених паміж сабой, а часцяком и супяречних, нарматиСћних актаСћ и суднових прецедентаСћ ставіла вань аб стваренні адзінага для Сћсей дзяржави збору законаСћ и правіл паводзін. У гета виявити и виступілі агульназемскія привілеі и Судзебнік 1468 гади нашмат якія апяредзілі свою годину. p align="justify"> Феадальнае права Вялікага княства ЛітоСћскага як регулятар грамадскіх адносін інтенсіСћна развівалася пад уздзеяннем еканамічних, Сацияльна и палітичних чиннікаСћ. Для яго характерния два асноСћних етапу развіцця. p align="justify"> дере, "привілейний" етап (13-15 ст.ст.), на працягу якога па заходи адукациі ВКЛ як сувереннай феадальнай дзяржави складаецца агульназемскае права, яго асобния галіни и іх інститути шляхам виданні вялікімі князямі грамат (привілеяСћ). Норми іх абавязковия для Сћсяго насельніцтва Вялікага княства ЛітоСћскага, у критим ліку и саміх вялікіх князеСћ, що не толькі якія видалі грамат, альо и Сћсіх Наступний князеСћ. Для "привілейного" етапу развіцця феадальнага права характерна тое, што правави Звичай як асноСћная криніца феадальнага права Сћ 9 - Першай палового 12 ст. вицясняецца нарматиСћним актам (дамов, грамат, пастанова сойму). У гета роли и виступілі агульназямельния привілеі (грамат) 1413, 1432, 1447, 1492 гадоСћ. p align="justify"> Першия рацію и привілеі замацоСћваліся толькі за шляхтай каталіцкага веравизнання (1387 и 1413), а затим ужо привілеем 1432 такія жа праві билі замацавания и за праваслаСћнай шляхтай. Адмисловае значенне для Сћмацавання карпаратиСћних палітичних правоу шляхти меСћ привілей 1492 вялікага князя Аляксандра. Гети нарматиСћна-правави акт можна назваць Першай агульнадзяржаСћнай хартияй шляхецкіх вольнасцяСћ. p align="justify"> Другі, "статутовий", етап (XVI стагоддзе) характаризуйся Панаван агульназемскага права, якое развіваСћся так динамічна, што неаднаразова патрабуецца яго сістематизация. Гета приводзіць да з'яСћлення такіх буйних помнікаСћ права як статути Вялікага княства ЛітоСћскага 1529, 1566 и 1588 гадоСћ. Па палею структури и Сћтриманню гетия статути могуць Биць аднесения да збору дзейснага права дзяржави. p align="justify"> ГалоСћнай кринiцай, якаючи була викаристана у нашим даследваннi з'яСћляецца статут Вялікага княства ЛітоСћскага 1588 Мета ПРАЦІ - агульная характаристика дзяржаСћнага, приватнага, i кримінальнага права ВКЛ.
1. ДзяржаСћнае i ваеннае права Вялікага княства ЛітоСћскага
У нормах дзяржаСћнага права, викладзенага Сћ Статуце 1588 р., биСћ замацавани феадальни грамадскі лад и разам з критим утримліваліся норми, якія регулявалі Нова буржуазнае права. Так, у Статуце абвяшчаецца фармальная роСћнасць усіх Перад законам, усьо павінни судзіцца В«критим одним правом писанимВ» (раздз. 1, арт. 1 (тут i далей артикули са Статуту 1588 р.)), хоць сам закон не биСћ роСћни для Сћсіх. Наприклад, простим людзям - нешляхціцам - забаранялася даваць больш ці Менш значнії Пасадена Сћ дзяржаСћним апараце (раздз. 3, арт. 18). Яни НЕ дапускаліся на Сойми. Іх удзел у палітичним жицці абмяжоСћваСћся толькі мясцовимі валаснимі справамі, хоць у Статуце и гаворицца, што Сћсе простия людзі нароСћні з феадаламі Сћдзельнічаюць у вибранні гасудара (раздз. 3, арт. 2). [6]
Так годині виданні Статуту 1588 територия Вялікага княства ЛітоСћскага дзялілася на ваяводстви Берасцейскае, Віленскае, Віцебскае, Менскае, МсціслаСћскае, Наваградскае, Полацкае, Трокскае и зямля Жмудзкую. У іх састаСћ уваходзілі 22 Павєтьє, 18 з якіх билі беларускімі (раздз. 3, арт. 7). [6]
Адасобленасць Вялікага княства ЛітоСћскага пекло Польшчи була юридична замацавана Сћ Статуце 1588 Складальнікі НЕ Сћнеслі ніводнага артикула, Які б міг ушчаміць суверенітет княства. Больш таго, Статут усюд падкреслівае адасобленасць Вялікага княства и абавязвае гасудара захоСћваць недатикальнасць яго териториі и Надав вярнуць яму адарвания пекло яго земли (раздз. 3, арт. 1, 4). Строга виконваСћся ...
