визначальнае становішча Сћ палею дзяржаве, як польська шляхта Сћ палею. p align="justify"> Унутрипалітични кризіс у Вялікім княстве ЛітоСћскім, Рускім, Жамойцкім Найбільший абвастриСћся Сћ 60-я гади XVI ст. Супрацьстаянне магнацтва и шляхти стала адкритим. Асабліва Яскрава яно виявілася Сћ годині сойму, Які адбиСћся Сћвосень 1562 пад Віцебскам. Яго удзельнікі звярталіся да Жигімонта АСћгуста з прашеннем В«учиніць супольни сойм з палякамі, каб разам Караль вибіралі, мелі агульную абарону, супольна саймікавалі и права аднолькавае уживаліВ». (3)
Каб неяк кансалідаваць грамадства, збіць прапольскія настроі шляхти, магнацкая апазіция на чале з Радзівілам пайшла на значную мадернізацию Сћнутранай палітикі. Так, паводле пастанови 1563 праваслаСћная и каталіцкая шляхта поСћнасцю СћраСћноСћвалася Сћ правах, а паводле судовай реформи 1564 уводзіліся мясцовия суди, дзе галоСћную ролю адигривала шляхта. p align="justify"> Гетия Захадите велікакняскага Сћраду, можа б, мелі Поспех, калі б НЕ драматичнае знешнепалітичнае становішча краіни. На пачатку 60-х гадоСћ баявия дзеянні Сћ Лівонскай Вайне, што пача паміж МаскоСћскай дзяржавай и Вялікім княствам ЛітоСћскім, Рускім, Жамойцкім у 1558, перанесліся на територию Княства, на Беларускія земли. У 1562 мас-коСћскія войскі стаялі ля Віцебска, ДуброСћни, Орши, Кописі, Шклова. 15 лютаго 1563 биСћ захоплени Полацк. Так сталіци - Вільні-заставали напрасткі каля двохсот кіламетраСћ. Сіли дзяржави билі на мяжи магчимага. Вайна вицягнула Сћсе сродкі, амаль штогадовая сяребшчина НЕ наталяла патреби Сћ грошах. Неадкладна патрабаваСћся саюзнік. p align="justify"> вань заключення уніі з Польшчай було прадвирашана, І як ні адцягвалі фінал магнати Вялікага княства, ен наступіСћ у 1569 БезумоСћна, яго наблізіла Лівонская вайну. Па словах віленскага ваяводи Мікалая Радзівіла, Які прибиСћ на перамови Сћ Люблін, В«на нашим хрибце биСћ вораг, калі ми ехалі сюди, жадаючи пастанавіць з вамі Сћнію, якаючи б аб'яднала нас узаемнаю любоСћю, І, калі казаць праСћду, ми пачалі імкнуцца да яе амаль бегам, тади як продкі Наші ішлі да яе вельмі паціху В». 10 студзеня 1569 пачаСћся Люблінскі сойм, Які доСћжиСћся амаль 6 драматичних месяцаСћ. Шкірні пліч ставіСћ палі Умова, якія НЕ прималіся супрацьлеглим. Ніхто НЕ саступаСћ. Больш таго, калі пасли Вялікага княства Сћбачилі пагрозу гвалтоСћнага заключення уніі на непримальних для іх Умова, яни 1 сакавіка 1569 пакінулі Люблін.тут польскі пліч пайшоСћ на деманстрацию сіли. СкаристаСћши цяжкае знешнепалітичнае становішча Вялікага княства, польскія феадали вимушалі Жигімонта АСћгуста видаць укази аб далученні да КаралеСћства Польскага Падляшша, Валині, Падоліі ди КіеСћшчини. На працягу сакавіка-червеня 1569 гетия велізарния и багатия абшари Вялікага княства билі Сћключани Сћ склад Польшчи, што, вядома, аслабіла и без таго падарваную Лівонскай Вайн еканоміку Княства. Хоць гетия акти и билі супрацьпраСћния, бо кароль іх видаСћ асабіста, без Згоди сойму...
