лініі БарисаСћ ЗаслаСће. На захадзе дригавічи займалі вярхоСћі Неманскага басейна. Назву дригавічоСћ старажитни летапісец виводзіць пекло слова В«дригваВ», якаючи була характернай рисай асаблівасці мясцовасці, дзе яни аселі. Хоць така думка падтримліваецца некаторимі даследчикамі и цяпер, аднако гети погляд, як сцвярджае М. Ермаловіч, треба признаць устарелим. Па характар ​​мясцовасці, паводле летапісу, билі празванимі далеко не Сћсе Сћсходнеславянскія Пляма, а толькі паляне, драСћляне и дригавічи. Аднако паляне билі и Сћ Полинчи, драСћляне на лівим Беразі Ельби, дригавічи у Македоніі и Сћ падабскіх слов'ян. Хутчей за Сћсе, як лічиць М. Ермаловіч, дригавічи паходзяць пекло слов'янського імя Драга ці Драгавіта, як радзімічи пекло Радзіма, вяцічи пекло Вяткі. p> Радзімічи пасяліліся на Сћсходзе пекло дригавічоСћ. Яни занялі земли паміж Дняпром и Дзісной. АсноСћним ареалам іх рассялення биСћ басейн рек Сожа и Іпуці. p> Кривічи занялі територию на поСћнач пекло дригавічоСћ и радзімічаСћ. Іх заходная граніца на териториі Беларусі праходзіла СћздоСћж Асвейскага Возера, затим апускалася на поСћдзень, перасякала заходная Дзвіну каля вусця Дриси, далей ішла да басейна Дзясни (левага прудкий Заходняй Дзвіни). Самим заходнім пасяленнем биСћ БраслаСћ. На поСћначи и на Сћсходзе граніца кривічоСћ праходзіла за межамі териториі Беларусі. Яна Сћключала НЕ толькі паСћночния раени Беларусі, альо и сучасния ПскоСћшчину и Смаленшчину, раени вярхоСћя Волгі, на поСћдні вярхоСће Дняпра. На Беларусі праживала толькі іх полацкасмаленская група. p> Есць многа меркаванняСћ аб паходжанні Назв В«кривічиВ». Адни з даследчикаСћ виводзяць гетую Назву пекло літоСћскага слова В«КруеВ», якое абазначае імя аднаго з персанажаСћ літоСћскай міфалогіі (М.М. ТраццякоСћ). Б.А. РибакоСћ и іншия даследчикі лічаць, што назва В«кривічиВ» Сћзнікла пекло імя кіраСћніка літоСћскага роду Крива-Кривейте. Г. Мілер, М. Карамзін, Т. Нарбут, А. Кіркор мяркуюць, што яна Сћзнікла пекло імя вярхоСћнага жраца балтаСћ Крива-Кривейте. Беларускі археолаг Г.В. ШтихаСћ лічиць, што назва В«кривічиВ» Сћзнікла пекло імя старейшини балцкага роду Крива. Ен жа не вимикають етималогію терміна пекло слоСћ, абазначаючих блізкіх па криві (укр. кровні, біл. креСћния). Вядоми рускі гісторик С.М. СалаСћеСћ лічиць, што назва В«кривічиВ» звязана з характар мясцовасці, якую яни займалі, и виводзіць Назву пекло балцкага (літоСћскага) слова Ісігbа, што азначае топ, трасіну. p> Альо аСћтари Сћсіх гетих гіпотез, меркаванняСћ дапускаюць шераг недакладнасцей. Назв вярхоСћнага Бога Крива-Кривейте, як паказвае больш дакладнае вивученне персанажаСћ літоСћскай паганскай міфалогіі, няма. Гета датичиць таксамо и імя вярхоСћнага жраца балтаСћ. Гісториі вядома імя святара Кривий, Які жиСћ у XIV ст., Калі кривічоСћ ужо, як етнічнай супольнасці, не було. p> Спречнай з'яСћляецца таксамо гіпотеза аб паходжанні кривічоСћ пекло імя старейшини роду Крива. Аб гетим няма сведчанняСћ у пісьмових криніцах. Як и папяреднія гіпотези, яна, напеСћна, узнікла на Аснова біблейскіх сказанняСћ, якімі Широкий каристаліся старажитния летапісци, а Сћслед за ІМІ и гісторикі. Некритични падиход да іх и привеСћ да Сћзнікнення гетих гіпотез. p> Цяжка пагадзіцца з паходжаннем Назв В«кривічиВ» пекло слоСћ, якія абазначаюць кроСћную роднасць. Такія адносіни Сћ старажитнасці характерния билі для параСћнальна невялікіх груп людзей, - родаСћ. Іх часцей за Сћсе називалі іменамі живел и птушак. Таму неверагодна, што СћяСћленні аб кроСћнай роднасці распаСћсюджваліся на таку вялікую етнічную супольнасць, як кривічи, територия якіх ахоплівала Сћшириню амаль тисячу кіламетраСћ.
У міжреччи Бугу и Німану пагранічная територия паміж усходнеславянскімі пляменамі, заходнімі славянамі и балтамі бьша заселена змешаним у етнічних адносінах складам насельніцтва плиг колькаснай перавазе прадстаСћнікоСћ таго ці іншага етнасу Сћ асобних РАПН. У Пінскім Палессі да X ст. пераважалі дригавічи, у Берасцейскім Пабужжи валиняне, у Панямонні (на правабярежжи) яцвягі. Такім чинам, можна сцвярджаць, што тут усходнеславянскія Пляма дригавічоСћ, валинян, кривічоСћ суседнічалі и суіснавалі з усходнебалцкімі (ЛітоСћскімі), заходнебалцкімі (яцвяжскімі), заходнеславянскімі (мазавецкімі) пляменамі.
Як жа складваліся Сћзаемаадносіни паміж мясцовимі абаригенамібалтамі и нетутейшим славянскім насельніцтвам? Гета вань яшче дасканала НЕ висвітлена. Адни даследчикі сцвярджаюць, што яни Сћ асноСћним билі мірнимі и славянскае засяленне нібита працякала Сћ виглядзе павольнай мірнай інфільтрациі слов'ян на пустуючия Сћчасткі СћладанняСћ балтаСћ. Альо з гетим цяжка пагадзіцца. УстаноСћлена, што на рубяжи VII-VIII стст. болинасць умацаванняСћ балцкага насельніцтва банцараСћска-тушемлянскай культури загінула Сћ виніку пажараСћ. СупраціСћленне балтаСћ новим пришельцам и привяло да гібелі іх умацаванняСћ. Слов'яни ішлі на Білорусь з різни бакоСћ и балтам не було куди Сћцякаць. Хоць, вядома, Нельга и...
