абазначае, так и беларуская мова непадзельна звязана з духоўнай сутнасцю беларусаў, якія яе стварилі и каристаюцца нею. Природния ўмови и геаграфія краіни, узровень Народнай гаспадаркі и хід гістаричнага развіцця, характар ??грамадскай думкі, навукі, мастацтва - усьо вялікія и малия асаблівасці жицця нашага народу адлюстраваліся ў мове. Рідна мова духоўна яднае народ.
Як и іншия нациянальния мови, яна існуе ў дзвюх формах: диялектнай и літаратурнай. Диялектная мова - гета разнастайния мясцовия гаворкі, што битуюць на териториі Беларусі [1, с. 15]. На Аснова свойого падабенства яни аб ядноўваюцца ў теритарияльния диялекти, якія ў сукупнасці ўтвараюць диялектную мову.
Теритарияльния диялекти - гета сами старажитния моўния адзінстви, Надав больш стария, чим сама беларуская мова [1, с. 16]. У дапісьмови перияд диялекти билі адзінай Форман зносін.
Гаворка - теритарияльна абмежаваная мова жихароў аднаго або некалькіх Населених пунктаў з уласцівим їй адзінствам фанетичних, граматичних, лексічних сродкаў. Некалькі гаворак з блізкімі ЦІ аднолькавимі моўнимі асаблівасцямі ўтвараюць групу гаворак. Груп гаворак з характернимі для іх специфічнимі моўнимі рисамі, якімі яни виразна адрозніваюцца пекло інших груп гаворак, складаюць диялект.
Диялектная мова істотна адрозніваецца ад літаратурнай, па-Першай, теритерияльнай абмежаванасцю: шмат яе разнавіднасцей існуе на різни па велічині териториях, а літаратурная мова адзіная на ўсей териториі тієї ЦІ іншай краіни. Па-другое, диялектная мова аднафункциянальная, таму што побуті як сродак штодзенних зносін толькі ў битавой сфери, у тієї годину як літаратурная викаристоўваецца ў грамадскім и культурним жицці, навукових даследаваннях, битавих зносінах адукаваних людзей. Па-трецяе, диялектная мова - аднастилявая, гета значиць толькі размоўная, а літаратурная - многастилявая, таму што ў їй функцияніруюць Мастацкая-белетристични, епісталярни стилі. Па-чацвертае, диялектная мова ўживаецца толькі ў вуснай формі, літаратурная - викаристоўваецца як у пісьмовай, так и ў вуснай формі.
У наш годину Нови диялекти НЕ толькі НЕ ўтвараюцца, альо паступова сціраюцца адрозненні паміж існуючимі. У приватнасці, страчваюцца мясцовия асаблівасці.
Даследаваннем диялектнай мови Гомельшчини займаліся даследчикі: Т. Янкова, А. Станкевіч, Л. Кузьміч, А. Кривіцкі, Г. Цихун, І. Яшкін, П. Міхайлаў. Складзени, наприклад, диялектни слоўнік Лоеўшчини [2]; материяли да диялектнага слоўніка Гомельшчини [3].
Альо Найбільший значним па Памер и колькасці сабраних слоў з яўляецца Тураўскі слоўнік [4].
Тураў - адзін з Найбільший старажитних усходнеславянскіх гарадоў. Як сталіца вядомага и значнага раннеўсходнеславянскага княства на Палессі ен упершиню згадваецца ў летапісе пад 980 р. Зразумела, што заснаванне Турава, а критим больш асваенне ўсходнімі славянамі, у приватнасці старажитнимі дригавічамі, гетага кутка скотарство, адбилося значний ранєй.
Садзейнічала ўзвишенню Турава як значнага гаспадарчага и адміністрацийнага центра скотарство таксамо и тое, што ў яго наваколлі меліся вялікія природния багацці, даступния Чалавек тих часоў, - мноства разнастайнай дзічини, риби, каштоўнейши ліс, багатия паши и сенажаці . Так таго ж природа зрабіла гети куток маладаступним для різни грабежнікаў. З ус...
