варилі ЛПК у "Адзеліо кіраСћніцтва правінциямі Літви", биСћ узяти курс на згортванне ваенних дзеянняСћ.К. КаліноСћскі вимушани биСћ падпарадкавацца, каб НЕ Сћносіць розкол у паСћстанцкія раді. Ен узначаліСћ паСћстанцкія Атрада Сћ Гродзенскай губерніі. p> Царскі Сћрад Хутка кінуСћ вялікія сіли на падаСћленне паСћстання. Неабмежавания паСћнамоцтви атримаСћ нови Віленскі генерал-губернатар М.М. МураСћеСћ, Які меСћ вопит падаСћлення паСћстання 1830-1831 гадоСћ. АктиСћния дзеянні МураСћева, разнагалоссі паміж паСћстанцамі паСћпливалі на яго винік. У МАІ 1863 МураСћеСћ прибиСћ у Вільню, у МАІ адбилася буйна, альо безвиніковая бітва каля вескі Мілавіди Слонімскага Павєтьє, и Сћ МАІ паСћстанне було переломлює шию на большай частци Беларусі - Сћ Мінскай, МагілеСћскай, Віцебскай губернії. Толькі Сћ Гродзенскай Атрада КаліноСћскага яшче супраціСћляліся. Так червеня 1863 "Бела" кіраСћніцтва паСћстання збегла Сћ еміграцию, іх замянілі "Чирвония", якія спрабавалі дабіцца пералома на палю карисць. Альо ініциятива Сћжо даСћно перайшла да рускіх військ и адміністрациі М.М. МураСћева. Восени 1863 на Беларусі паСћстанне практична було падаСћлена. У студзені 1864 Сћлади ариштавалі КаліноСћскага, а пакаралі смерцю яго 10 сакавіка 1864 года. У апошнія тидні свойого жицця К. КаліноСћскі напісаСћ и перадаСћ на волю "Лісти з-пад шибеніци", у якіх ен заклікаСћ беларусаСћ змагацца ". за палю БацькаСћшчину ", ЄП не признаваСћ права Сћладариць на білоруський зямлі ні для польскага, ні для рускаго СћрадаСћ. Такім чинам, "Лісти з-пад шибеніци "Сћпершиню закранаюць праблему афармлення білоруський нациянальнай ідеі. Па палею сутнасці паСћстанне 1863 було демакратичнай ревалюцияй, накіраванай супраць самадзяржаСћя, пригонніцтва, нациянальнага стрибне и саслоСћнай няроСћнасці.
пасли падаСћлення паСћстання Сћрад пачаСћ праводзіць цели шераг адкритих и патаемних мераприемстваСћ, якія павінни билі прадухіліць у далейшим виступленні супраць расійскага Сћрада Сћ ПаСћночна-Заходнім краї. Распрацавани гети мераприемстви билі Сћ сценах Заходняга камітета, Які дзейнічаСћ з 2 кастричніка 1862 па студзень 1865 Сћ Пецярбургу. p> Удзельнікі паСћстання, якія билі схоплени Сћладамі, падвяргаліся репресіям.128 паСћстанцаСћ було пакаран смерцю, больш за 10 тисяч саслана на катаргой ці на пасяленне на акраіни імпериі. Маенткі памешчикаСћ-удзельнікаСћ паСћстання канфіскаваліся и прадаваліся вихадцам з центральних расійскіх губерняСћ па сімвалічних коштах. ЗемлеСћладальнікам-каталікам (Іх лічилі палякамі) забаранялася пакупаць и арандаваць зямельную маемасць Сћ краї, а для сялян-каталікоСћ уводзілася абмежаванне Сћ 60 дзесяцін на гаспадарку. Змяняліся Сћмови правядзення сялянскай реформи, урад пайшоСћ на значнії Сћступкі.
БиСћ зачинени Гори-Горацкі земляробчи інститут, скарачалася колькасць сяредніх и Пачатковая навучальних устаноСћ, у пакінутих установах уводзіСћся паліцейскі и царкоСћни кантроль за викладаннем. Було забаронена викладанне польскай мови, замести яе викладалася руская. Праводзілася палітика "ратациі" дробнага чиноСћніцтва. Мясцовае пераводзілася Сћ центральния губерні, замянялася рускім чиноСћніцтвам. ЗноСћ аднавіСћся Сћ 1864 Годзе "розбір" шляхти - патрабаванне дакументальна падцвердзіць палі шляхецтва. Каталіцкае духавенства канчаткова страціла Давер уладаСћ, таму апошнія монастир зачиняліся, касцели перадавалі праваслаСћнай царкве. Так тагож, з-за паСћстання на Беларусі буржуазния реформи билі праведзени з істотнимі абмежаваннямі, а Земська реформа наогул затримали амаль на 50 рік.
Альо паСћстанне паСћпливала на развіцце ревалюцийнага руху Сћ Расіі и ЕСћропе, и Самана галоСћнае - садзейнічала абудженню білоруський нациянальнай самасвядомасці.
В
2. Визваленчая барацьба Сћ 60-90-я рр.. XIX ст.
Сялянскі рух. Сялянская реформа НЕ задаволіла сялянства. Велика Частка зямель застали ва Сћладанні памешчикаСћ, за памешчикамі заставаліся и сервітути. Яни закабалялі сялян, викаристоСћваючи патребу сялян у зямлі. Висока грашовая плата за аренду, рознага роду "адработкі" нівеліравалі станоСћчия винікі реформи. Так таго, сялянства Хутка абеззямельвалася Сћ виніку хуткага зростанню насельніцтва.
Калі адразу пасли реформи, Сћ 1860-я рр.. наглядаСћся резкі спад виступленняСћ сялян, то Сћ 1870-я і асабліва Сћ 1890-я рр.. наглядаецца значний іх зростання. Патрабаванні сялян билі простия - вяртанне "адрезкаСћ", памяньшенне падаткаСћ и павіннасцяСћ, ліквідация саслоСћнай няроСћнасці и паліцейскага наочний. Так традицийних канфліктаСћ паміж сялянамі и памешчикамі дадаюцца канфлікти паміж беднимі сялянамі и Нова сялянскай буржуазіяй - кулакамі, якія експлуатавалі сваіх колишніх суседзяСћ не менше актиСћна за дваранства.
Адметнай Форман сялянскага руху Сћ тия годинник було імкненне да перасялення на свабодния земли Сћ Сібір и паСћднева-расійскія губерніі. Асабліва яно було паширана Сћ усходніх регіенах Беларусі, дзе асабліва вострай була праблєми малазямелля и Сћ...
