вогуле Глеби билі неякаснимі. Паступова Сћ непісьменнае и маласвядомае сялянства пачалі пранікаць елементи грамадзянскасці, што крейди винікам велику арганізаванасць виступленняСћ. Для барацьби з ІМІ адміністрация прицягвала вайсковия каманди. p> Народніцтва звязана з разначинним етапам визваленчага руху, Які прийшоСћ на змена дваранскаму и будз Сћ палю Чарга змена пралетарскім. Сялянская реформа 1861 р. вельмі непаслядоСћнай. Яна викликала резкае незадавальненне сялянства. Альо яшче яна викликала и широкі рух разначиннай інтелігенциі, якаючи шукала шляхі сацияльнай перабудови Расіі, зиходзячи з асаблівасцей яе развіцця. А.І. Герцен и М.Г. ЧарнишеСћскі прапагандавалі магчимасць пераходу Расіі пекло феадалізму адразу да сациялізму мінуючи капіталізм з дапамогай арцелі и сялянскай абшчини, якаючи ідеалізавалася и Сћспрималася як галоСћная ячейка сациялістичнага грамадства. Гети "Аграрна сациялізм" Герцена и биСћ пакладзени Сћ падмурак ідеалогіі народнікаСћ. У народніцтве перапляталіся ревалюцийна-демакратичния ідеі и сялянскі Сћтапічни сациялізм.
У народніцтве развівалася два накірункі - ревалюцийни (неабходнасць усерасійскага сялянскага паСћстання) i рефарматарска-ліберальни (праз реформи). Першай народніцкай арганізацияй була "зямля і воля" (1861-1864 рр..). У склад яе Сћ 1862 Годзе СћвайшоСћ "Камітет рускіх афіцераСћ у Польшчи", палового якога складалі вихадци з Беларусі. Праграма "ЗВ" - гета права кожнага на зямля, самакіраванне сялянскіх абшчин, добраахвотная федерация абласцей, вибарни Сћрад. "ЗВ" актиСћна падтримала паСћстанне 1863 року, у приватнасці, пазіцию "Чирвони". Альо намаганні пашириць паСћстанне на расійскія губерніі скончиліся безвинікова, пасли падаСћлення паСћстання и аришту шерага кіраСћнікоСћ арганізациі яна самараспусцілася Вясна 1864 года.
У 1870-1880-х гадах аформілася вки праграма народніцтва - прапагандисцкая (П. ЛаСћроСћ), анархічная-бунтарська (М. Бакунін), згодніцкая (Л. ТкачоСћ). Большасць народніцкіх арганізаций кіравалася ідеямі М. Бакуніна, Які зиходзіСћ з принципа "Сћсе для народу, усьо сіламі народу "- што азначае дасягнення сациялізму праз усерасійскае сялянскае паСћстанне.П. ЛаСћроСћ виступаСћ за больш грунтоСћную падрихтоСћку да ревалюциі. У 1876 Годзе пача дзейнічаць інша "зямля і воля", якаючи Акрам арганізаций у галоСћних Гарад імпериі крейди так сама гурткі и на Беларусі. Так, у 1877 Годзе М. Велер арганізаваСћ гурток у Мінску. Шмат беларусаСћ було и Сћ інших мясцових и центральних оаранізациях "ЗВ" - гета М. СудзілоСћскі, К. Брешка-БрешкоСћская, Г. ІсаеСћ, С. Гаховіч, М. ЯнчеСћскі, А. Зундзіловіч. КіраСћнікі землявольцаСћ (М. ПляханаСћ, А. МіхайлаСћ, А. АбалешаСћ) імкнуліся ствариць Моцний дисциплінаваную арганізацию ревалюциянераСћ. Праграма "ЗВ" прадугледжвала правядзенне сялянскай ревалюциі, нацияналізацию зямлі, заміну імпериі федерацияй абшчин. Прадугледжвалася так сама фізічнае знішченне Найбільший шкодная ці видатних асобі з урада. Па сутнасці, праграма була пабудавана пад відпливаючи ідей М. Бакуніна.
Народавальци сутикнуліся з непрадбачанимі цяжкасцямі. Хадженне Сћ народ Сконч правалам - большасць "хадакоСћ" сялянамі було здадзена Сћ паліцию, а Сћрад узмацніСћ репресіі. У виніку абвастриліся супяречнасці Сћнутри арганізациі паміж прихільнікамі прапаганди и терору. Гетия супяречнасці привялі да розколу "ЗВ" у 1879 Годзе на "Чорна перадзел" і "Народну волю". Лідер "Чорнага перадзелу" М. ПляханаСћ адмовіСћся ад палітичнай барацьби, галоСћним накірункам дзейнасці лічиСћ ажиццяСћленне перадзелу зямлі памешчикаСћ паміж сялянаСћ - адсюль и назва арганізациі. Спачатку большасць народніцкіх арганізаций Беларусі стала на бік "ПП", у Мінску Надав була заснавана центральная типаграфія арганізациі, некатори годину тут працаваСћ М. ПляханаСћ и білорус А.В. Бонч-АсмалоСћскі. Аднако, у 1881 Годзе арганізациі "ПП" у імпериі билі викрити и розгромлені, и кіраСћнікі апинуліся за кратамі ці Сћ вимушанай еміграциі. Таму народнікі падаліся больш на бік "Народнай волі". p> КіраСћнікі "Народнай волі" лічилі магчимим адначасова ажиццявіць Сацияльна и палітични пераварот, апошні - шляхам сістематичнага терору, Які падтримае Сћсе грамадства. Сігналам да народнаго паСћстання яни лічилі забойства цара. Альо восьмим замах на Аляксандра II Визваліцеля, здзейснени білорусам з Мазиршчини Ігнатам Гринявіцкім, визваСћ у грамадстве зусім іншую реакцию, що не тую, на якую разлічвалі тераристи. Наадварот - Распачатия репресіі абяскровілі народавольчаскія центри. Негледзячи на тое, што на пазіциі "НВ" перайшло шмат чорнаперадзельцаСћ и на Білорусь Сћ 1881 Годзе приехалі лідари "НВ" Р. Альпенберг, М. ГрачеСћскі, М. АСћчиннікаСћ, була розгромлена "ПаСћночна-заходная арганізация Народнай волі", створаная Сћ 1882 Годзе на базі білоруських гурткоСћ "НВ" з кіруючим центрам у Вільні. Аднако народніцкія гурткі працягвалі існаваць у білоруських Гарад, пераважна сярод вучнеСћскай моладзі.
праграма "НВ" була досиць папулярная Сћ асяроддзі ...
