3 канца XI ст. хрисціянская ЕСћропа Сћступае Сћ зацяжную Вайн з мусульманскай Азіяй. Крижовия паходу на Усход пазнаемілі еСћрапейцаСћ з мусульманскай Культурал и вярнулі некалі страчаную Сћласную філасофію арабскія вучония добра ведалі античних аСћтараСћ.
Найбуйнейшим прадстаСћніком рання схаластикі з'яСћляецца Ансельм Кентарберийскі. Ягония намаганні билі накіравани на ажиццяСћленне асноСћнай ідеі схаластичнай філасофіі: апраСћданне веравизнаСћчих формулаСћ сродкамі чалавечага розуму. Ансельм випрацаваСћ характерную для схаластикі літаратурную форму. Ягони светапогляд уяСћляе рацияналізавани вариянт аСћгусцінізму.
Ансельм лічиць, што віра вишей за розум. Яна папяреднічае розуму, и яе СћстаноСћкі служаць Норман для апошняга. У палю Чарга, розум и диялектика з'яСћляюцца технічнимі приладамі віри.
Вялікае було Жаданом Сћ Ансельма пацвердзіць тезіс аб існаванні бога. У гетих метах ен каристаепца анталагічньгм доказ. Світло іерархічни, разважае Ансельм. Шкірна реч травні пеСћную щабель дасканаласці. Значьгць, павінна існаваць и найвьгшешпая дасканаласць. А гета бог, ен утварае мяжу дабра и з'яСћляецца апошняй причьшай. Калі б не було абсалютнага, заСћседи роСћнага сабе пачатку, Хіба ж існаваСћ б світло вьшадкових и зменлівих речаСћ? Ен б "папльгСћ", стаСћши привідам. Альо ці можна на падставе паняцця аб дасканалим бьгцці признаваць яго сапраСћди існим? Хісткасць доказаСћ Ансельма разумеСћ ужо ягони сучаснік Гуаніл, Які сггоавядліва заСћважаСћ, што СћяСћленне аб нейкім дасканалим востраве зусім НЕ азначае, ГПТО Такі востраСћ есць на самій справе.
Наміналізм и реалізм. Стила схаластичних развагаСћ грунтаваСћся на спекулятиСћним мисленні з викаристаннем абстрактних паняццяСћ. Гета годинах адхіляла пекло вирашення реальних праблемаСћ. Тади інтелектуальни патенциял растрачваСћся Сћ бясплодних спречках накшталт висвятлення таго, ці можа Сћсемагутни бог ствариць камінь, Які сама не здолее падняць? Гета виклікала адмоСћную реакцию сярод саміх філосафаСћ. Іаан Салсберийскі іранізаваСћ, што Сћ такім разі становіцца нявирашальним вань, ці рука Чалавек вядзе свінню на базар, ці вяроСћка, якую дзержиць тая ж рука?
Філосафи разумеюць, каб зрабіць подумки болипой дакладним и пазбегчи порожніх меркаванняСћ, треба ведаць, як адбиваецца саме пазнанне. Іх уваг прицягваюць агульния паняцці універсаліі. Знешняй падставай для Сћзнікшай на гети конт дискусіі стаСћ дагмат аб Боскан трійці адзіни бог ці траічни?
ФілосафаСћ хвалююць питанні, як суадносяцца агульнае и адзінкавае І як наогул існуе агульнае у адзінкавим ці самастойна? А магчьгма, яно прабивае толькі у свядомасці? Хто лічиСћ, што агульнае існуе Сћ сапраСћднасці, стаСћ називацца реалістам (лац. геаііз речаСћни, сапраСћдни). Та реалістаСћ належалі А. Кентерберийскі, аб якім ужо ішла размова, Гільем з Шампо и інш. А якія думалі, што універсаліі існуюць НЕ Сћ речаіснасці, а Сћ свядомасці Чалавек, стварилі процілегли напрамак нам...
