іналізм (Лац. потеп імя, Наймену). Наміналістамі билі Беренгар Турскі, Іаан Расцелін, П'єр Абеляр и інш.
Менавіта реалізм стаСћ базу для Надання паняццям биційнага статусу. Так, Ансельм, Які биСћ крайнім реалістам, развіваСћ мнение, згодна з якой агульнае папяреднічае речам. Яно адвечна існуе Сћ формі ідеяСћ, якімі валодае бог. Няцяжка заСћважиць, што реалізм збліжаецца з платанізмам. Раскриваючи агульния паняцці, Чалавек спасцігае сутнасць речаСћ, якія, згодна з дактринай, створани на Аснова агульних ідеяСћ. Реалізм ариентаваСћ на паняційнае асенсаванне речаіснасці, альо недааценьваСћ ролю чалавечага вопиту.
Наміналісти думалі, што носьбітам агульнага з'яСћляецца слова або паняцце, якое прадстаСћлена Сћ слові. Значиць, існуе толькі тое, што можна Сћсприняць, а затим прадставіць. Альо ж Нельга прадставіць Чалавек Сћвогуле ці живелу Сћвогуле. Абеляр, наприклад, разважаСћ, што агульнае змяшчаецца Сћ прадметах толькі патенцияльна, а актуальнае існаванне яно атримлівае Сћ паняццях праз лагічную аперацию адцягнення падобних признакаСћ, а таксамо Сћ адпаведних словах.
На Аснова наміналізму Жильбер спрабаваСћ развесці філасофію и релігію. Паняцці, вивученнем якіх займаецца філасофія, есць адлюстраванне канкретних адзінкавих речаСћ, сцвярджаСћ ен. Яни заснавания на вопице и індукциі. А теалогія, наадварот, каристаецца дедукцияй и абапіраецца на ісціни адкравення. Пазней виказаная ім думка аформіцца ​​ў теорию дзвюх ісцінаСћ.
Наміналізм спрашчаСћ салраСћдную ролю агульнага. Разам з критим ен стимуляваСћ распрацоСћку логікі и ариентаваСћ на вопитнае даследаванне з'яваСћ, што станоСћча Сћпливала на развіцце природазнаСћства. З'яСћленне схаластикі Сћ Заходняй ЕСћропе травні шераг адметних асаблівасцяСћ. Папершае, виразна абазначаецца лінія на рациянальнае абгрунтаванне асноСћних дагматаСћ хрисціянскай віри. Падруга, складваюцца сприяльния Сћмови для развіцця логікі. Меліся пеСћния дасягненні Сћ распрацоСћци аперацияСћ з паняццямі, вияСћленні и апісанні сувязяСћ паміж подумки и МОВА. Патрецяе, робяцца СПРОБА визваліць філасофію зпад залагодить теалогіі. Неабходна адзначиць таксамо, што Сћ гети годину високага СћзроСћню дасягае культура філасофскай дискусіі. Бліскучим майстрам диспуту биСћ Абеляр. Паслух аць яго аматари трапнага слова и витанчанай думкі приязджалі Сћ Францию ​​з різни куткоСћ ЕСћропи.
Некатория акалічнасці, аднако, стримлівалі далейшае развіцце філасофіі. Невядомимі заставаліся многія розчини античних и візантийскіх аСћтараСћ. Вельмі марудна асвойвалася блізкаСћсходняя філасофія. Найболип паширанае Сћ інтелектуальним асяроддзі аСћгусцініянства Сћжо НЕ заСћседи адпавядала патребам даследавання природи. Відавочнай була неабходнасць стварення Нова філасофскай парадигми.
7. АрабскамоСћная філасофія падчас сяреднявечча
Сяреднявечная гістория на Блізкім Усходзе адзначаецца високім узроСћнем развіцця культури. Так ка...
