атруцілася. p align="justify"> Увогуле Крушинскі цнатлівасцю НЕ визначаСћся. ЗгвалціСћ Меру, дачку Кавальо Лейби, якаючи вийшла за В«гояВ», мясцовага сялянскага хлопця Марціна, що не циримоніСћся з многімі іншимі дзяСћчатамі и жанчинамі. p align="justify"> Разбешчани, амаральни тип.
На вобразе В«Лева ТалстогаВ» - так завуць селяніна Мірона Гарбочика - варта спиніцца асобна. УдаСћся Бядуля гети вобразе. Відаць, пісьменнік падгледзеСћ такогого Чалавек Сћ жицці. Мірон Гарбочик НЕ вельмі адукавани и пісьменни, хоць дваццаць гадоСћ прасядзеСћ пісарам у земскаго начальніка. Ад сялянскай роботи за гети годину адарваСћся, гаспадаркай правіла яго Жонка Барбара, асобі язиката, уедлівая, альо дзейсная І, па сутнасці, добра. p align="justify"> Мірона Гарбочика з-за яго пишнай Барадеї, лисіни празвалі Левом Талстим, и ен ганарицца гетим празваннем. Хоць наСћрад ці читаСћ ен славутага В«цезкуВ». Альо критим не менше сялянскі В«ЛеСћ ТалстойВ» валодае гострим аналітичним Розума, назіральним вокам, схільнасцю разумець сапраСћдную сутнасць людзей. Ен вядзе свій В«летапіс", не вельмі, відаць, спадзеючися на тое, што яго калі-небудзь надрукуюць, альо НЕ пісаць ЄП не можа. p align="justify"> Ен даверліви, бяскриСћдни, як дзіця. У дадатак на чимсьці заСћседи засяроджани и ціхмяни. За гета, відаць, любіць яго няСћримслівая, нястриманая Сћ пачуццях Жонка Барбара, хоць НЕ бачиць пекло свойого мужик ніякай карисці Сћ гаспадарци. p align="justify"> вки пісьменнікі - Кузьма Чорней, Змітррк Бядуля и Міхась Зарецкі - виявілі Сћ жицці, па сутнасці, адзін и тієї жа тап старога Чалавек, Які цягнецца да новаго жицця. У Кузьми Чорнага гета старі Тамаш (В«зямляВ»), Які ладзіць з моладдзю и мариць пра боти, якіх у яго ніколі не було, у 3. Бядулі - В«ЛеСћ ТалстойВ», и нарешце Сћ М. Зарецкага, у Рамані В«ВязьмаВ» - В«ГалілейВ». p align="justify"> В«Язеп Крушинскі - не кулак, а унікальни махляр, таленавіта скампанавани аСћтарамВ», - піша Ф. ГінтаСћт. I далей: В«Па праСћдзе Кажучи, пасли публікациі гетага Рамана шмат у каго з нас узнікалі недалікатния думкі пра Змітрака Бядуля. Виказвалі криСћду пра тое (так у аСћтара. - І. Н.), што ен у вобразе знатнага Паета Антона Цярешкі зняславіСћ кагосьці з наших пісьменнікаСћ, ледзь НЕ Купалу (знаходзілі пеСћния аналогіі - Курганішча и інш.), А таксамо склаСћ бридкую казку пра падпольную білоруську нацияналістичную арганізацию.
Мяркую, што тут пісьменнік НЕ хацеСћ нікога криСћдзіць, мабиць, ми яго твор да канца НЕ разгадалі ... В«Калі пісаСћся раман ... у друку з'яСћляліся артикули, дзе намякалі пра рух наццемаСћ-шчини, тикаліВ« бендаСћци В»пяром у пеСћних асобі. Бядуля Цалко перадаСћ гетую ганебную легенду широкім колам читачоСћ. каб маглі яни зразумець у їй вялікую абразії Наша інтелігенциі В».
У студзені - червені 1934 пісьменнік стварае аповесць В«НабліженнеВ», якаючи асобним видатного вийшла Сћ 1935 І, на жаль, більше не перавидавалася и Надав НЕ...
