ладності жанр не припиняўся, наадварот, на пачатку XXI ст. набиў динаміку. У кнізе В. Шніпа білоруський мору (2004) з явіўся цели раздзел, Які ўключае больш за дваццаць балад. Зборнік Балада камянеў (2006) стаў кнігай-падзеяй, у їй змешчана амаль 100 аригінальних твораў згаданага жанру.
Асабліва прикметна ўзбагаціўся ў творчасці В. Шніпа тематични пласт балад, звязана з адлюстраваннем білоруський мінуўшчини. Гета тлумачицца критим, што Паета цікавяць годинник далекай даўніни. Гістория зрабілася асновай паетичнага подумки сучаснага аўтара таму, што на яе материяле ен завастрае и асенсоўвае значнії льно-філасофскія питанні, вияўляе екзістенцияльнае светаадчуванне асобі. Зрешти, баладності світло - гета и есць найперш гістарични адбітак годині. Ми Гавор балада - и аживае сівая, авеяная паданнямі даўніна, и непаўторним, сувора-гераічним голасо гавориць з намі гістория, - такий убачилася беларуская балада В. Бечику, Які далей пісаў пра яе ГЕНЕЗІС: Яна и пачиналася пекло народних витокаў, пекло народних гістаричних и гераічних пісень. Чи не випадкова балада стала ўлюбеним жанрам у паезіі рамантикаў. Звяртаючися да Балад, Пает-рамантикі вияўлялі праз яе дух свойого народу, яго творчия магчимасці, яго годнасць и права на палю самастойнасць и свій адметни голас у Свецє [13, с. 162-163]. Сучасний Пает В. Шніп у паказе мінулага ариентуецца на рамантичную традицию У. Караткевіча. Ен піша з глибокім ліризмам, усхвалявана и ў тій жа годину імкнецца да епічнай ураўнаважанасці пачуцця, філасофскай засяроджанасці и разважлівасці. Пает вияўляе дух далекіх епох, гераізуе падзеі, розкривання ўнутрания памкненні видатних дзеячаў Наша гісториі. Плиг гетим у яго творах шмат драматизму, душеўнага смутку.
Усе гістаричния Балад В. Шніпа, узятия разам, стварагаць вялікае, целаснае ліра-епічнае Палатний, да таго ж маштабнае и грандиезнае, якое змяшчае багацце па-Мастацкая ўвасоблених вобразаў. Шкірні верш - ніби кавалак мазаічнага шкла, Які арганічна ўпісваецца ў агульни кантекст гета аб емнай, панарамнай карціни.
Шераг твораў Пает присвяціў Славута гістаричним мясцінам. Іх Назв гавораць Самі за сябе: Полацкая балада, Балада Мірскага замку, Балада Креўскага замку, Балада Турава, Балада Бєлай вежи, Балада замку ў Лоску и інш. Пает стварае нациянальную карціну світлу праз зварот да архітектурних помнікаў и гістарична значних тапонімаў. Ен паказвае, што значаць для нас и наша свядомасці старажитния Гарад, замкі, храми, такія культурний каштоўнасці, як кніга, ікона, меч, каса ... В. Шніп НЕ столькі захапляецца аб ектамі гісториі и культури, колькі найперш імкнецца скіраваць нас у сферу духоўнага, чалавечага. Пает нагадвае и гавориць, як важлива нам, сучаснікам, вяртацца да мінулага, адчуваць палю приналежнасць да Радзіми-Беларусі и мець духоўную триваласць на зямлі продкаў:
Нам вяртацца ў святло старажитнай зямлі,
Каб пра нас не сказалі, што ми аджилі,
Адспявалі, адплакалі долі сваюзгубілі, як вечнасць, як волю, Зямля.
Над якой Наші вежи, як свечкі, стаяць,
На якую з нябесаў Анеля глядзяць-ўсе бачаць: куди и адкуль ми ідземхто з хлібах и Соллі, хто з чорним агнем ...
Праз туман, што кудзеліцца над Палатою,
Година ляціць ...
Ми, як вежи, стаім на бацькоўскай з...
