дзейни меч, з якім ен будз непераможни. Каваль, герой Балад, трапіў у надзвичай драматичную сітуацию, и яму треба зрабіць вибар. У гета сувязі згадваецца гусляр з паеми Янкі Купали Курган, Які НЕ скариўся грубай сіле и деспатизму князя. Гусляр Купали сміла и Сумленний сказаў праўду - и загінуў, Каваль у баладзе В. Шніпа таксамо здзяйсняе чоловікова ўчинак:
згадзіўся Каваль:
Я зраблю ...
Яго ў кузню на ноч завялі.
Дзвін аж Зазори
страсаў на зямлювуголле каціў па зямлі.
А як сонца ўзишло,
дзвін заціх.
Меч нясіце мені!-
князь загадаў.
... Ди Каваль викаваў плугнаранак сканаў [19, с. 48].
Пает падкреслена рамантизуе асобі Кавальо, Які НЕ падпарадкаваўся загад князя, вирабіў плуг и пайшоў на самаахвярную смерць, сцвярджаючи критим самим мір і праця як галоўния зямния каштоўнасці. Паступова В. Шніп пашираў тематику и сюжети сваіх балад. Ен найперш імкнуўся раскриць стан Чалавек ў Складання ЦІ виключних абставінах, асенсоўваў важния льно-етичния праблєми. У Баладзе пра білоруса на чужине Пает апавядае пра частку старога Чалавек, Які калісьці апинуўся за межамі радзіми, альо да апошняга імгнення жиў думкай пра Беларускі край:
Ніби збавення, ен шукаў дарогуўсе часцей у снах ен бачиў рідні кут.
Чужинци славілі сябе, раўнялі - з Богам, толькі Білорусь палю ен славіў тут [19, с. 12].
Білорусі не разумелі и дакаралі, што славіць палю радзіму, урешце яго напаткала смерць. Міжволі аўтар твора падводзіць да думкі пра ліс Чалавек на зямлі чужий.
Такім жа дзіваком виглядае и герой Балад пра нешляхетнага пана. Яго, заможнага пана, адракліся сябри - геткія ж багатия, маемасния людзі. У бялюткім Палац ен пачуваў сябе, ніби ў Турмій. А ўсе таму, што тия НЕ разумелі яго прихільнага, спагадлівага стаўлення да простих людзей. Ен не міг ... халопскае мови цурацца, кніжкі читаў, пісаў у газети пра ліс мужикоў, раздаваў свае багацце, биў пераканани, што люд на гета зямлі заслугоўвае Свабода и лепшай долі. Такія яго паводзіни НЕ прималіся ў панскім асяродку, аднако з вуснаў халопаў чуліся СЛОВА пахвальби, валадар палаца пачаў успримацца ІМІ як пан нешляхетни. Балада грунтуецца на реальнай гістаричнай Аснова. Як вядома, прадстаўнікі шляхти мелі сімпатиі да простата люду, баранілі яго праві, пісалі на роднай мове свойого народу.
Балада здрадніка нагадвае пра тое, як цяжка насіць Чалавек свій Грехем, мець вялікія душеўния пакути. Здаецца, сама смерць адварочваецца пекло здрадніка, асуджае яго на блукання, неприкаянасць. ЄП не знаходзіць сабе месца, Спак, збавення:
Я сябе хацеў аддаць Вадза,
Уцякла вада далека ў Спрате.
Нат атрути НЕ знайшоў нідзе, -
Пагарела, як гарелі хати.
... I блукає здраднік па палях,
Смерць, ніби ратунак свій, шукае [14, с. 10].
Прачитаўши Баладу В. Шніпа, можна зрабіць виснову: Лепша чоловікова и годна смерць, чим жиць вічна здраднікам.
Естетични поиск на Паета ў ба...
