які оточують очіпок і висять по плечах двома довгими кінцями; постоли (пастали) носять все менш і менш; Магерках теж кидають для картуза. На пояс, з ремінця, у всіх Белоруссов висить невеликий складаний ножик, Кишеня, мішечок для грошей, і кисет для тютюну, трубочка і кресало для висікання вогню »[21, с. 2].
Па сведчаням жихароў вескі Шарпілаўка на пачатку ХХ стагоддзя святочних касцюм паступова пачинае трансфармавацца, што було абумоўлена зменамі якія праходзілі на весци.
Галоўним материялам з якога рабілася адзенне билі льон, каноплі, воўна, Скура. Палотно вираблялася будинку, кожнай гаспадиняй, што захавать часткова ў весци да сяредзіни ХХ стагодзя. Ніткі и тканіни фарбаваліся природнимі фарбавальнікамі - настоямі траў, кари, лісця, шишак. З цягам годині на весци пачалі викаристоўваць Фарби прамисловай витворчасці, што значний паширила каляровую гаму адзення.
Асноўнай часткай білоруського традицийнага касцюма була Кашул. Яна звичайна рабілася з льнянога Палатна, яе якасць залежався пекло дабрабиту сям і і з якога ільна яна була вираблена. Па словах жихаркі вескі Шарпілаўка Гардзеянка Є. І. (1940 р. зв.) «Шилі з свойого. У кожнага биў кусочак дзе сеялі льон. Палатний залежався пекло таго Які льон викаристоўвалі. Калі льон абдзіралі, то грубае Палатний було - падтребкі, а то кужаль - пралі тонкае Палатний. Якасць залежався и ад таго, як хто нітку вивядзе ». Кашул НЕ фарбавалася и була доўгай, даходзіла да сяредзіни галенкі. Кашул крейди широкія, пишния рукави и каўнер стійку, Які биў НЕ арнаментавани. На святі адзявалася біла Кашул ў якой билі ўпригожани толькі адкрития часткі. Асноўни прием упригожання рукавоў кашулі вишиўка Крижі, у некатора випадкі гладдзю. Існавала некалькі типаў упригожанняў Кашул. На териториі вескі Шарпілаўка галоўним упригожаннем кашулі була вишиўка ўсяго рукава кветкавим або геаметричним арнамент. Сустракалася и ўпригожанне кашулі ўстаўкамі з тканіни з геаметричним малюнки.
Другі тип кашулі адрозніваецца больш сціплим упригожаннем. Асноўная Частка була арнаментавана. Кашул ўпригожвалася адзним ЦІ дзвюмя бардзюрамі раслінага ЦІ геаметричнага ўзора, викананага ў техніци вишиўкі Крижі, яни размяшчаліся ў верхняй частци рукава кашулі.
Кашул ў жанчин дапаўнялася паясним адзеннем: андараки, спадніцай. Андарак існаваў у весци Шарпілаўка да сяредзіни ХХ стагоддзя, рабіўся ен з даматканага материялу - сукна. Андарак гета спідниця з цельнага шматка Палатна ўся ў зборка, якая мацаваўся з дапамогай аборак. Па сведчаням жихаркі вескі Шарпілаўка Горленка Т. І. (1940 р. зв.) На святі надзяваўся рознакалярови андарак. Ен міг Биць рознага колера сіняга, фіялетавага, бардовага, гета рабілася з дапамогай пакупних фарбаў. Па падоле андараки вишиваліся рознакаляровия кветкі або ткаліся у некалькі радоў різни памераў ромби. Таксамо була распаўсюджана афарбоўка андараки ў клітку або ў вертикальную Палоскі. Маркаўцова М.Г. (1936 р. н.) Паведаміла, што «андарак - Широкий спідниця ў зборка з саматканага Палатна, у ніз якой пришиваліся стрічки або ткалі ніз узорамі з крашаних нітак».
Спадніца адрознівалася пекло андараки критим, што яна рабілася НЕ з цельнага Кавалко тканіни хатняй витворчасці, а часцей з пакупнога материяла и рабілася па викрайкам. Колерн гама спадніц з пакупнога материяла ўжо була аднатоннай, самай распаўсюджанай була з кветкавим у...
