ежелайціс, К. Куліеў). Приходзіла нова, Вишейшая щабель сталасці Талент. Тенденция праўдашукальніцтва не без алетак бунтоўнасці (верш «Абвярженне, 1956), што була сцісла абазначана як найперш пункт праграма:» Мені ж треба праўда, и болів НЕ треба нічога, [14, с.87], грунтоўна замацавалася и развівалася полону , з Доза сміху и критицизму ў нових кнігах «Мій хліб надзенни (1962),» Глиток вади (1964) і" Перапіска з Зямля (1967). Апошняя, праўда, що не виходзіла асобна, а була ўключана ў Збор твораў М. Танка (1966-1967). Кнігі гетия становяцца визначальнимі вехамі НЕ толькі ў творчасці іх аўтара, альо и ўсей білоруський паезіі тих бурхливих 60-х гадоў. Лепшия вершить ўтвараюць естетичную целаснасць, канденсуюць Риси новаго светаадчування, у центри якога - страсно прага грамадскага и творчага абнаўлення жицця, патреба принциповай виверкі и ўдасканалення естетичних критерияў з істотнай папраўкай на годину, бескампраміснасці аценкі и перааценкі грамадска-ідеалагічних и асабіста здабитих каштоўнасцяў. У светаўсприманні Паета ўзніклі два досиць устойлівия вимяренні, па сутнасці, два типи естетичнага падиходу да асенсавання речаіснасці. Яни абазначани ў Радка:
Так супу, што віра травня ў багоў,
А багоў - у мяне, адначасна збанкрутавалі.
Толькі, як у Чалавек, Які доўга тримаўся
За плуг и сяўню,
застали Надзея ў живучасць,
у калашенне и ў казку. [20, с.180].
Няцяжка заўважиць, з якім сміх вимаўлена Першай двухрадкоўе пра «багоў» што, нарешце, «збанкрутавалі. Хоць у сміху и Горичів »збанкрутавалі« и ўслаўляльния »оди, якім таксамо палю даніну аддаў Пает. Затое ў Наступний Радко - Які пафас пяшчоти да роднай зямлі, віра ў яе невинішчальную живучасць І, вядома, захапленне здаровай самасвядомасцю народнаго жицця. У Танка гета сувязь була заўседи тривалай, хавала ў серци народні пункт Подивившись на складанасць годині.
Ідучи дерло шляхам, Пает НЕ перастае здзекліва насміхацца з памилак, якія належаць НЕ толькі ліричнаму «я, а ў гета формі виступаюць типізавана як няпростая з ява грамадскага парадку (» Перш непакоіўся. «, »Даўно я перастаў баяцца.«, »Пра аглоблю,« Божа паезіі.). Паезіі ў Люби годинник, а ў бурния, лесавирашальния - асабліва »Нельга глухий Биць и марнай и супроць зла не пратестуючай [14, с.73]. Аўтар як би Знарок у кантекст верша ўводзіць «непаслухмянае» слова «Не пратестуючай, акцентуючи на ім увагу. Бунт, пратест супроць зла ЦІ адступлення пекло праўди, яе замоўчвання - гета ж АСНОВА естетичнай природи паезіі.М. Танк стварае сапраўдния ўзори вияўлення грамадзянскіх пачуццяў, темперамент гарачага прамаўлення годинах дасягае вишейшага пункту (»3 хронікі):
Про Пугачоў,
Балотнікаў
и Каліноўскі,
Ви ўсе, што рвалі ланцугі няволі, -
Дзе хоць адна пилінка праху вашага?
палею Крива яе я напаіў биаживіў би вас,
каб ви змаглі яшче раз
Паслаць у венцаносни черап кулю [14, с.83].
Дзякуючи гета пафаснай танальнасці, замяшанай на сміху, мужнасці прамаўлення, М. Танк, відаць, Найбільший уражвае и запамінаецца ў грамадзянскім абліччи страсно заклапочанага Чалавек, устрив...
