ожанага праўдалюба и викривальніка, вачам якога адкриваюцца ўсе Нови супяречнасці століттю.
Сферу грамадзянскага и патриятичнага самавияўлення Паета пачалі істотна пашираць яго «замежния вершить, што прийшлі ў яго творчае жицце з різни дарога и прастораў чалавечай культури, гісториі, нялегкіх каардинатаў бицця (» Гібралтар, «У Луўри). Аднако и ў гети, здавай б, Широкий расчинени для сміливих ТВОРЧА задумаў бурхливі перияд 60-х гадоў, решткі культаўскай псіхалогіі НЕ пакідалі аўтара, що не сталіся атавізмам, Сумной для ўспаміну, а знаходзілі пристанішча ў гучно-услаўляльним вершапісу, як би дзеля » падстрахоўкі и пацвярдження палею непарушнай приналежнасці да палітичних «курсаў и сцяганосних ідей (» Наша партия, «Шчаслівия гади,» Залати століття). I ўсе ж визначальнай лініяй становіцца сумленнасць творчасці, ачишченне и мужнасць. Лепшия вершить ўжо дазваляюць гавариць аб устойлівасці грамадзянскага Талент Паета. Самім сабой яму памагае заставацца критична-аценачни, аналітични, пранікліви и мудрі позірк у речаіснасць, жиццялюбни, іранічни, раскацісти ЦІ балюча-прицішани сміх.
Воблік Паета не менше істотна пача акресліваць и визначаць інша танальнасць, што закринічила яшче ў давераснеўскія годинник, - яна палоніць Глибока ліричним, шчирим пераживаннем адчувальна-речиўним, інтелектуальна-тонкім судакрананнем души Паета з рідним краєм, светам роднага жицця. Менавіта ў гета сфери роздумаў и пачуццяў виспела адна з вядучих и перспектиўних тенденций, што стала ўласцівай НЕ толькі для ўласна танкаўскай паезіі, альо и ўсей сучаснай білоруський паезіі и яе жиццева важливих паваротаў да зямних турбот и спраў, да спасціження сутнаснай краси жицця рідних людзей и природи. Каштоўнасць гета, утриваленай Пает тенденциі невимерная. Крилатимі Сталі шматзначния радкі танкаўскага верша, Які даў Назву етапнай кнізе Паета" Мій хліб надзенни:
Непакой за цябе, зямля травня,
За твій Ураджай, спакойно сон,
За древа кожнае ў Гаях,
За весніх Пісенні перазвон,
Непакой за цябе, зямля травня, -
Мій хліб надзенни [14, с.144].
У вобразе хліба - гістория роднай зямлі, ліс Паета. Зямля ў яе глабальним маштабе стала неадлучнай пекло зямлі, што ўзгадавала Паета, запаўняе шкірного МІГ яго жицця пахам свежай баразни и блакітам чіпляючись верасоў, живучасцю роднай мови и калашеннем Маладога засіву. Ди яшче новимі тривогамі за ўсе гета, бо яно стала ўжо неадлучним пекло лісі ўсяго чалавецтва. Гета цяпер у паезію М. Танка приходзіць захоплення паетизация и каларитная деталізация рідних мясцін, прадметни жиццяпіс («Стіл,» Печ, «Смаленне кабана,» Аўсяни кісель, «Мій рідний кут,» Зямное прицягненне). Рельефна ўзнаўляюцца запамінальния Народния типи людзей: дзедо Каліни, бабкі Улля, музиканта-самародка Кузьми, Які адчуваў асалоду ў падтриманні Народнай етикі и ў яе тонкасцях биў дасканала вихавани «умеў гавариць далікатна:» Дай божа, каб гожа було. « [10, с.144]. СЛОВО Пашаєв знаходзіліся для працавітага Чалавек, улюбенага ў Зямля, якую цяжка ўздимаў и засяваў. Любоў да зямлі належиць да Моцний пачуццяў, якія баяцца абиякавасці, няўвагі, знарочистай кляцьби ў вернасці (»Ніхто НЕ кляўся ў и вернасці да зямлі, альо шанавалі яе як маці. [18, с.186]). Забицце роднага, перариў першасних сувязяў, што злучаюць з Зямля бацьк...
