и закаханих - прадвяшчае штосьці загадкавае, рамантичнае: «Вечар винирнуў нясмела,//цені чорния кладзе» («Вечар винирнуў нясмела ...») [8, с. 75]; «Прагані преч страх.// Вецер-цимбаліст//Грає на лістах.// Будз ноч без зор,//будз ноч без сну »(« Сябри ») [8, с. 163].
аднако для А. Пісьмянкова ніколі не було характерна змрочнае колеравае адлюстраванне світлу. Яно надаралася ЦІ ўзмацнялася ў пеўния жиццёвия моманти. Бо Паета найперш захапляла живапісанне колерамі жицця. Адзін з такіх яркіх колераў - зялёни, Які ўздимае емациянальни тонус, «температуру» Радка:
.. .Паміж злиселих клёнаў
Гариць твая душа,
Гариць агнём зялёним.
(«Шукаць даремна спариша ...») [8, с. 125].
Рідні кут бачиўся Паету як зялёни бераг - ціхі, непарушни, Жадан. Яго прицягваў, ніби магніт, «зялёни привабліви світло» («Прачистая»). Пает цудоўна ведаў, што значиць жиць на гета зямлі, калі ў цябе «ёсць бераг зялёни» («Едначи»). Захопленасць аўтара светам па-рамантичнаму адухоўленая, прасякнута шчирай віра у казку: «У зялёним садза//Я шукаў жар-Птушко» («У ружовим садза ...») [8, с. 74].
Зеляніна ўспрималася як схоў для душеўнага супакою и адхлання. Таму Пает у Горадзе жиў думкай пра вяртанне да свае Бесядзі, у зялёни світло дзяцінства: «Цели рік я не рибачиў//У зялёним лазняку» («Запрашенне на Бесядзь») [8, с. 153]; «... І я вярнуся//На зялёни рідні бераг,//Каб далей любіць и вериць» («Пераходзіць літа ў Восени ...») [8, с. 136]. «На зялёних берагах» радзіми светла и хораша думаю, но годинах абвастралася адчуванне жицця, годині, іх незваротнасці.
Прикметна аздабляе паетични світло А. Пісьмянкова ружови колер, Які придае яму рамантизаваную афарбоўку. Гета колер мари, салодкіх летуценняў, чагосьці дзівоснага, казачнага. Вось Які вобразна-паетични малюнак паўстае з верша «Як гета хораша - юнацтва ...»:
Усплёскі хвалять.
Ружови Ветразь.
Ружови світло.
Ружови сад [8, с. 43].
У вершити «Не спяшайце мяняць ...» Пает разважае, ЦІ травні Сенсит бачиць світло у ружовим святле. На яго мнение, гети колер узвишае чалавека, робіць яго ўзнёслим и шчирим. Ружови колер таксамо світлі, чисти, ен у палітри А. Пісьмянкова травні Цалко станоўчую семантику: «У ружовим садза//Варажилі пчоли» («У ружовим садза ...») [8, с. 132]; «Усход ружови -//Гариць зара» («Усход ружови ...») [8, с. 75]; «... Каб ружовасць снегірова//Мені свяціла ўсю зіму» («Снегіри») [8, с. 142]. Ружови колер перадае шчирае, непасреднае вітанне краси світлу, виклікае пачуццё цеплині, утульнасці, ціхай радасці. Пает гетак, як мастак-імпресіяніст, фіксуе чароўния імгненні, робіць яркія мазкі, вилучае пейзажния деталі.
У паезіі А. Пісьмянкова станоўчай енергетикай приваблівае сіні колер, Які травні палі адценні. Гета колер неба, вади ў криніци и раце. Ен сугучни ўнутранаму светаадчуванню Паета, яго настрою: «... Пілі з даверлівай усмешкай//Нябёс густу сіняву» («Вада, кринічная вада ...») [8, с. 54]; «Неба вимитага просіць,//Ветрик ліс не ўскалихне» («Аритмія») [8, с. 86]. Т. Шамякіна, разважаючи пра сіні колер, травні Рация, што ен «адпавядае ... настрою Турботи, ціхага торбу, чаканню цуду, імкненню да пригажосці и самаўдасканалення. А природа ніби дапамагае падтримліваць у чалавеку надзеі, рамантичния париви, Праги да гармоніі »[20, с. 142]. Сіні колер адлюстроўвае ЛАГОДНА, удумліви позірк Паета на світло.
Зредку ў творах А. Пісьмянкова сустракаецца блакітни відтінок. Гета, наприклад, колер настилага восеньскага неба: «У захололим блакіце//Зноў журицца Вира ...» («Рабіна над вірам ...») [8, с. 85]. Восеньскія Фарби и колери ў замалёўках Паета сумния, панилия, яни адлюстроўваюць елегічни настрій аўтара. Такі па свае емациянальнай афарбоўци жоўти колер:
Пажоўклия лугі
Ахутаў дим смугі.
Стагі яго тугі,
Травні
тугі
стагі
(«Стагі») [8, с. 132].
Пает са шчимлівим Смутко, шкадаваннем гавориць пра завядания краси, згасанне колераў ў навакольнай природзе.
У светаадлюстраванні А. Пісьмянкова вельмі мала колераў халодних. Ен НЕ любіў цёмнага калариту, згасання святла. Найчасцей Пает звяртаўся да колераў актиўних, функциянальна значних. Яго тривогу, узрушани стан души розкриває Чирвони колер и звязания з ім виявити Агню, криві, зари, што добра бачна на прикладзе вершаў «Балада пра лася», «Сон», «Читаю тапаніміку ...», «І толькі клен гареў, як факел ... »,« Астапов Верасай ». Гети колер дапамагае Паету бри...
