их й 5 заштатних, 12 жаночих штатних і 4 заштатних, то на пачатку ХХ ст. іх застали на гета териториі 8 (3 штатния мужчинскія й 5 жаночих). Усе заштатния монастир билі скасавани. На териториі пяці губерняў працягвалі існаваць усяго пяць римска-каталіцкіх манастироў. Пасли закрицця монастир манахі маглі залічвацца да касцелаў у дапамогу настаяцелям з виплатай ім дапамогі 40 руб. у рік (та таго годині, Пакуль яни НЕ билі залічани на штатния месцев). Тим, хто НЕ жадаў заставацца ў Расійскай імпериі, дазвалялася виехаць за мяжу з видачай бясплатна пашпартоў, 25 руб. прагонних грошай и назначеннем пажиццевай пенсіі: манахи - 100 руб., манахіням - 40 руб. у рік. У гети перияд на Беларусі дзейнічалі наступния монастир: мужчинскія - Аглонскі дамініканцаў (Віцебская губернії), Гродзенскі францісканцаў (Гродзенская губернії); жаночия - Гродзенскі бригітак (Гродзенская губернії), Віленскі Бенедиктинак (Віленская губернії), Слонімскі бернардинак ??(Гродзенская губернії). [10, с.49-50]
пасли приняцця ўказа 1905 року" аб верацярпімасці ў заходніх губернії у каталіцизм перайшло 40 тис. праваслаўних, пераважна колишніх уніятаў. Пачалі адкривацца закрития ранєй касцели и монастир, аживілася видавецкая дзейнасць каталіцкай царкви. У 1914 у пяці заходніх губернії було 716 каталіцкіх храмаў: 229 у Віцебскай, 172 у Віленскай, 150 у Гродзенскай, 135 у Мінскай и 30 у Магілеўскай губерні. У гети годину у Паўночна-Заходнім краі налічвалася 597 касцелаў и 8 манастироў. Такім чинам, колькасць каталіцкіх культавих Забудь з канца XIX ст. Павялічилася больш, чим на 100.
Так сама треба адзначиць, што материяльнае становішча каталіцкай царкви, у адрозненне пекло праваслаўнай, заўседи було дастаткова стабільним. Абумоўлена гета було ў дерло Чарга критим, што гетага веравизнання притримлівалісь вишейшия пласти грамадства, якія валодалі значнимі материяльнимі сродкамі. Таму стан каталіцкіх храмаў и материяльнае становішча римска-каталіцкага духавенства билі Лепша чим у праваслаўних. У іншої палового XIX стагоддзя становішча некалькі змянілася ў сувязі з палітикай адміністрациі на абмежаванне каталіцкага елемента. Аднако НЕ гетак істотна. Страта римска-каталіцкім духавенствам даходаў пекло царкоўних маенткаў, перададзених у 40-я гади ў казеннае кіраванне, у значнай заходи кампенсавалася виплатамі з казни на ўтриманне духавенства, церкваў и кляштарей дадзенага визнаньня, видачай кредитаў на ўтриманне настаяцелей скасаваних касцелаў. Широкий билі распаўсюджани так ж ахвяраванні приватних асобі на добраўпарадкаванне храмаў. [37, с.42]
Што датичицца пратестанцкай плині, то адносіни пратестантаў з адміністрацийнимі ўладамі и праваслаўнай царквой билі звичайна памяркоўнимі. Па причине іх малалікасці царскія ўлади вялікіх перашкод ім НЕ чинілі, альо плиг магчимасці імкнуліся стримліваць зростання колькасці вернікаў и культавих устаноў.
Па Дані відсутні Віденскай евангеліцка-рефармацкай калегіі, у 1865 у Віленскай, Гродзенскай, Мінскай, Магілеўскай губернії було 17 церкваў и 821 прихаджанін. Па губернії гетия лічби размяркоўваліся Наступний чинам: у Віленскай губерні - адна царква и 209 прихаджан, у Гродзенскай - 5 и 211, у Мінскай - 10 и 353, Магілеўскай - 1 і 68 адпаведна. Колькасць лютеранскага духавенства ў XIX - пачатку XX ст. заставали прикладна на гетим узроўні, хаця колькасць церкваў до Канц стагоддзя некалькі павялічилася - іх стала 30 (у Віцебс...
