м драматична-аптимістичним характерам мастацкага абагульнення. Гета була паезія чорних скіб, як падкресліваў М. арочку, «шурпатих далоняў, незагойних ран, стогнаў у катоўнях [21, с.63], гніву и бунту, смелага викліку, якая грунтавалася на тонкай назіральнасці и ўражлівасці, емациянальна-псіхалагічнай пранікненасці ліричнага героя, услаўленні високіх праяў святла и краси ў природним Свецє, грамадскім асяроддзі и души Чалавек. Характерная летуценнасць, умоўна-рамантичная мройлівасць, душеўная висакароднасць спалучаліся ў їй з наступальнай бескампраміснасцю, ревалюцийним Гарт, ахвярнай мужнасцю.3 асаблівай виразнасцю гета розкрила ў вершить »Чорния скіби,« Почнемо цішиня, »Спатканне,« Над Припяццю, » ; Пісня кулікоў," Паспухайце, Вясна ідзе. и іншия.
2. Праблемна-сімвалічнае поле паезіі МАКСІМА Танка
Творчасць МАКСІМА Танка змяшчае ў сабе багацце и разнастайнасць канкретикі нациянальнага світлу. Ен виявіў хараство и незвичайную привабнасць роднай природи, у суладдзі з якой Найбільший поўна розкрила паетичная душа нашага народу, здолеў па-Мастацкая ўвасобіць універсальна-широкае кола пейзажних вобразаў и мативаў (Возера Нарач, дарога, нарачанскія сосни, поле, луг, сенажаць и інш .), и таму як тут не пригадаць словами О. Лойкі: «У МАКСІМА Танка есць усьо» [11, с.243]. Гетая сістема вобразаў адлюстроўвае нациянальни космас беларусаў.
2.1 вобразе" сонца
Зазначим адразу: центрам природна-зямнога ўладкавання и паетичнага світла, у приватнасці, у М. Танка з яўляецца вобразе сонца. Якоє семантичнае напаўненне гетага вобразе, якія асацияциі з ім звязана, праілюструем на прикладзе танкаўскай паезіі заходнебеларускага перияду. Акурат тади Пает абраў виразния естетичния ариенціри, сфармуляваў канцептуальную праграма творчасці.
У дерло томі «Збор твораў (2006), а яго складаюць розчини 1930-1939 рр.., слова сонца - адно з самих прикметних, Найбільший уживальних. Яно, вобразна Кажучи, праменіць амаль з кожнага верша. »Частотності падлік сведчиць, што ў ідейна-вобразним кантексце твораў Пает скаристоўвае слова« сонца » и витворния пекло яго приметнікі (Сонечна, Сонечна, Сонечна) амаль 40 разоў, а калі яшче мець на ўвазе вобразе світальнай зари, усходу, то можна пераканацца, што ад самаго пачатку палею творчасці М. Танк - Пает святла и сонца, - слушно заўважае даследчик [22, с.69].
Культ сонца ў танкаўскай паезіі травні архаічния Риси. Сузіраючи, як разгараецца зара, нябесни агонь, Пает, як и Наші продкі ў мінулим, Чака живатворнага цуду, чароўнага святла, якое пераўвасобіць світло, зямное існаванне. Ен Живе па сонце, па ім вивярае жицце, рух да будучині. Сонца для яго - пачатак усяго юного, криніца абнаўлення, Магутни и незвичайная Сіла. Можна сказаць, што лірични герой паезіі М. Танка ўвесь у чаканні сонца, у прадчуванні новаго прасветленага бицця. «Чака сонца»- Таку красамоўную Назву травні адзін з яго вершаў.
аднако сустреча ўсходу сонца ў М. Танка - гета больш чим вітанне добраго и спагаднага нябеснага свяціла. Сонца ў яго ўсприманні паўстае як високі рамантични ідеал, визначальни паетични сімвал. Яно - висока мара, Мета и Сенсит жицця, дзеля чаго треба прайсці праз цяжкасці, пакути, випрабаванні:
І аб казачнай старонци
Голас гавариў, ...
