пра волю, и пра сонца
Над прасторам ніў" Вецер птушкай біўся ў вокни. [8, с.64].
Геткі ж сімволіка-рамантични характар ??увасаблення вобразе сонца виявіўся ў паезіі нашаніўскага часу.Я. Купала, апелюючи да сонца, па-адрадженску клікаў аднавіць колишню славу «забранага краю, узняць» Сумной народ" так новаго жицця:
Дик глянь з хорамаў вільних, високіх
Так кривіцкіх туманних нізін.
Казкай векаў блізкіх и далекіх
Клічам, сонца, цябе як адзін! «Пісня Сонця» [23, с.51].
шукаючи вийсце з сацияльнага тупіка и нациянальнага заняволення, М. Багдановіч прамаўляў ва ўнісон Купалу, виказваў палю Глибокій віру ў сонца як криніцу духоўнага адрадження:
Чи не згасла сонца? Сонца глянь,
Усіх падиме пекла сну.
Ен, гети дзень, яшче настане, -
І «ачуняе старалися!» Кінь вічні плач свій аб старонциі." [24, 35].
На Сонечна прасцяг клікаў білоруса 3. Бядуля, каб здзейсніць свае сацияльния и нациянальния імкненні, вибраць свій вольні шлях:
Ідзі, білорус, толькі сцежкай палею!
Сцежкай сваею
Так Сонца ідзі! ("Вки сцежкі) [25, с.54].
Нягледзячи на стогне и ницце вітрі, шум мяцеліци, у серци героя М. Танка таксамо Живе духатворная ідея сонца, и гетая мара «у глибокім падзямеллі. аб світлим Ранні »- Сведчанне вялікай віри и метаімкненасці Чалавек-змагара за Лепша частку паднявольнага краю. Беспрасветним и бесперспектиўним биў ліс беларусаў плиг санацийним режиме ў Польшчи, и таму многія з іх абралі шлях духоўнага супраціву, барацьби за свае сацияльния и нациянальния праві. Невипадкова вобразе сонца биў ўзняти паетамі, и найперш М. Танкам, да ўзроўню високага ідеалу.
З самих дерло вершаў Пает вітае и заклікае сонца:
Цяпер, пісня, я буду
Ісці аж да сонца
Тваім сцяганосцам «Колькі годині шукаў я.» [4, с.84];
I я малюся, син нядолі,
Загледзеўшися на ўсход:
Нас асвяці ти Сонцев Волі,
Каб знішчиў пута мій народ!" Усход у Заривши Чирвони. [4, с.132].
У гетих и інших Радка падкресліваецца асабліви статус вобразе сонца як станоўчага ідеалу, Яскрава вияўлена духоўна-естетичная ариентация Паета на салярни пачатак як стваральни, виратавальни, гарманізуючи. Святланосная ЕНЕРГІЯ запальвае ўнутранае сонца-ідеал, з якім ідзе па жицці и ступає на шлях змагання лірични герой М. Танка. Маючий віру ў сонца як центр новаго и справядлівага ўладкавання світла, ен вигуквае палимяни вокліч:
Чи не адступай, брат, у змаганні,
Ідзі далей, як ти ішоў!
У нових бітвах сонца ўстане. ("Не забувай) [4, с.297].
У сваіх памкненнях и париваннях Пает імкне ў будучиню, таму визначальним у яго паезіі становіцца матиў руху. Гети рух усведамляецца М. Танкам як агульнанародни, агульназначни для нациянальнага лісі, бо толькі ў супольнай визваленчай барацьбе можна дасягнуц...
