а яни дазваляюць меркаваць аб яго ТВОРЧА магчимасцях у жанри Балад, аб ягоним уменні багатая фактични материял уціснунь у абмежавания рамкі, плиг гетим НЕ згубіўши галоўнага и визначальнага.
пасли Балад Симона Буднага, несумненна, Нельга НЕ згадаць Баладу Турава, да якой епіграфам аўтарам узяти добра вядоми Радока Уладзіміра Караткевіча На Беларусі Бог Живе. Малюнак, пададзени В. Шніпам, атримаўся настолькі зрокава асязальним, што биццам наяву знаходзішся ў старажитним Турава. Больш таго: кожнай палею клеткай, нервах шкірним успримаеш тое, што некалі адбивалася. А за ўсім гетим - дихання самої епохі, загадкавай для нас и вабнай адначасова. Дихання, што перадаецца праз сам голас яе:
Турини ріг у Турава гучаў, праз туман, як праз стагоддзі, з траў
Зноў успливала сонца, як шалом,
Што, як Кривий, напоўнени святлом [19, с. 165].
Пададзени як неад емни атрибут свойого годині, палею епохі, турини ріг становіцца и ўвасабленнем самої Беларусі, што пачиналася ў тих даўніх стагоддзях:
... ріг турини ў Турава гучицьживіць білоруську душу, ми, ніби трава пасльону дажджу,
Так сонца цягнемся, што як шалом,
Які напоўнени святим віном,
якоє піць, ніби сябе паліць
За гети світло, дзе нам турини ріг
Гучиць над пильнай вечнасцю дарога ... [19, с. 95].
Так и з яўляецца ў кнізе аб емни вобразе, што спалучае ў сабе ўсю гетую курну вечнасць дарога. I Няхай ен прама НЕ присутнічае ў астатніх Балад, критим не менше гети матьгў адчувальни шмат у якіх з іх. I ў Баладзе Івана Шамякіна, калі Чалавек хоць яшче и живи, альо ўжо ў небі Анеля, жураўлі яго клічуць за сабой и гірка плачуць; и ў Баладзе Алеся Пісьмянкова, у якой
на пробування, што гучиць прицішана:
Дзе Пает? Дзе Саша Пісьмянкоў?
Чуецца з нябес узвишана:
Ен да Аляксея Писіна
У яго дивізію пайшоў ..., и ў Баладзе Васіля Гадулькі [19, с. 95].
Апошні са згаданих твораў визначальни там, што ў ім асабліва Востров перадаецца неприкаянасць, а ў нейкай Ступені І як би непатребнасць таленавітага Чалавек ў жорсткі годину, калі інши раз знікаюць за даляглядам традицийния ариенціри маральнасці, духоўнасці, а баль пачинае правіць уседазволенасць, беспринципнасць:
Ніби злодія ляцеў над палямі,
Ніби воўк тут шукаў воўчи слід,
Вершаванимі плакаў слязамі
Адзінокі, як неба, Пает,
У якога есць вецер и ціша,
У якога агонь, и трава, I сцяжина, якую Калиш
білоруський жита ... [14, с. 213].
Такім чинам, Балад В. Шніпа - тематична шматгранния и разнапланавия ў жанрава-стилевих адносінах, у іх паетична адлюстравани асобі и падзеі, канфлікти мінулага и жиццевия драми, рух годині и природа ... Яго баладния розчини- гістаричния ретраспекциі, страсния маналогі, пейзажі души, ліричния споведзі, дзе сканцентравани ўнутрани досвед и маральния перакананні нашага сучасніка, Які надзвичай Глибока и трив...
