ючи природна-екалагічния асаблівасці нашага рассялення ў лясной зоні. У виніку склаліся пеўния ўяўленні, правіли паводзінаў, замацавания ў сакральних текстах и ??реальних прикметах. Сур'ёзнае стаўленне да ваука як да годнага суперніка пераадольвалася ў Казки, дзе яму адведзеная зніжаная роля. Юраўскія звичаі и абради сведчаць пра існаванне агульнапризнаних правілаў добрасуседства ЦІ суіснавання чалавека и ваўка ў адной прастори («Воўк каля гнязда НЕ бяре», «якую скацінку воўк намеціў, танучи яму и дастанецца» ди інш.). Iснуе шмат успамінаў пра сустречи з ваўкамі калі чалавек и воўк мірна разиходзяцца. Спачувальнае стаўленне да В., якія, паводле народних пераказаў, больш пакутавалі чим приносілі шкоду, маглів Биць падказана назіраннем за састарелимі ваукамі што НЕ маглі ўжо здабиваць їжаку паляваннем и таму цягнулкя да житла ў пошуках спажитку. Паданняў пра людзей, што нараджаюцца са здольнасцю ператварення ў ваўка и такімі застаюцца да смерці, у нас не зафіксавана.
Гуменнік
Гуменнік, падавіннік, сядзібни дух, Які Живе ў гумне, пад асеццю, ахоўвае гетую забудови и дапамагае гаспадару сушиць и малаціць збожжа. Г. уяўляўся дабрадушним Дзядко маленькага зростанню, падперазаним саламяним перавяслам. Яго часто можна бачиць, альо НЕ треба з ім загаворваць, а толькі маліцца и хрисціцца. Тади Г. зробіць палю роботу и стані нябачним. Пакуль тік стаяць пустия, Г. Живе у жице у полі, таму народ годинах блитаў яго з Палевіком.
Лазнік
Лазнік, Лазеншчик, Баннік, у білоруських Верани дух - жихар и гаспадар лазні. Живе за Печчен-каменкай ЦІ пад палицю. Пераважна нябачни або падобни на Вадзяшка. Лічиўся Найбільший злосного сярод інших сядзібних нячисцікаў, што тлумачицца месцазнаходжаннем лазні на мяжи світлу Культури (прастори, засвоенай чалавекам) i Природи. Адсюль важлива роля лазні ў калядних варожбах. Незамужнія дзяўчати падиходзілі да вусця печи-каменкі, задраўши спаднщи, или засоўвалі руку ў димнік: калі Л. дакранецца калматай рукою будз Багат жаніх, калі голи - бідні.
Л. палохае ЦІ карає (калецтвам ЦІ Надав смерцю) тих, хто миецца у лазні пасли поуначи ЦІ заходженню Сонца, бо сам любіць памицца и папарицца ў гети годину. Калі ж хто затримаецца ў лазні так позна, то Л. пачинае кідаць у яго камяні з печкі, імкнучися забіць парушальніка, или палохае яго ненатуральним хропе, сіпеннем, віскатам, рогатих и і т. П. Каб залагодзіць Л., у нову Лазней приносілі ахвяру - хліб ди сіль - ЦІ закопвалі пад Ганка чорную курицу, а таксамо пакідалі яму Ваду и венік, каб Л. змог памицца. Альо плиг пераходзе сям и ў нову сялібу Л. у адрозненне пекло Хатніка ў яе НЕ запрашалі. У критим випадкі, калі Л. пакідаў Лазней, яна павінна була абавязкова згарець ЦІ разбурицца. Та гетага яго маглі ўзрушиць апрацоўка пянькі и лёну у лазні, таму што кастрица вельмі раздражняе Л.
Лесавік
Лесавік, Дабрахот, Верасови Дзядок, Леши, Лясни Дзьодо, Лясни Хазяш, Лясун, чесних Ліси, у білоруський міфалогіі дух - увасабленне лісі як часткі прастори, патенцийна чужий чалавеку. Шкірні лясни масіў травні свойого гаспадара - Л., Які апякуецца ўсімі звярамі и птушкамі (Рату іх пекло Пажар, паляўнічих и р д.). Л. плиг неабходнасці травні здольнасць павялічвацца (у ліс) i памяншацца (у полі) у Памер. Виразна прасочваецца сувязь Л. з лівим боків (лівим пацюком захінае праваи, ліва п'ятка наперад и р д.), Што падкреслівае яго апазіцийнасць да сфери штодзённага жицця чалавека. Дваістае стаўленне да Л. тлумачицца як шкодай з яго боці (можа примусіць блукаць, напалохаць чалавека, пазбавіць паляўнічай здабичи), так и дапамогай. У заступників Л. («правялікі пан», «справядліви», «цар грізні») фігуруе як виратавальнік пекло урокаў, криксаў, Згуба скаціни и Надав нячистай сіли. За паслугу з боці чалавека Л. можа надаць яму знахарскія здольнасці и сприяць у лясних промислах. З Мета дасягнуць апошняга яшче ў канц XIX ст. Л. приносілі ахвяри; паляўнічия, як и моцния чараўнікі (Вяліжскі пав.), маліліся ў ліс.
Прасочваецца сувязь Л. з іншимі міфалагічнимі персанажамі будучи братам хатніку и палявіку, Л. виконвае ролю пастуха ваўкоў у дзень св. Юр'яна або годинах атаясамліваецца з апошнім.
вобразе Л. биў распаўсюджани па ўсёй териториі Беларусі, и віра ў яго служити ўсталяванню своеасаблівай екалагічнай раўнавагі паміж Чалавекам и Природай (Лісам).
Пад відпливаючи хрисціянства Л. набивае Риси незвичайна злого и шкаданоснага нячисціка.
Палявік
Палявік, Паляви, міфічни апякун палёў и лугоў. Міг виступаць як сприяльни, так и Шкодная дух. У народним уяўленні годинах нагадваў працаўніка-хлебароба. Маляваўся сівим старим ў доўгай свіце, у лапцёх,...
