аругвамі, усцілалі вуліци кветкамі и Г.Д. У "Вялікай арміі" бачилі визваліцелей и збавіцелей пекло рускай акупациі.
У тієї пані годину у мясцовасцях, дзе адбиваліся непасредния баявия дзеянні, насельніцтва імкнулася схавацца. кідала палі дами, уцякала Сћ ліс. Гета тлумачицца зразумелим імкненнем виратавацць палі жицце. Даволі Хутка білоруський насельніцтва пераканалася, што сярод напалеонаСћскага війська шмат рабаСћнікоСћ. Палю ролю адигравала антинапалеонаСћская прапаганда, якую напяреданні Вайни зацята вялі расійскія Сћлади.
Для кіраСћніцтва акупіраванимі териториямі Напалеон 1 (13) ліпеня Сћ Вільні ствариСћ урад - Камісію часовага праСћлення Вялікага княства ЛітоСћскага, паСћнамоцтви якой распаСћсюджваліся на Віленскую. Гродзенской и Мінскую губерні и Беластоцкую акругу. У склад Камісіі Сћвайшлі сем Чалавек: С. Солтан. К. Прозар. Ю. СеракоСћскі, А. Сапега. Ф. Ельскі. А. Патоцкі. Я. Снядзецкі - у большасці прадстаСћнікі мясцових буйних землеСћласнікаСћ. У кампетенцию Камісіі Сћваходзіла: спагнанне падаткаСћ, размеркаванне бюджетних сум, арганізация Сћзброенних СІЛ и жандармериі, стваренне сістеми адукациі и суднових устаноСћ. На французскі Сћзор билі арганізавани адміністрацийния адзінкі, з'явіліся департаменти. падпрефектури и Г.Д. 3 верху да нізу паралельна функциянавалі дзве адміністрациі: мясцовая и французька, плиг відавочнай пераваге апошняй, якаючи абапіралася на Сћзброеную сілу. Кантрольния функциі и палітичнае кіраСћніцтва належиться напалеонаСћскаму камісару Л.П.Е. Біньену. Ваенная Сћлада знаходзілася Сћ руках генерал-губернатара Літви Дз.ван Гогендорпа, Які Сћ жніСћні стаСћ старшиня урада. Агульни нагляд пекло імя Напалеон ажиццяСћляСћ Г.-Б. Маре [7]. p> Аналагічним чинам билі арганізавани органи кіраСћніцтва Сћ Віцебскай. МагілеСћскай и Смаленскай губерній, альо яни НЕ падпарадкаваліся віленскаму Сћраду.
Адсюль винікае, што Напалеон НЕ зрабіСћ тих крокаСћ, якіх пекло яго з праі насцю Чака значная Частка шляхти колишньої Речи Паспалітай: чи не злучиСћ у адно териториі колишньої Реи Паспалітай, и Надав, що не пажадаСћ галосна и перакаСћнаСћча запеСћніць у критим, што гета магчима Сћ бліжейшай будучині. бо гета НЕ адпавядала яго стратегічним разлікам. Напалеон наСћрад ці жадаСћ узнікненне Сћ ЕСћропе буйної дзяржави, урадженци якой зарекамендавалі сябе мужнимі и здатнимі воінамі, на карисць гетага сведчиць и папяредняя практика Напалеон па дзяржаСћнаму Сћладкаванню Сћ падпарадкаванай ямСћ ЕСћропе. Імператар французаСћ з'яСћляСћся зяцем аСћстрийскага імператара, Які претендаваСћ на значную частко териториі колишньої Речи Паспалітай. Абвяшченне аб стваренне Речи Паспалітай непазбежна пашкодзіла адносінам расійскага и французскага імператараСћ, перакрила Напалеон Сћсялякую магчимасць нейкім чинам дамовіцца з Аляксандр I. Цікава Будз азнаеміцца ​​з меркаваннямі сведкаСћ и СћдзельнікаСћ Падзу. Граф Нарбон зазначиСћ, што яшче напяреданні фарсіравання Німану ен чуСћ пекло Напалеон наступнае: "Я люблю палякаСћ на полі бітви. гета чоловікова народ. але што тичицца іх заканадаСћчих сходаСћ іх "ліберум вета", іх сеймаСћ, калі яни засядалі конна І з шаблею у руках. то гетага я не Жадана ". На мнение сучасніка Падзу Матушевіча Напалеон у 1812 не жадаСћ узнаСћлення Речи Паспалітай: "Ен каристаСћся намі пастолькі, пасколькі ми маглі Биць яму карисни для ажиццяСћлення яго праектаСћ. "[8]
Слушнай виглядае думка літоСћскага гісторика Б. Дундуліса, Які вельмі грунтоСћна вивучаСћ падзеі 1812: " Демагагічнимі заявамі па польскаму вань ен (Напалеон) імкнуСћся замаскіраваць сапраСћдную Мету - перамагсці Расію и дасягнуць поСћнай гегемоніі Сћ сусвеце. НапалеонаСћская Франция крейди палю Сћласную палітику и стратегію .. Девіз гета палітикі - "Франция вишей за Сћсе". Напалеон НЕ збіраСћся ахвяраваць інтаресамі палею імпериі дзеля інтаресаСћ Польшчи и Літви. Калі б Надав Напалеон перамог у Вайне, ен б не СћзнавіСћ польскага каралеСћства, у Лепша нипадку ен ствариСћ б адну ці некалькі нових палітичних адзінак. г.зн. так сама, як ен да гетага перакройваСћ карту ЕСћропи, що не Сћлічваючи нічие нациянальния інтареси. У зняволенай ім ЕСћропе не застали б месца ні для вольнай Полинчи, ні для Літви. "p> Перад створанимі ваеннай и грамадзянскай адміністрациямі була пастаСћлена адна кардинальная Мета: харчовае и фуражнае забяспяченнс напалеонаСћскага війська. Французскія Сћлади патрабавалі столькі, што гета адразу паставіла мясцовае насельніцтва Сћ екстримальния Сћмови: виканаць аб'еми паставак було немагчима, а не викананне непазбежна мляво да реквізіций, канфіскаций и санкцій. Сітуация абцяжарвалася и тою, што Напалеон НЕ разлічваСћ на доСћгатерміноваия ваенния дзеянні и своечасова адпаведним чинам НЕ падрихтаваСћ запасаСћ. Камунікациі "Вялікай арміі" аказаліся надзвичай расцягнутимі и здзейсняць падвоз харчоСћ и фуражу з регіенаСћ на ЗАХІД пекло Польшчи було практична НЕ магчимим [9].
У якасці прикладу Сћзгадаю некалькі патрабаван...
