ькасцю створанага Сћ тия годинник. Альо и тое, што захавать, гавориць аб усебаковим развіцці гета галіни Мастацтва.
Манументальни живапіс - фрескі. З архіСћних материялаСћ вядома пра роспіс фрескамі шматлікіх праваслаСћних и Сћніяцкіх храмаСћ мясцовимі майстрамі (касцели распісвалі пераважна замежния майстр). Так, у XVII ст. билі распісани ПетрапаСћлаСћская царква Сћ Мінску, церкви Сћ Орши, Магілеве, Віцебску. У XVIII ст. распісалі праваслаСћния храми Сћ СлаСћгародзе (Прапойску), Чачерску, уніяцкія - Сафію Сћ Полацку (адстроена Я.ГлаСћбіцам и Б.Касінскім Сћ 1738-1750-я рр..) I КрижаСћздвіжанскую царкву Жировіцкага монастир (мастак Шаталовіч, 1772 р.) и іншия.
Каталіцкія касцели Сћ XVII-XVIII стст. афармляліся Сћ стилі Барока, Які з'явіСћся на Беларусі на приканци XVI ст. Типовия Риси Барока - дематериялізация плоскасці сцяни, любоСћ да вичварнасці, "разарваних" архітектурних форм, пишнасці, театральнасці, знешняй ефектнасці. Сярод Найбільший Яскраве прикладаСћ - афармленне касцелаСћ францисканцаСћ у Гальшанах, езуітаСћ у Нясвіжи (XVII ст.), касцела св. Станіслава Сћ маглева (1765, мастак Пятро ПаСћлоСћскі). У роспісах касцелаСћ мастакі викаристоСћвалі кампазіциі вядомих заходнееСћрапейскіх мастакоСћ. У іншої палового XVIII ст. у архітектури и афармленні некатора помнікаСћ виразна назіраюцца Риси класіцизму (размалеСћка касцела Тадевуша Сћ Лучаі).
Іконапіс на Беларусі адчуСћ на сабе СћплиСћ заходнееСћрапейскіх и візантийскіх тенденций, альо Сћсе ж характаризавалася захавать нациянальних традиций, випрацоСћкай асабістих принципаСћ. У виніку сінтезу різни напрамкаСћ фарміруецца асабістая іканапісная школа (канчаткова - у ХVІІІ ст.), прадстаСћленая адметнимі магілеСћскай, палескай, полацка-віцебскай, гарадзенскай, Слуцька-мінскай плинямі. Для білоруського іканапісу характерна спалученне сімвалізму вияСћленчай мови з вострахарактарним типажом, дакладнасць перадачи деталяСћ.
Гістаричния Сћмови (Люблінская и Бресцкая Сћніі) i СћплиСћ заходнееСћрапейскай культури пасприялі таму, што Сћ іконапіс пранікаюць реалістичния пачаткі. Помнікам Першай палового XVII ст. "Маці Боско Адзігітрия" з Житкавіч і "Ілья" з Кричава Сћласціви адиход пекло іканапіснай манери пісьма, увядзенне арнаментикі и декаратиСћнага афармлення поля абразоСћ драСћлянимі накладкамі з "каменнямі". Такім чинам, абразії пераСћтвараліся Сћ "карціни з рамамі", што сведчиць пра разбуренне канону іконапісу на Беларусі. Яшче больш перадавия памкненні прасочваюцца Сћ творчасці невядомага мастаки з Маларити ("Праабраженне" 1648р., "ПакроСћ" 1650, "Успіння" 1652 р.) и Пятра ЯСћсеевіча з Галинца, Які напісаСћ ікону-карціну "Нарадженне Маці Боскан" (1649 р.). Мастак реалістична напісаСћ магілеСћскі пейзаж за кратамі акна, битавия речи, уласцівия палею епосі.
У помніках сяредзіни - інший палового XVII ст. мастакі інтенсіСћна Сћводзяць у палі розчини архітектурни и ландшафтно краєвид, персанажи апранаюць у адзенне палею епохі. Приклади - "Маці Боско Адзігітрия БаркалабаСћская" з Бихава (1659), "Уваскрасенне - Сашесце Сћ пекла" з Чачерска (1678). p> У помніках XVIII ст. ікони яшче больш паходзілі на помнікі свецкага живапісу, што виявілася Сћ перадачи прастори, архітектурних деталях, размяшченні фігур "АСћраамій и Меркурієм Смаленскія "," Пакланенне вешчуноСћ "(1723-1728 рр..), А Сћ помніках сяредзіни стагоддзя з'яСћляюцца елементи Барока, адчуваецца блізкасць да фальклору, альо некатория помнікі гавораць пра зніженне СћзроСћня прафісійнага майстерства мастакоСћ. Іканапісци як и ранєй, у асноСћним паСћтаралі традицийния іконаграфічния схеми, захаванне якіх перашкаджала канчатковаму розриву з сяредневяковим светапоглядам.
Партретнае Мастацтва Сћ XVII-XVIII стст. развівалася пад відпливаючи шляхецкага светапогляда, згодна якому шляхціц - били "сарматів" - з'яСћляецца гаспадаром дзяржави и жицця, ен жа павінен праславіць свій рід, сям'ю. Пахаванне члена роду пераСћтваралася ва Сћрачисти ритуал, у якім асобае месца займаСћ Трунов пахавальни партрет. Гета садзейнічала широкаму развіццю Мастацтва партрета. Вялікія партретния калекциі збіраліся Сћ магнацкіх резіденциях у Нясвіжи и Слуцьку, Ружанах, Слоніме, Гродна, Свіслачи и інш., З іх бралі приклад и шляхціци. З партретаСћ рабіліся шматлікія копіі для родзічаСћ.
З XVI ст. на Беларусі пад відпливаючи заходнееСћрапейскага Мастацтва партрети пісалі Алеем на Палатний, адначасова пераймаліся приеми малявання. У XVII ст. назіраецца засваенне традиций Мастацтва Фландриі и Галандиі. Яни вияСћляюцца Сћ партретах Януша Радзівіла, Аляксанра Астрожскага, Альбрехта Станіслава Радзівіла (Апошняму Сћласціви и Риси іспанізму). p> У XVII-XVIII стст. з'яСћляюцца Нови типи и форми партретаСћ - аристакратични, ретраспектиСћни з багатим антуражем, пакаленни ці пагрудни (шляхецкі ці мяшчанскі), партрети Сћ латах рицарскага типу, партрет вучонага и пахавальни. Шкірні з іх захоСћваСћ свій канал, што сведчиць пра цесния сувязі з ...
