. I пайшлі, прасіцца Сталі Сћсе з мястечка да души: В«дзядзьо, міли, запішиВ». А вось як екіпіравани адзін з вядомих (сумнавядомих!) літаратурних критикаСћ: В«Пачакайце ... - Сумняваецца Хвядос. - Стойце ... Годзе ... Нешта цямлю я Пагана ... Ну, а як жа Бенде ходзіць? I няСћжо ен без нагана? В»p> Празаічния розчини К. Крапіва пачаСћ пісаць адначасова з паетичнимі. Принамсі, Першай апавяданне В«ВяснаВ» напісана и апублікавана яшче Сћ 1922 р., калі з'явіліся и першия паетичния публікациі. Паказальна, што дерло празаічни зборнік пісьменніка В«АпавяданніВ» и паетични В«АсцеВ» вийшлі з інтервалам у два місяці Сћ 1925 Причим В«лідерамВ» усьо ж стаСћ празаічни зборнік. I яшче адна характерная деталь: у Рання прозі К. Крапіва виявіСћ сябе большим лірикам, чим у Рання паезіі, так што многія яго апавяданні па сваіх формавияСћленчих адзнаках толькі СћмоСћна могуць Биць аднесени да прози. Наприклад, тая ж В«ВяснаВ» нагадвае ліричную міні-паему, живапісную замалеСћку з натури, поСћную святла, іскраметнага сміху, аптимістичнай жиццярадаснасці. Гумар у творить не проста мяккі, ЛАГОДНА, ен - паетични. Гарачия спречкі аб'яднаних у прафсаюзи гракоСћ, пекло якіх дробнабуржуазная Варона зусім абалдзела и не відають, якую платформу їй заняць у адносінах да суседзяСћ; паднябесни радист жаваранак; пеСћні-дуелянти; дзяцячия забави; жаночи сімпозіум на призбе Трахімавай хати ... I над усім - Ясна, цнатліва-Малад сонца, якое нібита маладзіца Фартух засланілася невялікай хмаркай, калі Сћбачила канфузліви непарадак у адзенні заспанага Трахіма ...
Паезія Моцним, емациянальна-настраевим струменить пранізвае таксамо апавяданні В«Пад грукат колаСћ В»(1926),В« Падарожнае В»(1926),В« Ліха яго разбяре В»(1927),В« Сніг ідзе В» (1927), В«Гарелік и яго ЖонкаВ» (1928). Ліричная імпресія В«Сніг ідзеВ» можа лічицца адним з самих типових крапівінскіх твораСћ малої празаічнай форми 1920-х рр..
Присутнічае Сћ апавяданнях К. Крапіви и гумаристична-сатирични Струмень, аб чим сведчаць такія розчини, як В«ЗдаСћ екзамінтВ» (1923), В«Каровін мужикВ» (1923), В«Як ен стаСћ бязбожнікам В»(1924),В« Людзі-суседзі В»(1928, дало Назву аднайменнаму зборніку). Вельмі каларитния крапівінскія людзі-суседзі! Грешния яни и смешния. Годинах Дужа цяжка адрозніць, дзе іх віна, а дзе бяда, Менавіта таму Сћ аСћтарскім поглядзе на іх адчуваецца часцей за Сћсе спагадлівая насмішка. I не велика. Симон Линда з апавядання В«На алкагольним ФронцВ» (1930) так капейкі прапіСћ ганарар, атримани за артикул антиалкагольнай праблематикі, альо и паплаціСћся за гета: сабутельнік Мішка Трапач викруціСћ яму НАДУ - жадаючи разуцца, сп'яну паблитаСћ палі ногі з Симонавимі. Пацяшаецца аСћтар над няСћдалимі заляцаннямі жанатага дзелавода Круковіча з апавядання В«Ліха яго разбяреВ» (1926) так замужняй машиністкі Анечкі. ГалоСћни герой апавядання В«Мій суседіВ» (1927) НЕ виклікае ніякіх аСћтарскіх сімпатий, хоць биСћ ен Чалавек Цалко респектабельним. ПрацоСћную дзейнасць Міхаіл Іванавіч Лукавіцин пачаСћ настаСћнікам мясцовай гімназіі, пісаСћ вернападданіцкія вершили и ставіСћ вучням В«едзініциВ» за тоє, што яни гаварилі В«РумкаВ» замістити правільнага В«чаркаВ». У годину Вайни большага за яго Сћра-патриета Сћ ваколіцах не було, но пекло фронту ен адкруціСћся. В«Яму НЕ даводзілася бачиць, як смяецца з-пад снігу зямлісти твар мертвим аскалам зубоСћ, як витиркаюць кривавим мясам Кукси рук и ніг, як павуцінне калючага дроту перавіваецца чалавечимі кішкамі. Яму Сћ напружанай цішині акопнай ночи НЕ даводзілася чуць жаласнага далекага єнку и звяринага скавитання смяртельна параненага В». Перамогі над супастатам ен жадаСћ зусім шчира, паколькі вайну парушила яго плани. I Перш за Сћсе - вигадна жаніцца, бо свабоднае Кахане, вялікім (хоць и потайним) прихільнікам якога ен биСћ, приносіла яму інши раз неприемния сюрпризи. Альо што гетия сюрпризи Сћ параСћнанні з ревалюцияй! Приціх Лукавіцин, затаіСћся, спароСћ форменния гузікі, зняСћ цешка. Толькі Сћ годину польскай акупациі праявіСћ сяку-таку актиСћнасць. Принамсі, суседзі маглі прачитаць на яго дзвярах таблічку: В«Міхал Цибульскі - шчири ПалякВ». ЗдолеСћ ен пристасавацца и плиг Савета. Замістити тужуркі з гузікамі и шапкі з цешкаю на ім з'явілася скураная куртка и кепка. Зх пачаткам беларусізациі ен - цяпер ужо Міхась Цибулевіч - стаСћ на проста шчирим, а видатним білорусам. Усе палі ранейшия вершили перарабіСћ на пралетарска-ревалюцийна-Беларускі лад и падаСћ заяву, каб яго залічилі Сћ пісьменніцкую арганізацию. АСћтару яСћна недаспадоби пристасавальніцкая мімікрия героя: можна пераніцаваць вопратку цялесную, а не светапогляд - вопратку душеСћную. Альо годинник мяняюцца. З пачатку 90-х гадоСћ людзі типу Лукавіцина - Цибульскага-Цибулевіча пачалі настойлівую самареабілітацию пад гаслом: В«ПеракананняСћ НЕ мяняюць толькі мертвияВ». Наколькі паспяхова акажацца гетая праворуч, рахаваць можна будз пазней, а Пакуль што варта канстатаваць непераходную актуальнасць твораСћ К. Крапіви.
