>
У 1930-я гади з'явіліся такія апавяданні К. Крапіви, як В«Каб кнігам ди ногі!В» (1933), В«Пачатак шчасцяВ» (1935), В«З новим шчасцемВ» (1935), В«Дзяніс СирамахаВ» (1936), В«Каб весела булоВ» (1936), В«живи и мертвияВ» (1936). p> Несумненним В«ЛідерамВ» празаічнага майстерства К. Крапіви 30-х гадоСћ з'яСћляецца раман В«МядзведзічиВ». ДрукаваСћся раман у часопісе "Полум'я ревалюциіВ» (1932-1933). У канц 1932 вийшаСћ асобним видатний з паметкай В«кніга ПершаВ». Пісьменнік надаваСћ вялікае значенне ПРАЦІ над гетим творити, пра што Сћ артикуле В«Слова да малодшие В»гавариСћ наступнае:В« Па лініі творчасці я прац цяпер над Раманов В«МядзведзічиВ». Дерло кніга гетага Рамана Сћжо вийшла з друку. Яна ахапляе аднаСћленчи перияд, Які супадае з дерло периядам маей творчасці, и хоць часткова папаСћняе прабел у адлюстраванні мною класавага змагання на весци. Інша кніга будз присвечана арганізацийнаму и гаспадарчаму Сћмацаванню калгасаСћ. Материял для гетага Сћ мяне есць даволі багатая. Увесь клопат у критим, каб правільна адлюстраваць гети найважнейши момант у реканструкциі сельскай гаспадаркі, и разам з критим, каб твор вийшаСћ цікави падзеямі и багатая яскравимі вобразамі В». Година падказаСћ, што аСћтару НЕ давлячи да канца спраСћдзіць палю несумненна цікавую и полонену задумом, сам ен у пазнейшия гади вельмі неахвотна гавариСћ пра реальния причини згортвання амаль Цалко перапрацаванага праекта інший часткі кнігі, аднако ніколі НЕ пяречиСћ, калі виказвалася меркаванне, што асноСћнай причинай гетага стала Сћзмацненне жорсткасці - аж да репресій - палітичнага клімату Сћ краіне. Треба було виживаць, таму дерло кніга Рамана В«МядзведзічиВ» стала и кнігай апошняй. У Рамані В«МядзведзічиВ» К. Крапіва паказаСћ сябе видатним майстрам псіхалагічнай характаристикі вобразаСћ герояСћ, якаючи спалучалася з іх дакладнай партретнай абмалеСћкай. Ніводнага безаблічнага персанажа Сћ розчини няма, усьо яни, що не виключаючи и епізадичних, маюць індивідуальни и жиццева пераканальни, Сацияльна акреслени воблік, для кожнага з іх визначана пеСћнае месца Сћ Складання повяз сюжета, у вияСћленні аСћтарскай канцепциі жицця. Стройнасці кампазіциі буйних празаічних твораСћ садзейнічае - и НЕ толькі Сћскосна - наяСћнасць галоСћнага героя. Такогого персанажа Сћ Рамані В«МядзведзічиВ» няма, критим не менше ен визначаецца несумненнай зладжанасцю, якаючи дасягаецца Сћмелим нітаваннем асобних сюжетних епізодаСћ накшталт гарманізациі пеСћних мативаСћ у целасную сімфанічную партитуру. В«СтикіВ», вядома, відаць, альо яни, як гета ні парадаксально, толькі падкресліваюць гетую целаснасць. У раман амаль Цалко и без асаблівих змен увайшло некалькі апавяданняСћ, якія друкаваліся Сћ зборніках В«АпавяданніВ» и В«Людзі-суседзіВ». I Сћсе ж яго структуру назваць навелістичнай було б памилкай. Ствараючи калектиСћни вобразе білоруського сялянства пяредадня калективізациі, пісьменнік каристаСћся технікай Мастак-мазаічніка, калі паасобния смальцінкі-елементи (хай сабе и вельмі яркія) важния НЕ Самі па сабе, а Сћ агульнай кампазіциі, у целаснай карціне. К. Крапіва НЕ биСћ першаадкривальнікам сялянскай тематикі Сћ білоруський літаратури, заснавальнікам яе В«вясковайВ» прози. Разам з критим НЕ варта и примяншаць яго Сћклад у випрацоСћку Мастацкая-творче традиций адлюстравання сельскай речаіснасці. Чи не випадкова ж незавершания В«МядзведзічиВ» падштурхнулі І. Мележа да напісання славутай В«Палескай хронікіВ» (1962-1978), М. Лобана - так стваренне трилогіі В«ШеметиВ» (1964-1981). Адной з асноСћних адметнасцей творчай манери К. Крапіви з'яСћляецца размаітасць, поліфанізм паказу жицця. Раман В«МядзведзічиВ» проста Сћражвае багаццем фактичнага материялу. Гуманістични пафас, чоловікова праСћдзівасць адлюстравання реалій жицця, майстерства псіхалагічнай характаристикі вобразаСћ герояСћ, багацце моСћна-вияСћленчих сродкаСћ - гетия и некатория іншия мастацкія якасці забяспечилі Раману В«МядзведзічиВ» прикметнае месца Сћ гісториі білоруський літаратури.
Приход К. Крапіви Сћ драматургію даследчикі яго творчасці атестуюць як з'яву абсалютно заканамерную (Мастацкая евалюция пісьменніка вяла менавіта да гетага), хоць сам пісьменнік не вимикають фактар ​​пеСћнай випадковасці (запрашенне да супрацоСћніцтва з БДТ-І дзеля перакладу для гетага театра на білоруську мову п'єсою Д. Фанфізіна В«Наталка ПолтавкаВ»). Блізкае знаемства з працай флагмана білоруського театральнага Мастацтва пераканала К. Крапіву, што Сћ репертуари театраСћ бракуючи п'єсою льно-етичнага зместу, таму Сћ дерло сваім драматургічним творить В«Канец дружби В»(1932), адзначаним, даречи, інший преміяй на Сћсебеларускім конкурсі 1933 р., асноСћную Сћвагу СћдзяліСћ як паказу пеСћних Сацияльна значних Падзу, так и мастацкаму даследаванню диялектична супяречлівих стасункаСћ паміж пачуццем грамадскага абавязку и асабістимі амбіциямі и прихільнасцямі. Пісьменнік увесь годину падкресліваСћ, што сенсавим ядром усіх яго п'єсою, пачинаючи з самай Першай, би...
