яго псіхалогію. p> Вядучае месца Сћ лірици (і НЕ толькі!) Я.Коласа Займаюсь тема мастак и Мастацтва (В«Не питайце, що не прасеце ... В»,В« Пясняр В»,В« Родния песні В»,В« Пісняри ... В»). Яна вирашана Сћ традициях перадавой, ревалюцийна-демакратичнай літаратури - як тема самаадданага служення Мастак народу. p> Видатним дасягненнем білоруський паезіі з'яСћляецца пейзажна лірика Я.Коласа. Яна прасякнута пачуццямі шчирай замілаванасці пригажосцю роднага краю. Многія вершили аб природзе - В«На полі ВяснаВ», В«Усход сонцаВ», В«НічВ», В«Адлет жураСћлеСћВ», В«Білої валокни В»,В« Ліс В»- Сталі хрестаматийнимі, увайшлі Сћ Залати фонд нациянальнай літаратури. Пает па-майстерску ствариСћ пластичния, аб'емния, зрокава адчувальния малюнкі білоруський природи.
У вершили 1919-1921 рр.. ("На чужине", В«КрижВ», В«цені-страхВ», В«Дзвін шибаСћВ») Яскрава виявілася грамадзянска-патриятичная пазіция Я. Коласа, яго подивившись на реальния ревалюцийния змена. Пает праСћдзіва раскриваСћ разбуральния винікі Сћздзеяння ревалюциі на Чалавек, перадаваСћ яго разгубленасць и пачуцце страху. Тривожни дзвін шибаСћ успримаецца героєм аднайменнага вершачи то як виявити скарги, гніву, то як знак, В«што згубілі ми дарогу - так святла, праСћди и ісціниВ».
У 1930-я рр.. паезія Я. Коласа панесла (па вядомих причинах) вялікія творчия страти. Вершили В«КалгаснаеВ», В«Краіне СаветаСћВ», В«На вартуВ», ​​«Будзьце ЧуйнийВ», В«Памяці С.М.Кірава В»,В« Калгасу В«СлабадаВ», В«Шчаслівая хвілінаВ», В«Раскути ПраметейВ», В«Пераможни травеньВ», В«РадасцьВ», В«Так вибараСћВ», В«ТравеньВ», В«Майскае святаВ» ідеалізуюць тагачасную речаіснасць, малююць яе Сћ Ружова, світлих Фарби. Гета - типови Сћзор гімнічнай паезіі, далекай пекло праСћди жицця и праСћди Мастацтва. Шмат у творах Паета декларатиСћнасці, риторикі, схематизму. Реальния супяречнасці падменени тут імітацияй канфлікту.
У гади Айчиннай Вайни змест и танальнасць ліричних твораСћ Я.Коласа прикметна змянілася. На дерло плані Сћ іх гераізм и патриятизм народу, услаСћленне мужнасці воіна-чирвонаармейца (В«Народу-барацьбітуВ», В«Душею и серцам ми з вамі, героіВ»), партизанская барацьба на годинну захопленай ворагам зямлі (В«Над магілай партизана В»,В« Бацьку Мінаю В»), викрицце фашизму и іх прислужнікаСћ. Аднако тема мужнасці, гераізму НЕ атримала глибокага адлюстравання Сћ творчасці Паета. Многім яго вершили шкодзіць зададзенасць, афіцийная трактоСћка героікі. Високімі мастацкімі якасцямі визначаюцца некатория вершили, присвечания непасредна Беларусі, у приватнасці пейзажна лірика. Глибіня паетичнай думкі арганічна спалучаецца тут з високай емациянальнай напружанасцю и гранічнай шчирасцю вияСћлення аСћтарскіх пачуццяСћ любві да роднаВ зямлі, нянавісці да ворага, віри Сћ непазбежнасць перамогі (В«Голас зямліВ», В«ЧимганВ», В«Мая зямляВ»). Як значнае творчае дасягненне білоруський паезіі неабходна разглядаць таксамо інтимную лірику Паета гетих гадоСћ. У многіх вершили пачуцці асабістага характар, роздум аб жицці и смерці пераплятаюцца з грамадзянскімі, патриятичнимі пачуццямі (В«Мае мари В»).
Пасляваенная лірика Я. Коласа ("Наш шлях", "З Майга летапісу", "Роднаму краю и народу", "Сам сабе" і інш.) Визначаецца глибокай філасафічнасцю, роздуми над сваім уласним лісам, а таксамо лісам народу, якому пясняр шчира служиСћ на працягу паСћсотні гадоСћ. p> Я. Колас - адзін з пачинальнікаСћ нациянальнага літаратурнага ліра-ЕПАС, пісьменнік, Які СћзняСћ на недасягальную вишиню білоруську паему. p> Як ліра-епік Я. Колас пачинаСћся з вершаваних апавяданняСћ у асноСћним на Сацияльна-побитавую праблематику. Гета такія розчини, як В«ЗяцьВ» (1907), В«Паслушная ЖонкаВ» (1909), В«Доктар дапамогВ» (1909), В«За дожджВ» (1909), В«Перший заработакВ» (1910), В«НаймитВ» (1910), В«ПаСћлюкова бядаВ» (1910), В«ПрапаСћ ЧалавекВ» (1911), В«Як Янка забагацеСћВ» (1911), В«На речци зімоюВ» (1910). У іх Пает яСћна ариентаваСћся на традициі широкавядомих у Народзе ананімних В«гутаракВ», вершаваних аповесцей В. Дуніна-Марцінкевіча, Ф. Багушевіча, а таксамо на ТВОРЧА вопит рускіх паетаСћ А. Пушкіна, М. Някрасава, I. Нікіціна. Колас НЕ толькі апявае сялянскую працю взяти, альо спрабуе паказаць мужик Сћсебакова: у сям'і, побице, у годину вяселля, у різни смішних варунках. У вершаваних аповесцях Коласа Пану народнопісенної, Карнавальний-ігравая стихія. Тут побачим и адначасова - захапленне хараством (В«Таня - красачка, Вясна. Чи не дзяСћчина - чараСћніца, світло схадзі - такий нямаВ»), и адкритая насмішка над чалавечимі слабасцямі (В«Цешча до зяцю прийшла Сћ госці. Ой, сярдзіти биСћ тієї зяць! Ні пяшчоти, ні мілосці, а Сћ мінуту гніву, злосці міг и лейцил Сћ рукі Сћзяць В»). У гетих творах пераважае стихія гутарковай мови з усімі яе перавагамі и хібамі: народним каларитам, маляСћнічасцю и метафаричнасцю, альо І з апісальнасцю, битавізмам, празаізмамі. Асабліва придалася яна Сћ невялікіх паемах для дзяцей, а таксамо Сћ паетичних апрацоСћках народних козак. Многія з г...
