етих твораСћ увайшлі Сћ Залати фонд айчиннай дзіцячай літаратури: В«На речци зімою В»(1910),В« Савось-распуснік В»(1926),В« дзедо и мядзведзь В»(1926),В« Рак-вусач В» (1926), В«Міхасеви пригодиВ» (1934). p> дерло буйна паема пісняра В«Нова зямляВ» (1911-1923) стала етапнай з'явай у творчасці Я.Коласа и Сћсей білоруський літаратури. Тут з вялікай сілай мастацкага абагульнення адлюстравани каренния сацияльния супяречнасці канца 19 ст., намалявана Широкий епічная панарама народнаго жицця, створани типовия, непаСћторния характар, розкрита духоСћная веліч, льно пригажосць Чалавек ПРАЦІ, яго спрадвечная мара аб вільним шчаслівим жицці, вияСћлена імкненне стації гаспадаром на Сћласнай зямлі. Паетизация ПРАЦІ, естетизация сялянскага побиту, услаСћленне Чалавек-працаСћніка, носьбіта Лепша рис народнаго, нациянальнага характар ​​- наватарская риса паеми. У 30-я і пазнейшия гади, калі пераважная большасць савецкіх пісьменнікаСћ викривають т.зв. дробнаСћласніцкія інстинкти селяніна, індивідуалістичную мараль, развенчвала яго кулацкія памкненні, Я.Коласа паемай В«Нова зямляВ» з гонарам бараніСћ аСћтаритет пригожага пісьменства, годнасць мастаки як виразніка інтаресаСћ працоСћнага сялянства. В«Нова зямляВ» Сћвайшла Сћ свядомасць читача як найвидатнейши твор нациянальнай літаратури, з'ява нациянальнай культури, як паетичная енциклапедия жицця білоруського народу на новим етапі яго гістаричнага развіцця. Яна адиграла велізарную ролю Сћ сцвярдженні принципаСћ реалізму, народнасці, у станаСћленні ліра-епічнай паеми и празаічнага рама. p> Інша буйна и вядомая паема Я. Коласа - В«Симон-музикаВ». Центральнай темай у гета паеме з'яСћляецца тема народнаго Мастацтва, яго витокаСћ, каранеСћ, складанасці шляхоСћ и цяжкасцей вияСћлення Талент Сћ несприяльних Сацияльна умів. Твор травні некалькі редакций, причим даволі адрозних адна пекло інший. У Першай редакциі В«Симона-музикіВ» (1911-1918) з асаблівай яскравасцю виявіла псіхалагічни стан Паета, Які СћсведамляСћ асабістую адказнасць за трагічния падзеі, виклікания ревалюцияй, бо и яго паетичнае слова рихтавала ревалюцийни вибухая. Альо аказалася, што галоСћним героєм годині стаСћ НЕ разняволени ревалюцияй свабодни Чалавек, міласерни и спагадліви да чужога болю и пакутаСћ, а В«Чалавек з ружжомВ», якому зброя замяніла Закон і маральния норми, а класавая нянавісць, прага Помста Сталі визначальнимі мативамі дзейнасці. Ачишчальная бура-навальніца, якую клікаСћ пясняр Народнай долі (В«Гримні ж ти, бура, ди гримні дужейВ» - верш В«Будз навальніцаВ», 1912), вилівалася Сћ акт рабаСћніцтва и гвалту. Чи не жадаючи Даць маральнае бласлаСћленне жорсткай, кривавай, нясправядлівай ревалюциі, Я.Коласа пакідае свойого героя-музику на могілках, дзе пахавана яго дзяСћчина Ганна - сімвал дабрині и пригажосці, живое Сћвасабленне маці-Беларусі, увасабленне няспраСћджаних ідеалаСћ мастак. Симон-музика, Які мариСћ пра Сћсясветнае брацтва, пра Сћсталяванне чалавечай дабрині, міру и Згоди, у знак пратесту супраць жорсткасці, примусу, беззаконня и пагарди да чалавечай асобі виключаецца з жицця, засинае сімвалічним сном (В«Ти ачнешся Сћ жицці новим песні-думкі дапяваць В») побачим з Ганна. У 1923-1924 рр.. Я.Коласа істотна перапрацаваСћ паему В«Симон-музикаВ» (текст НЕ захаваСћся; рукапіс украдзени Сћ годину вяртання Паета з Кіславодска Сћлетку 1924 р.). У 1924-1925 рр.. була створана трецяя, канчатковая редакция, па сутнасці нови твор. З разгортваннем працесу беларусізациі аСћтар В«Симона-музикіВ» абуджае героя пекло сну, дае яму магчимасць чароСћним ГРАН вярнуць да жицця Ганну и накіроСћвае іх у широкі світло да людзей. На пеСћни годину Я.Коласа павериСћ у магчимасць адрадження роднага краю, нациянальнай культури, у магчимасць пабудови сувереннай, незалежнай Беларусі. Паема присвечана білоруський моладзі, якой гісторияй призначана було будаваць Нова жицце, свабодную краіну. Віра пісьменніка-грамадзяніна, мастак-гуманіста Сћ шчаслівую будучиню Беларусі и дапамагла нарадженню канчатковай редакциі паеми - Твора паліфанічнага гучання, дзе драматичния, трагічния мативи перапляліся з жиццесцвярджальнимі, аптимістичнимі. Зацятая барацьба бальшавіцкай партиі з релігіяй перашкодзіла Я.Коласа викаристаць шераг ТЕМ и мативаСћ Першай редакциі, у приватнасці, тему мастаки як прарока, як носьбіта Боскан сіли. Альо гети и іншия мативи, наприклад, думка аб неабходнасці Сћсеагульнай Згоди, ідея дабрині, міласернасці, чалавекалюбства як арганічнай якасці сапраСћднага Мастацтва, знайшлі палі Сћскоснае, апасродкавае вияСћленне Сћ апошняй редакциі. Тое, што Симон здолеСћ сілай свойого Кахане Сћдихнуць жицце Сћ безнадзейна хвору Ганну, сведчила пра бязмежния магчимасці Мастацтва, калі яно сваімі каранямі звязана з народним жиццем, прасякнута ідеяй абарони Чалавек. У лірика-філасофскіх, алегаричних уступах да адпаведних раздзелаСћ Нова редакциі Пает іншасказальна виказаСћ шераг глибокіх думак, якія билі Сћ редакциі 1911-1918 рр.. Так, у алегориі пра Змаганні мароз и вади праводзіцца ідея н...
