бскай, Грузінскай, Руминскай и Балгарскай церквах гета патриярх, у Гречаскай и Кіпрскай - архіепіскап, албанскай, Польскай, Чехаславацкай - мітрапаліт. p> Некатория аСћтакефальния церкви дзейнічаюць таксамо на териториі інших дзяржаСћ. Так, наприклад, Руська праваслаСћная царква травні палі структури Сћ ЗША, Канадзе, Аргенціне, Германіі, Франциі, АСћстриі, Бельгіі, Японіі и некатора інших краінах. p> Шкірна аСћтакефальная царква, як аб гатим сведчиць сама яе назва, з'яСћляецца Цалко самастойнай. Канстанцінопальскі патриярх називаецца Усяленскім патриярхам, альо гета чиста ганарови титул, Які НЕ дае права умешвацца Сћ впорався інших церкваСћ.
2. Хрисціянізация Русі
Афіцийнай дата приняцця хрисціянства на Русі з'яСћляецца 988 р., калі па загидила князя Уладзіміра Святаслававіча хрисціліся кіяСћляне, альо хрисціянства тут з'явілася принамсі на сто рік ранєй. Яшче плиг дзедо Уладзіміра князю Ігару Сћ Кіеве була царква св.Іллі, якую наведвала Частка княскай дружини. Плиг заключенні Ігарам.дамови з Візантияй у 944 р. адни дружиннікі кляліся імем Пярун, а другія - хрисціянскага Бога. Хрисціянкай була и бабка Уладзіміра княгіня Вольга. У 957 р. яна навідалися па дзяржаСћних справах для Канстанцінопаль и приняла там хришченне. Цікава, што хаця Вольга хрисцілася па Сћсходняму абраду, альо народ свій гатова була хрисціць па заходняму. 3 гета Мета яна звязана з нямецкім царом Атона, Які паслаСћ у КіеСћ місіянера Адальберта з Магдебурга, у далейшим епіскапа. Аднако син Вольгі князь СвятаслаСћ биСћ перакананим язичнікам и вельмі адмоСћна ставіСћся да хрисціянства, таму місія Адальберта НЕ Сћдалася.
Есць некалькі легендаСћ аб приняцці хрисціянства на Русі. Адна з іх паведамляе, што хрисціянства сюди було принесена Сћ І ст. адним з дванаццаці вучняСћ Ісуса Христя апосталам Андре, Які ехаСћ з Іерусаліма Сћ Рим праз НоСћгарад и заначаваСћ на месцев будучага Кіева. Раніцай устаСћши, ен указвают вучням на ляжачия вакол Халм, дабраслаСћляе гета месца и савіць на ім криж. Альо ніякіх гістаричних криніц, якія б пацвярджалі гета, няма.
Інша легенда кажа аб критим, што князь Уладзімір вибіраСћ віру сярод тих, якія яму прапаноСћваліся. Па адной з версій, ен адмовіСћ, іудзеям з тієї причини, што Сћ іх не було палею дзяржави и значиць "Бог іх НЕ любіць'', мусульманам - бо іх богаслуженне падаю яму непригожим и Надав смішним, альо, галоСћнае, таму што Сћ іх забаронена піць віно. А приехаСћши з Візантиі, багаслоСћ сказаСћ пригожую прамова, якаючи вельмі спадабалася Уладзіміру, и ен вирашиСћ приняць хрисціянства. БезумоСћна, гетия тлумаченні принацця хрисціянства на Русі естетичнимі альбо гастранамічнимі густамі Уладзіміра з'яСћляюцца досиць наіСћнимі. Існавалі значний больш сур'езния причини.
Перияд княжання Уладзіміра (980-ІОІ5 рр..) - Гета годину узмацнення Старажитнарускай дзяржави. Уладзімір, як енергічни и дальнабачни палітик адчуваСћ неабходнасць стварення адзінай ре...
