гаворка тут вядзецца, а пра Беларускі. Ен так и називаСћся: В«Беларуская марсельєзаВ». Яна неад-наразова згадваецца Сћ творах М. Гарецкага, у критим ліку и Сћ Аповесці В«Дзве душиВ»:
Адвеку ми спалі, и нас разбудзілі,
Сказалі, што треба рабіць, (478-479)
Што треба Свабода, зямлі Чалавек,
Што треба зладзеяСћ пабіць ...
Зусім невипадкова В«Часопісь Міністерства білоруських спраСћВ» (КоСћна) у нумари 3-4 (Лістапад - Сніжану) 1919 паведамляСћ, адказваючи аднаму з читачоСћ: В«Цяпер часцей замести білоруського гімнаВ« А хто там ідзе В», уживаецца новиВ« Адвеку ми спалі В», - ен больш падиходзіць да сучаснага жиццяВ» (Часопісь Міністерства білоруських спраСћ (КоСћна). 1919. № 3-4 (Лістапад - Сніжану).
У палітичнай и духоСћнай аценци білоруський творчай інтелігенцияй ревалюцийних Падзу значенне ЛютаСћскай ревалюциі ідеалізавалася, а Кастричніцкай приніжалася. Гета тлумачицца палимяним Жадан білоруських пісьменнікаСћ захаваць и абараніць палітичную Аснова для нациянальнай ідеі, якаючи Сћ пракгичним увасабленні павінна була привесці Білорусь да дзяржаСћнай незалежнасці. Для многіх пісьменнікаСћ гета бьшо галоСћнае. Што датичицца Сацияльна Мет Кастричніцкай ревалюциі, то беларускім пісьменнікам як вихадцам з народу гетия мети билі блізкімі. Яни НЕ маглі НЕ бачиць, што кастричніцкі пераварот Хутка перарос у ревалюцию, падтриманую мільенамі, у критим ліку значнай часткай старої інтелігенциі. Таму невипадкова пазней, калі Сћсталявалася Савецкая Сћлада, и тия Беларускія пісьменнікі, якія спачатку адносіліся да Кастричніцкай ревалюциі насцярожана І з недаверам, шчира принялі яе завдання І супрацоСћнічалі з савецкімі Сћстановамі, спадзеючися принесці карисць нациянальнай справе. p align="justify"> Тагачасная паезія непасредна звярталася да читачоСћ з заклі-камі, патрабаваннямі, павучаннямі, перасцярогамі, яна давала паради, прадказвала на блізкую І Великому далеку перспективу магчимия винікі нейкіх працесаСћ. Емациянальни водгук на падзеі ператвариСћся Сћ ефектиСћную школу грамадзянскага вихаванне. Такім вось чинам паезія на працягу Сћсяго годині застава-лася надзейним носьбітам нациянальнай свядомасці. Усе гета сведчила аб яе виключнай роли Сћ грамадскім жицці тієї пари и аб яе значенні Сћ літаратурним працесе. p align="justify"> Мастацкая літаратура працягвала лепшия нациянальния традициі, якія ішлі яшче пекло В«Слова аб палицю ІгаравимВ», пекло патриятичнай дзейнасці Францішка Скарини, пекло творчасці Сћсіх тих, хто разглядаСћ друкаванае и пісанае слова Перш за Сћсе Сћ якасці магутнага сродку ідейнага Сћздзеяння на паасобних людзей, на грамадскую свя домасць. Нациянальния ідеали Цесна Сћвязваліся з сацияльнимі як у палітичнай дзейнасці, так и Сћ літаратури. p align="justify"> Паезія була толькі летапісцам епохі, яна з'яСћлялася адначасова и водгукам пакути Народнай. 3. Бядуля Сћ вершили В«Каз...
