і,
ясні зоркі Геркулеса?
Так іх ляціць наша сонца, нясецца За Сонцем зямля.
Хто ми такія?
Толькі падарожния, - папутнікі сярод нябес.
Наштр ж на зямлі
Сваркі и звадкі, біль и Горичі,
Калі ми Сћсе разам ляцім
Так зор? В»
МатиСћ В«падарожнихВ», не вимикають, запазичани з Рамана нарвежскага пісьменнніка Кнута Гамсуна В«Пад асенняй зоркайВ», імпресіяністични Стила якога імпанаваСћ Паету.
літах 1915 М. Багдановіч едзе Сћ Крим на ляченне. Цу-доСћния вершили В«Маладия гадиВ», В«*** ВийшаСћ з хати. Ціха спіць надворак ... В»ніби вяртаюць нас так паласи інтимнай лірикі Багда-новіча 1910-1912 рр.. Уздим любоСћнага пачуцця, відаць, звязана з Каха Паета да канкретнай жанчини, пра якую, аднако, відаємо вельмі мала (В«Шмат зазнаСћ я Горичі з нудою, Што шчаміла, му-чила, пякла ... РЋсе ужо прайшло, загуло вадою, - Моладасць НЕ знікла, що не прайшла! В»(I, 307)).
Магутни па Мастацкай сіле, альо Сћ тієї жа годину прицішаним, улагодненим пачуццем прасякнути верш В«*** РЋжо пара мені дадому збірацца ...В» Не шмат слоСћ, вобразаСћ, пасажаСћ у вершили. Чуецца Сћ ім притоеная скарга на адзіноту и яшче, здаецца, на тое, што НЕ трапілася на шляху Паета жанчина, якаючи б яго зразумела, спасцігла душею. p align="justify"> Пісня адзіноти геніяльнага Паета. Таке було Сћ еСћрапейскай и сусветнай паезіі. Чи не абмінула яго и беларуская паезія, якаючи толькі станавілася на ногі. Але на тое яна и паезія, бо яе призначенне вияСћляць сами глибокія, інтимния, патаемния пачуцці-
Такім чинам, ліричная тема В«драми дваіхВ» яшче раз успихне Сћ критим жа 1915 р., запоСћненим патриятичнай публіцистикай и творамі народна-фальклорнага плану. Успихне, каб тут жа пагас-нуць. Гутарко ідзе пра цикл любоСћних вершаСћ В«*** Ми Гавор удвух плиг АГНІ Сћ цішинеВ», В«*** РЋжо пара мені дадому збірацца ...В»,
В«*** РЋсе праходзе - и радасць, и мукіВ», а таксамо верш на рускай мове В«*** 3абудется багато чого, Клава ...В» яшче адзін верш, прасякнути адчайним, невимерним смут- кам. Гутарко ідзе пра васьмірадкоСће В«*** Сцюжа, Мроков ... Я ізноСћ хваравати В»Даследчикі звязваюць гети верш з мінскім периядам жицця Багдановіча. ПаСћторим яго радкі. p align="justify"> Сцюжа, Мроков ... Я ізноСћ хваравати. РЋ серци - думак дакучних цяжар. Завариць б гарачай гарбати, Разагрець б хутчей Саматара. p align="justify"> зап'ять ен и тонка, и ціха, Зазіяе на спод аганьком, - I развеецца цемнае ліха Над маім абагретим кутком.
Тавариш Багдановіча па яраслаСћскай газеце В«ГолосВ» Пает А.Д. ЦітоСћ ва Сћспамінах пра білоруського Паета пісаСћ: В«Інши раз, у хвіліни шчирасці, Максім Адамавіч дзяліСћся са мною сваімі сардечнимі тайнамі. Знаходзячися на поСћ...
