аркі птушачак за крошкі падкресліваюць мізернасць жиццевих памкненняў и страсцей, калі адбиваецца анталагічная трагедия бицця.
Виразна па-свойму інтерпретуе Віктар Шніп и вобразе сабакі (аднайменни верш), Які здихае (так у твори), альо НЕ паўзе да Хати, дзе ягония ситі братчики абжираюцца на святі Крива. I хаця ен яшче раз-пораз згадвае поўнае карито, альо Цалко розум, што биў у мінулим жицці рабом, Сабаки, ситасць якога абумоўлена Ланцуг. А адзінае багацце ў Свецє - гета воля, Надав смяротная. У гетим плані Сабака (а менавіта так яго пачинаеш успримаць), насуперак звиклай традициі (згадаєм хоць би Альгерд Абуховіча), вишей за Ваўкалаку (аднайменни верш), Які хоць и з яўляецца нашчадкам спрадвечнага героя білоруських фантастичних уяўленняў, альо губляе палю асноваўтваральную якасць уласнан сутнасці - волю, бо Адда яе за ўяўную любоў да пригожай, аж страшна, Панни. У працесе гета пагоні ен траціць усьо сіли, и ўжо НЕ можа ні плакаць, ні виць, ні скавитаць. Вось чаму сапраўдним героєм успримаецца ўжо реальни вольні воўк айчинних лясоў (Воўк), Які, прадчуваючи гібель, ші як шалени. ЄП не баіцца смерці, бо апошняя любіць яго:
вось апошні МІГ жицця,
Апошні ўздих. як развітанне ...
Яшче сабакі ўслед ляцяць.
Яшче нясецца паляванне [19, с. 215].
Увогуле, воўк - адзін з улюбених персанажаў шніпаўскай фантастикі. Звер приходзіць да ціла замеценага снігах Маладога и наіўнага інсургента (... Песні слухаю, и піва п ю); з няшчаснай дуелі адзінокі Пает вяртаецца ніби воўк, што ўцякаў пекло ваўкоў (... У зіме адзінокія ми); сябрів-аднадумцам успримаецца ен герою, што аказаўся вінаватим у гібелі друга:
Воўк ля Агню пасівели сядзіць.
Биццам б ідал, на поле глядзіць.
Воўк адзінокі сем дзен НЕ засну,
будз маўчаць у чаканні мяне.
Толькі сп янели суседі
Пойдзе праз поле адзін да ваўка.
Чи не задрижиць у суседі рука ...
Воўк Перад смерцю, як д ябач, завие,
Успихнуць у пирскаючи вуглі залатия ... [4, с. 27].
Наогул, аригіначьни Пает Віктар Шніп будз зусім па-свойму інтерпретаваць многія звиклия фальклорния сюжети. Так, зачараваная цареўна не відають, Надав НЕ здагадваецца, пра сваю Карон, бо няма на Свецє каралевіча, Які вистраліць з лука. А адзін мажліви мужчина паціху співаецца (Жаба). Нереалізаванасць аднаго састаўнога елемента класічнага сюжета міфа приводзіць да розпаду ўсяго фантастичнага ўяўлення.
13-й Кватера виганяюць Маладога сучаснага дамавіка (Будинок), Які піў каву, слухаў жалезни рок будаўнікоў метро, ??читаў Беларускія кніжкі и спяваў песні продкаў. Відаць, Якраз гета непадабенства да класічнага першаўзору и приво-шдзіць да падобнае нязвиклае реалізациі. На пачатку мінулага стагоддзя Я. Купала, адштурхоўваючися пекло міфа аб заклятим вясельним поездзе, Які НЕ можа дастацца дадому, ствариў абагулени вобразе народу, Які вимушани вандраваць па Свецє, що не маючий мажлівасці ўзбіцца на цверди шлях. Віктар Шніп сцвярджае, што и ў канц стагоддзя дарога дадому надзвичай цяжкая, бо на роднай сцежци -
речкі віравалі - зривалі древи, камя...
