бунту, дапамагалі сродкамі, абуджалі фанатизм, прамаўлялі з Амбон казанні з падбухторваннем, хавалі злачинцаў. Паслися падаўлення паўстання и викрицця слідства віни ксяндзоў касцёл и кляштар неадкладна билі зачинени и аддадзени праваслаўнаму духавенству.
Я не вивучаў адпаведних актаў, таму не відаю, колькі ў гетим праўди, а колькі придумак, якімі хацелі апраўдаць знішченне непажаданага для расійскасці и праваслаўя вічна дзеючага вулкана. Альо дастаткова таго, што ў 1865 Годзе кляштар биў скасавани, а ў 1 878 Годзе, як ужо казалі, урачиста асвечани на царкву.
Суконна фабрика, шматлікія майстерні, аптека, шпіталь, пригожия будинкі заняпалі; канвікт ліквідавалі, бібліятеку з 3 000 тамоў, калекцию гравюр и геаграфічних картаў, а таксамо фізічни кабінет перадалі віленскаму музею. Аднако большасць Калєкція була раскрадзеная.
.7 З архітектурнай спадчини
На Глибоччине, як и па ўсёй Беларусі, захавал шмат помнікаў архітектури, якія Яскрава сведчаць аб майстерстве інжинернай думкі и натхнёнай ПРАЦІ тагачасних дойлідаў.
Помнікі культавай архітектури, якія складаюць Аснова гета спадчини, адлюстроўваюць складанае релігійнае жиццё на гета зямлі, няпростия адносіни праваслаўя, уніяцтва, каталіцизму. Так, на ўскраіне Глибокага некалі стаяла придарожная 4-Калонна капліца са скульптурай Распяцце, нібита збудаваная як помнік жорсткага пабоішча паміж беразвецкімі базильянамі и глибоцкімі кармелітамі. Архітектурни летапіс краю треба було б пачаць З першого культавих манументаў праваслаўя. Альо, на шкода, пабудавания звичайна з древа, яни НЕ дайшлі да нашага годині. Існуе падань, што да заключення Бресйкай уніі 1596 ў Беразвеччи знаходзілася старажитна-праваслаўная пустель. Існаванне ў Беразвеччи Свята-Ануфриеўскага брацтва з даўніх часоў и да 1831 нейкім чинам пацвярджае гета падань. Вядома, што ў в. Галубічи ў 1662 була праваслаўная царква. У першай палавіне 16 стагоддзя ўладальнік маёнтка Беразвечча Дзмітрий Корсак биў фундатарам царкви-пахавальні Святога Міхаіла (у 1763 пераведзена ў Глибокае, дзе згарела пекло Пажар ў 1881).
У 1596 була полягає Бресцкая ўнія - пагадненне аб аб яднанні праваслаўнай и каталіцкай церкваў на териториі Речи Паспалітай. Стваренне уніяцкай царкви виклікала да жицця нови тип храму - каталіцкага па абрисе и праваслаўнага па релігійнай сутнасці и абраднасці. Місію распаўсюджання уніяцтва ўзяў на сябе орден базильян. Яго буйних пристанкам на Глибоччине було мястечка Беразвечча. Ім, як и ўсёй паўночна-ўсходняй часткай билога Дзісенскага Павєтьє, валодаў Багат и Магутни рід Корсакаў. Іосіф Львовіч Корсак, намеснік и ваявода мсціслаўскі, префек дзісенскі, калі приняў унію, падараваў Беразвечча ўніятам у 1634 Каб материяльна ўзмацніць Беразвецкі кляштар, Іосіф Корсак падараваў яму яшче и маёнтак Вярбілава ў Полацкім ваяводстве и 915 дзесяцін лясной дачи Адамаўка ў Барисаўскім Павєтьє. Палі імкненні да стварення кляштара І. Корсак тлумачиў маральнимі меркаваннямі и критим, што ў тутейшим краі з-за нядбанасці святароў малия дзеці часта застаюцца без хришчення, прості народ Живе бясшлюбна и скасоўвае палі шлюб па сваім самавольстве, пазбаўлени ўсялякага настаўлення, не відав малітваў и вядзе жиццё свае ў різни памилках. У 1643 корсак памёр и ў критим жа Годзе ў Беразвеччи биў заснавани мужчинскі кляштар каталіцкага ордена базильян з праваслаўним абрадам паводле статута багаслова Васіля Вялікага. Значния материяльния сродкі, вялікія зямельния ўладанні давалі магчимасць для паширення кляштарнага будаўніцтва. Спачатку кляштар биў драўляни, у 1756-1763 рр. базильяне пабудавалі муравани буйнамаштабни архітектурни кляпггарни комплекс, Які биў спустошани Пажар 1820, но ў 1830 адноўлени на сроді Свята-Ануфриеўскага брацтва. У 1834 министр унутраних спраў Блудаў прапанаваў грека-уніяцкай калегіі закриць свецкае вучилішча плиг Беразвецкім кляштари з польскай МОВА навучання и адкриць павятовае духоўнае вучилішча з рускай МОВА навучання з критим, каб кляштар замести плати за 20 стипендиятаў у Віленскім універсітеце браў на ўтриманне да сябе 20 вихаванцаў з бідних сямей духавенства. Зноў адкритае вучилішча перайшло ў парафію Літоўскай духоўнай семінариі, но праіснавала нядоўга. Настаяцелем кляштара биў призначани архімандрит Франкоўскі. Паслися ліквідациі уніі Полацкім Сабор у 1839 Беразвецкі кляштар стаў праваслаўним. Урад паступова стаў адбіраць у кляштара яго зямельния ўладанні, у виніку ў 1847 тут застали толькі 16 маёнткаў.
У 1874 кляштар биў зачинени з-за адсутнасці манахаў, а били касцёл припісани да Глибоцкага праваслаўнага прихода. Буйні архітектурни комплекс паступова стаў разбурацца, биў зруінавани вялікі будинак ??дваранскага вучилішча. Па хадайніцтву епархіяльнага начальства свяшченни Сінод видзеліў у 1873 10000 рублеў на рамонтния роботи, альо па смеце епархіяльнага арх...
