ітектара для аднаўлення кляштатара гета торби було недастаткова. Літах 1900 ў Беразвечча прибиў літоўскі и віленскі архіепіскап Ювеналій. Калі ен агледзеў царкву и корпус билога мужчинскага кляштара, вирашиў адкриць тут жаночи кляштар - ачаг праваслаўя и рускай народнасці и плиг ім жаночую настаўніцкую школу, пераважна ддя сялянскіх дзяўчат. Яго хадайніцтва Перад Сінодам бидо задаволена, и ў студені 1901 кляштар биў адкрити. Биў Зроблено рамонт будинкаў, упарадкавана кляштарная гаспадарка. Та 1910 тут було бодьше за 60 манахінь.
пачаткам ревалюциі 1905-1907 рр. І видав Маніфеста 17 кастричніка 1905 р у якім цар абяцаў народу ствариць заканадаўчую Думу и Даць шераг палітичних Свабода, Беразвечча стала центрам чарнасоценнага руху ў Дзісенскім павеце. На чале гетага руху стаў свяшченнік Беразвецкага кляштара А.С. Вяраксін. Вакол яго згрупоўваліся мясцовия жихари, якія пасли перавароту 3 червеня 1907 вилучилі Вераксіна кандидатам у Дзяржаўную Думу. Вераксін биў обрані членам третіх Думи и паехаў у Пецярбург. У 1910 ў Вільні ў друкарні Русский почин ен видаў гістарични нарис Беразвецкі кляштар.
З пачаткам Першай сусветнай Вайни манахі и настаўніцкая школа билі евакуіравани. У 1921 кляштар биў закриті польскімі ўладамі.
Велічни касцёл Беразвецкага кляштара биў пабудавани ў стилі ракако. Праект касцёла припісваюць італьянскаму дойліду Франческа Плячилзі. Узвядзенне будимка па кантракце 1753 браў на сябе архітектар и Декаратар з Вільні Ян Табіаш Дадрейштейн. Альо кантракт абавязваў яго толькі пабудаваць касцёл на ўзор іншага касцёла. І гетая акалічнасць Дає падстави сцвярджаць, што касцёл міг Биць пабудавани па аналогіі з Сафійскім Сабор у Полацку ЦІ касцёлам дамініканцаў у в.Забяла-Валинци Верхнядзвінскага Раена, аўтарам якога биў буйних дойлід I. Глаўбіц. У плані касцёл меў форму лацінскага крижа, ариентаванага вівтар на поўнач. Дах белакаменнага храму биў пакрити чирвонай меддзю. Кожнае крило будинка и апсіду вянчаў фігурни франтони з крижі. На галоўним фасадзе ўзвишаліся дзве вежи, на кожнай з якіх билі ўстаноўлени 8-канцовия Крижа з усёбачним вокам у центри. Званоў вежи НЕ мелі, но ў адной з іх у апошнім ярусі биў размешчани гадзіннік-куранти з двухтиднёвим заводам, Які адбіваў чверць и поўния гадзіни (Знято ў сяредзіне 19 стагоддзя). Фасад биў насичана крапавани пілястрамі.
У 1776 злева да храму прибудавалі капліцу, у якой пазней була размешчана цёплая царква, унутраную прастору храму ўпригожвалі насценния и скляпеністия фрескі пурпуровага калариту, якія билі виканани невядомим італьянскім майстром. Тематика фрескавага живапісу ўключала падзеі з жицця Дзева Мариі: Уводзіни ў храм, Благавешчанне, Ушесце, Пакроў Прасвятой Багародзіци, Нябесная царица Перад Царом Слави ў сузор і. У храмі було 7 алтароў: галоўни ў виглядзе адвольна пастаўленай каланади, два бакавия на скрижаванні нефа з пресбітерием, два плиг Слупя и дві плиг вонкавих сценах трансепта. Вівтар, як и фасад будинка, билі багата ўпригожани пілястрамі и калонамі, скульптурамі святих и анёлаў. Дамінантай унутранай прастори биў галоўни алтар, вика- Нани ў вьглядзе паўкруглай слуповай каланади на тлі крапаванай пілястрамі алтарнай перагародкі. Архітктгар А.Карчеўскі ў 1930 | апісваў яго так: «Галоўни алтар разарвани, вигнуті и Сабран ў складку, розкриває ўсё багацце, темперамент и складанасць ракайльних форм». Каланада зверху аб ядноўвалася вигнутим беламармуровим Антаблемент з мноствам краповак, висунутих и запалів пло- скасцей. Паміж калонамі билі размешчани Чатир скульптури Іаакіма, Анни, Захария и Лізавети, якаючи тримае ў праваи руце келіх з двума галубамі. Над дзвюма крайнімі калонамі ўзвишаліся дзве групи пілястраў з анёламі, якія сваімі рукамі биццам падтримлівалі скляпенне храму. Над центральним вівтарним праёмам узвишалася скульптурна алегаричная виявити Святога Духа ў виглядзе блакитний З анёламі па баках. Над центральним праёмам - царскімі варотамі - биў размешчани вялікі абразив «РОЗЧ Багародзіци», а над ахвярнікам - «Дзева Багародзіца з дзіцем, Збавіцелем и Хрисціцелем» цудоўнай італьянскай роботи (билі забрані з храму ў годину яго закрицця ў 1839). Паслися закрицця и пераасвячення храму ў праваслаўни Перад старажитним вівтар Часова пастаўлени металічни пазалочани іканастас, фонам для якога була падкладка з чирвонай тафти. У 1907 пасли рамонту пад кіраўніцтвам майстра Макария Жихарава биў створани нови разни драўляни 2-ярусні іканастас. Майстар з Вільні пазалаціў яго. Цудоўни іканастас биў пастаўлени на п едестал мураванага вівтар и складаў з ім адно целае. Калонна и пілястри пасли шпаклёўкі билі начиста пафарбавани ў білі колер и зліваліся з пазалотай драўлянага іканастаса. Абразив для яго малявала паслушніца Антаніна Ітулевіч. Двухпавярхови корпус-інтернат кляштара биў злучани з храмам асобним крилом, меў галерейную планіроўку - з аднаго боці суцельнага калідора ритмічна размяшчаліся Келлі ман...
