сказаў, што Чалавек - гета істота, якая ўмее твариць сімвали. Асабліва ўласціва яму здольнасць сімвалатварення - вобразни світло В. Шніпа наскрозь сімвалічни. Дзеля духоўнага и естетичнага ўпарадкавання жицця ен часта викаристоўвае збіральния універсальна-метафаричния вобразе - сімвали храму, рабіни, ружи, крижа, неба, зоркі, мору и інших, якія азначаюць для яго духоўную реальнасць бицця.
Ен аднолькава добра валодае як свабодним, без косак-кропак, верші, так и традицийним:
Пад тваімі вокнамі рабіна
Сумной, як нашая Айчина,
Сумной, бо Хутка ужо зіма.глядзіш ти на рабіну верба,
Ад рабіни ў панадворку светла,
Ди чамусьці радасці няма.
Хутка ўжо сцямнее ў панадворкуў нябесах Бог запаліць Зорка,
І глядзець на Зорка будзеш ти.расце ў душу тваю рабіна,
Сумной, як нашая Айчина,
Світла, як восени лісти ... [19, с. 85].
Многае Пает часта пакідае ў падтексце, напаўняючи Радока стихійнаю сілаю жицця, критим, што патрабуе сама природа речаў. Свядома ЦІ несвядома ен ставіць Перад сабой складания завданням светапогляднага, биційнага характар ??и НЕ можа примірицца з критим, Кажучи словамі У. Б. Єйтса, што НЕ нясе ў сабе радасці [20, с. 179]. Як би цяжка ні було, Беларускі Пает, як и ірландзец У. Б. Йетс, вериць у жицце, у будучиню, у чалавечи розум, Які змагаецца з працесамі ентрапіі, з бяспамяцтвам.
Слабасць многіх твораў Наша паезіі апошніх гадоў у критим, што аўтари іх толькі сузіраюць и апісваюць жицце, а не аценьваюць яго на Аснова Вишейш чалавечих каштоўнасцей. Винік усяго гетага - упадак етичнай актиўнасці паезіі, адсутнасць етичнага моманту як састаўной часткі естетичнага пераживання. Паезія, ігнаруючи патрабаванні форми, працягвае блудзіць у зарасніках знешняй складанасці, цураючись естетична прадуманай прастати, упарадкаванасці.
В. Шніп НЕ баіцца прастати - тієї, скажімо, якая була ўласцівая яго настаўніку Максіму Багдановічу:
Максім Багдановіч ... Максім,
Ми разам з табою ляцім
Так зораки, што светла гараць
У небі, куди НЕ глядзяць
Самотния людзі з аконіт,
Счарнелих, як лікі ікон ... [19, с. 243].
Виразна гучиць у В. Шніпа багдановічаўскі радаводни матиў нациянальнай памяці. Героі яго вершаў и балад - Беларускія гістаричния дзеячи, Пает, пісьменнікі, мастакі, якія з яўляюцца носьбітамі духу и руху гісториі. Ен хочай вериць встежити за М. Багдановічам, Які НЕ траціў надзеі, што яшче адзін народ не знікне з тварюками зямлі, што НЕ змарнатравіцца бясследна велізарная псіхічная Праца многіх пакаленняў и беларуская культура - стваренне гета ПРАЦІ - устаіць супраць напору інших СІЛ и плиняў [21 ,. 75]. Як и М. Багдановіч, ен паслядоўна и настойліва змагаецца супраць пачуцця нациянальнай непаўнаценнасці, комплекс якой сення замінае многім з нас.
Яго вершить ангажавания и детермінавания сваім годинах, абриси якога можна знайсці ледзь НЕ ў шкірним творити. Ен разнастайни з тематичнага боці: грамадзянска-публіцистичния мативи мяжуюць з інтимнимі, пейзажна лірика перах...
