часлівай інтуіциі расшифраваць іерогліф паданняў, умець аднавіць на карціне мінуўшчини Фарби и контури, якія вицвілі - вось завдання Паета, вось яго поле дзейнасці Наша палінялая шляхецкая літаратура травні многа прадстаўнікоў, у Народнай - ен адзін [Сиракомля 1978, с. 62].
Другі артикул Кареспанденция (Газета варшавська 1 855, № 244) присвечани Гапону:
Гапон (така назва кніжкі, Мінск, виданье Бейлінаў, 125 стар.). Побачим з паказам народних звичаяў аўтар яшче меў утилітарную Мету - звярнуць Рамус паноў на вибар аканомаў, хоча Даць у рукі народу кнігу, напісаную на яго мове и пра яго жиццё, каб привучиць народ нехай читання Пан Марцінкевіч травні цудоўни дар вобразна маляваць народ - ручатися напеўна , бо добра відаю гети шчири народ білоруського племені. Па-майстерску паказани яго звичкі, примаўкі, склад думак, калі Пает заглядае ў серца герояў, ёсць у яго малюнках и жиццё и праўда [Сиракомля 1978, с. 64-65].
У трецім артикуле - Гебдамадалія (Тиднёви агляди), надрукаваним у Газеце варшавскай (1857, №16). У гетим артикуле ў робувань и адказах сфармулявани подивимось польського Паета на білоруську мову, яе гісторию, лексічнае багацце и перспективи далейшага развіцця. У. Сиракомля наперакор польскім нацияналістичним колам виступає як ласкаві знаўца и шчири прихільнік живога білоруського слова, ен вериць у будучае гета мови, таму з такої прихільнасцю вітае Беларускія творити В. Дуніна-Марцінкевіча:
Мета гетага артикула з яўляецца розгледиш Аповесці на білоруський мове Купала. У гетим творити п. Марцінкевіча (бідним па зместу. Альо багатим на вобразе, што сведчиць пра паетични Талент аўтара) ми знаходзім яшче адзін доказ таго, што беларуская мова травні ў сабе магчимасці для самастойнага развіцця Паезія народна, беларуская, з яўляецца аренай п. Марцінкевіча - Няхай ен тримаецца на йой як праўдзіви гладиятар [Сиракомля 1978, с. 68].
Чацвёрти артикул Працюю Вінцента Дуніна-Марцінкевіча, надрукавани ў Кур єри віленскім (1861, №№ 19 - 20), травні падагульняючи характар. У артикуле зноў - толькі ў больш сціслай формі - аналізуюцца Вечарніци и Гапон. У канц агляднага артикула У. Сиракомля знаёміць читача з аповесцю В. Дуніна-Марцінкевіча Шчаўроўскія Дажинкі, змешчанай у кнізе Беларускі Дудар.
Першів частко кніжкі складаюць Літаратурния клопати, у якіх аўтар польскімі вершамі паказвае палі аўтарскія біди, калі з гатова рукапісам ен шукае дляяго пакупніка. Аўтар пагребаваў ахвярай І, здабиўши дзесьці ў іншим месцев Марни метал, убачиў, нарешце, свае тваренне надрукаваним ... але, на жаль, без пакупнікоў у перспективе. Шчаўроўскія Дажинкі - гета паема на Народнай мове. Треба іх (Дажинкі) читаць у енергічних и пачуццёвих білоруських вершити Марцінкевіча, и ўспаміни маладосці святий слязой акропяць Наші павекі [Сиракомля 1978, с. 69-70].
У целим критичния виступленні У. Сиракомлі пра творчасць Беларускага Дудара - видатная з ява ў гісториі білоруський літаратури ХІХ стагоддзя. Яни звяртаюць Рамус НЕ толькі свае здзіўляючай паслядоўнасцю, гранічнай добразичлівасцю ў адносінах да пісьменніка, но и широкай, праблемнай пастаноўкай робувань. Чи не дзіўна, што яни мелі прикметни грамадскі резананс, - сцвярджаў Г. Кісялёў.- Цікава, што У. Сиракомля збіраўся асобна зрабіць розгледиш польскіх паетичних твораў В. Дуніна-Марцінкевіча, но гети намір, на шкода, що не здзейсніўся [Кісялёў 1988, с. 72].
Звяртаючися да творчасці В. Дуніна-Марцінкевіча, на аўтаритет У. Сиракомлі спасилаецца вядоми Пает таго годині Едвард Жалігоўскі (Антон Сава) у празаічним творити Сёння и ўчора (1858), герой якога запісвае ў сваім дзённіку, што народ зразумее Сялянку Марцінкевіча, вельмі трапних розбір якой зрабіў Сиракомля и якаючи даводзіць, што шкірна гаворка, калі б на тое пайшло, можа мець палю драму [Кісялёў 1988, с. 72].
встежити за У. Сиракомлем и адначасова з Е. Жалігоўскім, творчасць В. Дуніна-Марцінкевіча папуляризаваў и Адам Плуг. Цікавия радкі ен присвяціў драматургу ў сваім артикуле Некалькі ўражанняў з падарожжа па Літве, змешчаним у 1858 Годзе ў варшаўскай газеце Кроніка вядомосьці країв и загранічних:
Урачистимі апладисментамі спаткалі яго (Станіслава Манюшко) разам з Концкім у будинку Вінцента Марцінкевіча, імя якога, напеўна; табе вядома, бо ен займаецца літаратурай, а ранєй праславіўся як здольни артист, виступаў ен у публічних канцертах з малимі тади синам и Дачків, якія здзіўлялі слухачоў сваім незвичайним Талент. Марцінкевіч цяпер Живе ў Мінску, дачка Каміла виступає як сама здольная фартепіяністка и найлепшая настаўніца музикі. Сам ен шчира працуе ў літаратури и видаў некалькі білоруських твораў (Сялянка, Вечарніци, Гапон, Цікавішся? - Прачитай!, Дудар), пра якія, мабиць ти читаў хвалебния водгукі Сиракомлі [Плуг 1978, с. 71-72].
