7 польскіх онімаў сведчаць пра актиўнае праживанне палякаў на териториі Заходняй Беларусі, якая знаходзілася пад уладай Польшчи. Янка Бриль у сваіх творах падкреслівае, што палякі билі заможнимі людзьмі, займалі ўпливовия Пасадена. Для імён рускіх викаристоўваюцца типова рускія оніми и іх форми, редкія для нашага анамастикону: Кузьма, Петро Філімонавіч.
Адметна, што пісьменнік у сваіх творах уживае и Беларускія каталіцкія імёни: Багуслаў, Ричард, КАЗІМІР, Барбара, Мальвіна, што звязана з відпливаючи польскай культури и наяўнасцю вялікай колькасці прадстаўнікоў каталіцкага веравизнання ў Заходняй Беларусі.
Такім чинам, анамастикон Янкі Бриля стварае реалістичную карціну жицця заходнебеларускай вёскі 20 - 40-х рр. Дзякуючи імёнам у творах празаіка можна атримаць уяўленне пра нациянальни, канфесійни склад білоруського паселішча, звесткі пра тагачасни імянаслоў, пра прияритети ў вибари имени.
1.2 Народна-гутарковия форми имени
Як можна було заўважиць, разам з афіцийнимі кананічнимі імёнамі Янка Бриль уживае разнастайния іх вариянти, якія ўзніклі ў народна-диялектнай мове (іх Я. Скриган лічиць паўнаценнимі специфічна беларускімі імёнамі). Наприклад, Баўтрук - форма пекло праваслаўнага имени Варфоломій, Якуб - пекло Яків, Вінцусь - пекло Вікентій, Текле - пекло Текле, Тадорка - пекло Федора. Найбільший прадуктиўнимі з яўляюцца диялектния форми имени на - ук (-юк) і - усь (-юсь) (Паўлюк, Змітрук, Пятра), што звязана з украінскім и польскім упливамі адпаведна; відавочна заміна гукаў у пачатку имени на больш привичния для білоруського маўлення: Федір - Хведар, Тодаро, Єлисей - Алісей, Купріян - Цупрон, Софія - Зося, Ірина - Ярина, узнікненне пристаўних гукаў: Геля - Олена, устаўних - Парасковія - Параска, канцавих- Пятро, Марка, сцяженне Пачатковая гукаў: Йосип - Ёсіп, усяченне канцавих - Цімох, Васіль, характернае для Гродзенская-баранавіцкіх гаворак Окан: Кацярино, Іванко, Ганно, недисіміляцийнае акання: Гарасім.
Янка Бриль у свае прозі часта викаристоўвае народна-гутарковия форми имени, што дазваляе читачу прасачиць адметнасць мясцових гаворак и білоруського маўлення наогул; сведчиць пра любоў пісьменніка да малої радзіми, яго імкненне ствариць трапних вобразе роднага краю.
1.3 Асаблівасці звароту да чалавека
Пеўнай Форман оніма Янка Бриль падкреслівае приналежнасць герояў да тієї ЦІ іншай гр?? пи людзей. Наприклад, імёни дзяцей заўсёди ўжити ў памяншальна-ласкальнай формі з уласцівимі йой суфіксамі - до-, - ік-, - ечк-, - ачк-: Шурко, Юрка, Марилька, Уладзік, Генік, Маєчка, Волечка, Ганначка. Імёни Малад або блізкіх людзей таксамо ўживаюцца ў ветлівай або памяншальна-ласкальнай формі з канчаткам - а: Женя, Валодзя, Ліда, Галя. Сярожа - так звяртаюцца да чоловіка, брата, нагля - да дачкі, Цімоша - так лепшага Сябро. Така форма годинах гавориць и пра дістатися стаўленне аўтара да свойого персанажа.
Цікава, но ў рускай мове такія форми імён, як Маня, Ніна, маюць ласкальнае значенне (як и форми імён з суфіксамі - ЧК-, - ш-, - ушк - (-юшк), а вось форми з суфіксам - до - (Мішка, Льонька, Мальвінка) носяць адмоўнае адценне адносін (приніжальнае ЦІ зневажальнае) так аб єкта виказвання, субяседніка. Есць такія приклади и ў Бриля. Ванька Пуп - так звалі вясковага задаваку, абармота и дурня raquo ;, Мішка-Шаптун - пляткара и злибеду. У гетих випадкі памяншальна-ласкальния форми імён маюць, як и ў рускай мове, адмоўнае значенне. Цікави и Такі епізод: били паліцай, а цяпер вяскови п яніца, Міцька Смятана, та аднавяскоўца-журналіста звяртаецца таксамо па-панібрацку - Васька Андреевіч.В. Івашка тлумачиць гета критим, што да специяльнага ўказа Пятра І, Які тичиўся етикетнага звароту, Міцька, Ванька - так звярталіся да бідних, сялян, халопаў" [17, C. 140]. З другог боці, така форма викаристоўвалася ў зносінах паміж блізкімі людзьмі. Рускі лінгвіст В. Чернишеў, збіраючи напачатку ХХ ст. диялектни материял у пскоўскіх вёсках, адзначаў, што асабістия імёни на - к-а (цёця Анютка, дзядзя Ванька) - звикл форма, якаючи НЕ травні приніжальнага адцення.
Годинникам Бриль викаристоўвае памяншальную форму имени, каб падкресліць некатория асаблівасці характар, знешнасці. Аркадзік - так називалі ціхага, хваравітага и кволага шаўца, Данька -" заўсёди зажмуранага, заціснутага ў сабе старога. Тут памяншальная форма виступає прикметай неадпаведнасці сталасці, мажнасці ў дарослага чалавека.
У поўнай формі і З імем па бацьку ўживаюцца імёни паважаних людзей: Лідзія Пятроўна (настаўніца), Іван Симонавіч (майстар), Лазар Міронавіч (технічни редактар), Васіль Раманавіч (академік), Паліна Іванаўна (медсястра ). Такі зварот викаристоўваецца и ў дачиненні да знаёмих дарослих людзей, чия прафесія НЕ ўказваецца: ...
