таксамо Сћ 1930-я рр.. з'явіліся такія аригінальния апавяданні К. Чорнага, як В«Ліст Якуба МалькевічаВ», В«Праворуч Віктара Лукашевіча В»,В« Нянавісць В»(усьо - 1929),В« Спатканні з васпаватим Чалавек В», В«Сям'я Юрия ГарейкіВ» (абодва - 1930), В«Макаравих ВолькаВ» (1938). У 1932 вийшаСћ зборнік В«Бригадзірави апавяданніВ», дзе Чорней паспрабаваСћ Биць у ладзе з афіцийнай ідеалогіяй, Сумленний намагаСћся авалодаць сакретамі В«витворчай ТЕМиВ», шукаць у сваіх героях прикмети класавай и партийнай приналежнасці, альо винік биСћ мала полоненим.
У годину Вав Чорним билі напісани апавяданні В«БацькаВ», В«Маленька жанчинаВ», В«Аксініни сляди В»(усьо - 1942),В« Прасторни дім В»,В« Вялікае серца В»(абодва - 1944), у якіх пісьменнік узнаСћляСћ асобния епізоди Вайни, што паказвалі паводзіни беларусаСћ, іх нациянальни характар ​​у годинник цяжкіх випрабаванняСћ.
Сяредняя епічная форма найперш прадстаСћлена Сћ К. Чорнага такімі творамі, як В«Лявон Бушмар В»(1929) иВ« Люба Лук'янская В»(1936). p> У Аповесці В«Лявон БушмарВ», напісанай у тієї гістарични момант, калі Сћласніцтву Сћ Савецкім САЮЗ биСћ аб'яСћлени В«апошні и рашучи бійВ» и пачаСћся наступ на яго натуральнае асяроддзе - сялянскую В«дробнабуржуазную стихіюВ», адлюстроСћваецца драма селяніна-хутараніна. Лясни Хутарі у Аповесці В«Лявон БушмарВ» здаецца апошнім астраСћком, Які сімвалізуе таку нязрушнасць векавечнага побиту білоруського мужик. Гаспадар Хутарі Лявон Бушмар з усяе сіли абараняе палю крепасць. Альо Нова жицце напливає на яго Хутарі з усіх бакоСћ: з'яСћляюцца Нови людзі, даходзяць, хоць и приглушана, Нови ідеі. Лявон тривожицца, нутром чуючи небяспеку. Ен гатоСћ жиць наводшибе сам-на-сам, альо без усялякіх зносін з вялікім светам жиць немагчима. А за гета Сћжо треба нечим ахвяраваць, и найперш - Палею адзінотай, нелюдзімасцю. Магутни постаць Бушмара, якаючи Сћнушае Сћсяму наваколлю страх и змушаную павагу, адзінока Сћзвишаецца сярод апошніх тубильцаСћ, якіх Пакуль яшче НЕ закранулі ревалюцийния змена. Пад націскам нових парадкаСћ Бушмар паволі адступае, здае пазіцию за пазіцияй, усьо больш нервуецца, траціць Спак и робіць недаречнасць за недаречнасцю. Нарешце ен адважваецца на падпал нових калгасних будинкаСћ, якія Сћ яго вачах сімвалізуюць нови лад, и тут яго «óсторияВ» завяршаецца. Пісьменнік спрабуе разгадаць феномен, якому сам дае Назву В«бушмараСћшчинаВ». Адкуль у Чалавек така дефармаваная прагавітасць у адносінах да Сћласнасці? Што робіць гетага Чалавек такім нелюдзем? Чаму яго природа, сама натура супраціСћляецца Сћсялякім змена? У прамова абвінаваСћци гучиць адназначнае асудженне В«бушмараСћшчиниВ». Альо ці згодзен з гетим безапеляцийним присудам сам пісьменнік-псіхолаг и філосаф? Мастацкая тканіна Аповесці сведчиць аб критим, што чорний з увагай приглядаСћся да гетага чалавечага типу, а Сћ Наступний творах не раз вяртаСћся да паказу вобразаСћ, блізкіх па жиццевай пазіциі Бушмару. p> У Аповесці В«Люба Лук'янскаяВ» (1936), што Сћваходзіць у цикл задуманай Чорним Мастацкай гісториі, пісьменнік паказаСћ, як биСћ растаптани ліс и шчасце галоСћнай гераіні, а таксамо була загублена віра Сћ Чалавек Валі ІваноСћскай - білоруських жанчин, народжаних для таго, каб Биць шчаслівимі и приносіць радасць и шчасце іншим. АСћтар Аповесці, напісанай напяредадні Страшнаго 1937 р., Упарти стаяСћ на сваім, сцвярджаючи чалавечнасць, маральнасць у Чалавек, лічачи, што менавіта гета и есць міра прагресу.
У 1940 К. Чорним була напісана аповесць для дзяцей В«НасцечкаВ», у якой пісьменнік закрануСћ праблєми Сћзаемаадносін паміж дзецьмі, іх правільнага вихаванне, месца и роли дарослих у гетим працесе.
Надзвичай вялікі Сћклад забрав К. Чорней Сћ станаСћленне и развіцце буйної епічнай форми Сћ білоруський літаратури. p> У Рамані В«зямляВ» (1928) празаік апавядае пра тое, як адбиваецца франтальни Павароті білоруський вескі да новаго, якія праблєми плиг гетим паСћстаюць, што Радіючи, а што насцярожвае. АСћтар, паказваючи мацярик сялянства, як би папяреджвае, што працес змен на весци павінен ісці евалюцийним шляхам, асцярожна и што спадзявацца на хуткія змена Сћ псіхалогіі селяніна НЕ варта, Надав небяспечна. Сялянскае жицце Сћ Рамані нагадвае ширакаплинную раку, якаючи мала-памалу Сћваходзіць у Нова речишча, и Сћ гета плині мноства супяречлівих тенденций, што Сћрешце и складаюць паралелаграм грамадскіх СІЛ, Які вирашае Сћсе Сћ жицці. Нова и старе, вяселае и сумнае, високае и нізкае Сћ жицці дакалгаснай вескі, апошняга аплоту нациі, - усьо гета разам стварае асаблівую Атмасфера льно адносін пісьменніка да людзей. Чорней деталева СћзнаСћляе панараму білоруський вескі напяредадні В«вялікага ПераляВ», свядома фіксуючи Сћвагу на глибіннай задума, што акіян народнаго жицця падпарадкоСћваецца сваім, шмат у чим неспазнаним унутраним Закон і абиходзіцца з гета живой и рухомай стихіяй усякім В«експериментатарамВ» треба вельмі и вельмі асцярожна. p> У пачатку 30-х гадоСћ Чорней, як ужо адзначалас...
