улага и будучині. Мінулае Сћ яго свядомасці звязана з жиццем яго братоСћ-беларусаСћ, што засталіся пасли падзелу Беларусі паміж Саветамі и Польшчай за В«граніцайВ» (мяжа, якаючи Різати живое ціла краіни на дзве часткі, праходзіла побліз пекло рідних мясцін празаіка). Ен вартуе світло, дзе адбиваецца вялікае абнаСћленне жицця: В«Ми живем у цікави годину. Година росквіту думкі, новаго жицця. Година нових людзей В»(I, 32). АСћтар разам з героєм пераканани Сћ праСћдзе новаго годині, а яго настрій виказваецца Сћ захапленні светам. Перад Малад пакаленнем адкриліся далягляди В«людський маладой жиццевай радасціВ», и празаік Чорней спяшае виказаць гети небувалим ентузіязм Чалавек плиг дапамозе ритмізаванай прози, дзе Сћсе - динаміка апавядання, музичнасць фрази, емациянальна-експресіСћная насичанасць слова, імпресіянізм малюнки - падпарадкавана гета завдань. ПриСћзняти паетични настрій вияСћлени Сћ апавяданнях В«Будз жицьВ», В«На БеразіВ», В«Жалезни КрикВ», В«МаксімкаВ», В«Бильнікави межиВ» (усьо - 1924), В«Нови людзіВ», В«БяздоннеВ» (абодва - 1925). Некатория апавяданні вонкава нагадваюць верлібр - свабодни верш (В«Восени и радасць,В« Сребра жицця В», абодва - 1925). Аднако у шкірним чорнаСћскім розчини за пачуццем бязмежнага захаплення жиццем адчуваецца присутнасць вялікай думкі аб Чалавек, Які Живе надзеяй на змена.
Герой многіх ранніх апавяданняСћ Чорнага вельмі Сћражліви. Звичайную з'яву ен няредка здольни Сћспримаць трагічна як вялікую драму ледзьве НЕ сусветнага значення. Целая пакута, наприклад, для маці, якаючи будзіць малогаб хлапчину-синка ранки, каб ен виганяСћ кароСћ на пашу (В«Начлег у весци СінегахВ», 1927). p> Праз усю творчасць Чорнага праходзіць вобразе трапяткога, палахлівага гаваруна, вічного трапетуна, гарапашніка-мужик, Які толькі Сћ нови годину адчуСћ сябе Чалавек, білорусам. А гаваркі ен и годинах неприемна балбатліви таму, што яго голасо загаварила яшче нядаСћна без'язикая, асуджаная каланіяльнай сістемай да векавечнага маСћчання шматмільенная сялянская маса. Міхалка Сляпенькі (В«МаксімкаВ», 1924), Кірилка (В«МельнікіВ», 1925) радуюцца будь нагодзе пабиць сярод людзей, у грамадзе, пагавариць, хоць годинах усьо Сћжо даСћно сказана и паСћторана на розния лади іншимі. Тієї жа Міхалка, трапіСћши на вяскови сход (Чорней наогул любіСћ паказваць сялянскую Грамаду В«агульним планамВ», вилучаючи плиг гетим асобния каларитния постаці), адчувае сябе так, биццам без яго В«дзела НЕ робіцца В»:В« Шмигаючи Сћ грамадзе, падлазячи мужчинам пад локці, усім замінаючи, ен стараСћся Сћсіх перашчабятаць, паСћтараючи за шкірним словами палю звичайную приказку - В«критим годинах, браткі травніВ». Чорнага захапляе Сћ гетим чалавечку тое, што ен усіх и Сћсе на Свеце вимярае міра чуласці, чалавечнасці, дабрати, справядлівасці, хрисціянскага міласердзя, якое з умацаваннем сталінскага режиму Сћсе больш виветривалася з людскіх узаемадачиненняСћ, а яму на заміну приходзілі страх, недавер, падазронасць, шпіенаманія, пошукі В«ворагаСћВ» и інш. Гетага героя-трапетуна, як своеасабліви В«меча АтамВ», ми заСћважаем у многіх творах Чорнага. Ад твора да твора Сћдакладняецца яго псіхалагічная характаристика, герой паступова виростають Сћ вобразе-тип, што Сћвасабляе лепшия якасці білоруса. p> уваг Чорнага прицягваСћ и вобразе Маладога білоруса, Які прадстаСћляе Нова пакаленне. Калі вобразе В«трапетунаВ» ствараСћся пераважна сродкамі знешняй характаристикі (Партрет, дзеянне, рухі, жести, гаворка), то вобразе юнакоСћ и дзяСћчат малююцца больш знутри, сродкамі апісання іхняга Сћнутранага світлу. Гета людзі, якія Сћмеюць виказваць у словах тое, што адчуваюць, пра што думаюць и мараці. Яни схільни да самааналізу и рефлексіі. Начитания, адукавания, гетия маладия білоруси - кніжнікі и летуценнікі, якія вияСћляюць сябе Сћжо І як дзейсная Сіла, метанакіравана и Сћпарта. Самана цікавае Сћ апавяданні В«ВечарВ» (1925) НЕ назіранні Віктара Зеніча, студента, чулага да Падзу и людзей, що не малюнкі гарадскога побиту, убачания яго вачима, а найперш яго реакция на вонкавия раздражняльнікі, роздум, імкненне зрабіць філасофскія виснови. Жиццярадасни юнак, бадзери и поСћни Жаданом перарабіць ледзь НЕ Сћвесь світло на нови лад паводле законаСћ хараства, Зеніч у тієї пані годину Глибока розум, якое складанае чалавечае жицце, як шмат у ім неразгаданага, колькі навокал драматичних людскіх лесаСћ. Чорней апавядання драматични ТВОРЧА
Што адбиваецца В«на мяжи пачуццяСћ и думакВ»? Як растлумачиць В«чалавечия зломВ» Сћ псіхіци, характар, паводзінах, лісі? Што азначае В«духоСћни розлад Чалавек, скалечанага бурхливим Рухам гістаричних Падзу В»? Гетия питанні пісьменнік ставіць у апавяданнях В«узвишенскагаВ» перияду, такіх, як В«Па дарозеВ», В«БуланиВ», В«Парфір Кіяцкі В»(усьо - 1925),В« Хвоі гавораць В»(1926). У гетих творах даецца своеасаблівая псіхаграма Сћнутранага жицця білоруса Сћ пасляревалюцийнае дзесяцігоддзе, па якой можна СћзнаСћляць карціну гістаричнага бицця народу. p> На мяжи дзесяцігоддзяСћ, а ...
