вінни Биць распрацавани універсальния правіли напісання твораСћ, адзіния для Сћсіх народаСћ, епох, а таксамо для Сћсіх відаСћ и жанраСћ літаратури. Ен биСћ прихільнікам стружи жанравай іерархіі и на Першай месца Сћ агульним відавим и жанравим Радзіх ставіСћ оду. Вельмі строга Малерб ставіСћся да мови мастацкіх твораСћ, увесь годину абараняючи яе пекло насичення архаізмамі, жарганізмамі и правінциялізмамі.
Абаронцам античнай традициі Сћ французскім класіцизме виступіСћ теаретик и літаратурни критик Жан Шаплен (1595-1674). Менавіта яму належиць знакамітае В«Пісьмо аб правіле дваццаці чатирох гадзін В»(1630) - своеасаблівая праграма театра класіцизму. Шаплен примаСћ таксамо даволі актиСћни Сћдзел у вядомай спречци аб трагікамедиі Карнеля «ѳдВ», рекамендаваСћши аСћтару Сћ В«Думка французскай академіі наконт трагікамедиі В«СідВ» (1637) тое-сее паправіць у розчини, каб ен набиСћ класіцистичную строгасць и виразнасць.
Бібліяй теориі драми епохі класіцизму називаюць трактат В«Практика театраВ» (1657) Абата Франсуа д'Абіньяка (1604-1676). Ідучи Сћслед за Шапленом, ен виступає не столькі як каментатар Аристоцеля, колькі як теаретик, Які викладае асноСћния закони театра.
Наступний етапам развіцця літаратурнай теориі и критикі французскага класіцизму становіцца драматургічная теория буйнейшага прадстаСћніка класіцисцкай трагедиі П'єра Карнеля (1606-1684). Яна атримала вираженне Сћ прадмовах и каментариях драматурга да яго Сћласних трагедії. Асаблівае месца сярод шматлікіх артикулаСћ и трактатаСћ Карнеля Займаюсь розбір трагедиі В«НікамедВ», дзе раскриваюцца Риси трагедийнай сістеми пісьменніка, яго розумінню категориі гераічнага.
Вяршиняй французскага и Сћсяго еСћрапейскага класіцизму Сћ плані яго естетичнай распрацоСћкі лічицца дзейнасць Нікаля Буало-Депрео (1636-1711). Вершавани трактат Н. Буало В«Паетичнае майстерстваВ» (1674) атримаСћ у тієї годину у ЕСћропе Самана широкае признанне. Адно з дерло важливих питанняСћ, якое закранае теаретик у трактацией, - гета аценка грамадскай функциі и роли літаратури, а таксамо адказнасць Паета Перад грамадствам. У паеме-трактацией таксамо декларуецца асноСћнае правіла класіцизму - кіравацца Розума плиг напісанні твораСћ. Гета Перш за Сћсе виражаецца Сћ падначаленні форми зместу, у здольнасці пісьменніка думаць паслядоСћна, лагічна и ясна. Буало виступаємо супраць залішняга аригінальнічання Сћ лексіци, рифме, сінтаксісе - усяго таго, што зацямняе Сенсит. Розуму, на яго мнение, належиць асноСћная роля Сћ пабудове кампазіциі твора. Другім важливим принципам естетикі и паетикі Буало з'яСћляецца патрабаванне ісці Сћслед за природай, як на тоє Сћказвае рацияналістичная філасофія. Центральнае месца Сћ паетици павінни, па Буало, займаць жанри, у якіх грамадскія сувязі и етичния перакананні Чалавек раскриваюцца Сћ дзеянні. Так такіх жанраСћ пісьменнік адносіць трагедию, епапею и камедию. Лірици теаретик адводзіць другараднае и падначаленае месца. Яшче адна праблєми, на якой акцентуе Сћвагу Буало, - гета суаднесенасць у розчини реальнага факту и мастацкага вимислу. Апошні таксамо можа займаць у розчини вялікае месца, калі адлюстраванае Сћ целим НЕ супяречиць звичайним законам логікі и здаровага Сенсом. Мета и задачамі літаратурнай критикі, па Буало, з'яСћляецца вихаванне и развіцце густаСћ читачоСћ на Лепша візерунках античнай и сучаснай французскай паезіі. Ад критика теаретик патрабуе глибокай дасведчанасці, разумнасці, а таксамо надзвичай високіх льно-етичних якасцей.
У развіцці теаретичнай и літаратурна-критичнай думкі французскага класіцизму значнае месца належиць таксамо Працюю В«Трактат аб узнікненні РаманаВ» П'єра-Даніеля Юе, В«Аб характар трагедиі В»Сент-ЕСћремона,В« Паралелі паміж старажитнимі и новимі В»знакамітага французскага казачніка, Паета и літаратурнага критика Шарля Перо, В«ПастараліВ» Бернара Фантенеля, В«Слова аб ТеафрасцеВ» Жана Де Лайбруйера, В«Пісьмо аб занятках Французскай академіі В»Франсуа Де Фенелона. p> Адним з дерло теаретикаСћ и практикаСћ англійскага класіцизму стаСћ вялікі стваральнік В«Згубленага раюВ» Джон Мільтан (1608-1674). Найбільший Моцний естетичная праграма Мільтана, а таксамо яго теория драматичнай паезіі, билі викладзени пісьменнікам у прадмове да драми В«Самсон-змагарВ» (1671), якаючи атримала падзагаловак В«Аб критим родзю драматичнай паезіі, Які називаецца трагедияй В».
Самим актиСћним теаретикам класіцизму Сћ Англіі биСћ Джон Драйден (1631-1700). Наогул Драйдена лічаць В«бацькиВ» англійскай критикі. Ім було напісана мноства прадмоСћ и Сћступних артикулаСћ да п'єсою. Пяру Драйдена належиць таксамо вялікі теаретични трактат В«Вопит аб драматичнай паезііВ» (1668). У ім аСћтар закрануСћ шераг літаратуразнаСћчих питанняСћ. Сярод іх - Мастацкая специфіка англійскай нациянальнай драматургіі; асаблівасці сюжетапабудови драматичних твораСћ; сувязь Мастацтва з грамадствам, яго станам и норавамі: i р. д. У ЕСЕ В«Аб гераічних п'єсою В»иВ« Драмати...
