чная паезія мінулага стагоддзя В»(1672) пісьменнік абгрунтоСћвае створани ім жанр гераічнай п'єсою.
Сярод теаретикаСћ класіцизму Сћ літаратурах інших заходнееСћрапейскіх краін неабходна Перш за Сћсе назваць нямецкага Паета Марціна Опіца (1597-1639), аСћтара трактатаСћ В«Аристарх, ці Аб пагардзе да нямецкай мови В»(1618) иВ« кніга аб нямецкай паезіі В»(1624). У дерло трактацией аСћтар виступіСћ супраць даволі распаСћсюджанай у тієї годину думкі аб непридатнасці нямецкай мови для напісання літаратурних твораСћ. В«Кніга аб нямецкай паезіі В»- гета дерлоВ« паетика В»на нямецкай мове. Опіц, абапіраючися на аСћтаритет Гарация, Скалігера, Рансара, естетичния традициі Ренесанса, абгрунтоСћвае теорию літаратурнага класіцизму.
Теаретичная и літаратурна-критичная думка прадстаСћнікоСћ Барока развівалася не так інтенсіСћна, як класіцистаСћ. На гета билі палі причини. І сама галоСћная укладати Сћ критим, што Барока не так поСћна, як класіцизм, адпавядала АтмАсфери таго годині з яго Сћсеагульнай цягай да рацияналізму и Сћнармаванасці ва Сћсім, у тою ліку и Сћ Мастацтва.
Найбільший раннім вираженнем теориі Барока биСћ В«Трактат аб дасціпнасціВ» (1639) італьянца Мацея Перегрині (1595-1652). АСћтар критикаваСћ крайнасці барочнага Стила, и Сћ дерло Чарга залішняе разумовае мудрагельства, ускладнения метафари и параСћнанні, якія зацямняюць Сенсит твора, сутнасць яго праблематикі.
Своеасаблівим водгукам на працю взяти Перегрині стаСћ трактат іспанскага празаіка Бальтасара Грасіяна (1601-1658) В«Дасціпнасць, альбо Мастацтва витанчанага розумуВ» (1642). ЗрабіСћши пеСћную перааценку В«ПаетикіВ» Аристоцеля, пісьменнік паспрабаваСћ даследаваць природу мастацкага пазнання. Яно, на мнение Грасіяна, звязана Перш за Сћсе з хуткасцю разумовага пранікнення Сћ сутнасць праблєми, а таксамо з творчай інтуіцияй. Усе гета іспанскі даследчик и раманіст назіраСћ у творчай практици надзвичай шануемих ім паетаСћ Таса, Мариня, Гангор.
Віднейшим теаретикам барочнай паезіі биСћ італьянец Емануіле Тезаура (1591-1675) - Пает, драматург, даследчик літаратури и Мастацтва, аСћтар трактату В«Падзорная труба Аристоцеля В»(1653). Як и Грасіян, Тезаура імкнуСћся замяніць античную паетику Нова, з'акцентаваСћши Сћвагу на пошуках витокаСћ НЕ лагічна-навуковага, а менавіта мастацкага пазнання. Асабліва вялікую ролю Сћ Мастацкай творчасці Тезаура адводзіСћ метафари. Практична Сћся яго паетика пранізана пакланеннем гетаму стежку. Шераг момантаСћ палею уласнай естетичнай дактрини, адлюстраванай у В«Падзорной трубі АристоцеляВ», Тезаура развіСћ у трактацией В«льно філасофіяВ» (1670). p> Даволі блізкімі да поглядаСћ Тезаура на Мастацтва билі естетичния СћяСћленні яго суайчинніка Джамбацісти Віка (1668-1744). Гета адлюстравалася Сћ трактацией пісьменніка В«Нова навука В», у якім ідзе даволі цікавая гаворка аб метафари, алегориі, сімвале, іроніі.
1.5 Фарміраванне літаратуразнаСћства як самастойнай навукі Сћ ХVІІІ ст.
Наступний значним етапам у гісториі еСћрапейскай и сусветнай естетичнай и теаретика-літаратурнай думкі стала ХVІІІ ст. Менавіта з гетага годині літаратуразнаСћства пача паступова вичляняцца з естетикі и афармляцца Сћ самастойную навука.
Як и Сћ папяреднія годинник, сами значний Сћклад у развіцце літаратуразнаСћчай думкі гетага перияду Сћнеслі прадстаСћнікі Англіі, Франциі и Германіі.
У літаратури ранняга англійскага Асветніцтва значная роля належала класіцизму. Англійскія пісьменнікі Першай треці ХVІІІ ст. імкнуліся адлюстроСћваць сучаснае ім грамадскае жицце Сћ формах и вобразе античнасці. Адпаведна, што Сћ дадзеним руслі ішло таксамо и асенсаванне літаратури.
Своеасаблівим маніфестам англійскага асветніцкага класіцизму стала паема Аляксандра Попа (1688-1744) В«Вопит аб критициВ» (1711). В«Князь рифми и вялікі Пает розумуВ», як називалі Попа сучаснікі, у формі вершаванага трактату паспрабаваСћ викласці Аснова літаратурна-Мастацкай критикі. Можна лічиць, што Поп биСћ адним з дерло теаретикаСћ літаратурнай критикі. У Аснова яго канцепциі - ідея дапаСћнення Мастацтва критикай, мастацкага Талент - здольнасцю розумного критичнага меркавання. Критик, на мнение Попа, павінен аказваць у дерло Чарга СћплиСћ на Мастак, а не на Широкий публіку.
Асаблівае месца Сћ раннім англійскім Асветніцтве належиць Джанатану Свіфту (1667-1745). Знакаміти празаік напісаСћ два памфлети, якія атрималі широкі грамадскі резананс. Дерло пад назвав В«Бітва кнігВ» з'явіСћся адгалоскам спречкі паміж В«старажитниміВ» и В«НовиміВ». Адзначим, што Сћ Свіфта паля пазіция, якаючи НЕ примае неразумнасць В«НовихВ» и гарачлівасць В«старажитнихВ». Памфлет В«Казка пра бочкуВ» стаСћ НЕ толькі бліскучай сатирай на тагачаснае релігійнае жицце Англіі, альо и сатиричним адлюстраваннем бягучага літаратурнага и навукова-філасофскага жицця. Асабліва Моцний аСћтар критикуе тенденцию англійскага класіцизму да Сћвядзення Сћ розчини Сћсемагчимих адступленн...
