кспіра, Які з'яСћляецца дерло літаратурним сведчаннем аб вялікім драматурга, лаянка яго "варонай-вискачкай", пісаСћ аб критим, што гети акцер, Які пераапранаецца "у чужия Пери", "Дума, биццам ен таксамо здольни гримець білим вершив ", як и драматургі, якія вивучилі паезію Сћ універсітетах.
Шекспір ​​сапраСћди спачатку виряджався "у чужия Пери", и Стила яго дерло драм паказвае, што ен скаристаСћся паетичнимі адкриццямі папяреднікаСћ. Нейкія радкі Сћ іх нагадваюць тое Марло, то Гринів, то кідаСћ настолькі, што пасли западозрилі, биццам раннія п'єсою напісани НЕ ім, а кімсьці з іх, а, можа Биць, и Сћсімі разам. Самім жа справе Шекспір ​​проста зліСћся з патокою паетичнай драми тих гадоСћ. Чи не толькі ен падобни на Марло, Гринів ці кідаСћ. Яни Самі, у палю Чарга, шмат у чим падобния адзін на аднаго. p align="justify"> На шкода, нічога НЕ вядома пра тое, калі Шекспір ​​пачаСћ пісаць вершили. Аднако Цалко відавочна, што яго раннія драми НЕ билі Першай спробай паетичнага пяра. Цяжка павериць у тое, што ен міг з першага разу авалодаць вершив як сапраСћдни майстар паетичнай драми. Відавочна, тром частко "Генриха VI" папяреднічалі нейкія раннія паетичния розчини, якія НЕ дайшлі да нас. p align="justify"> У біяграфічних падання аб Шекспіра не раз сустракаюцца згадкі пра тое, што Сћ маладосці ен пісаСћ вершили. Так, у вядомай легендзе аб браканьерстве Шекспіра есць цікаСћная деталь: озливши на сера Томаса Люсі, нібита пераследваСћ яго за паляванне на чужій зямлі, Шекспір ​​напісаСћ на свойого криСћдзіцеля сатиричния вершикі, якія развесіСћ на Слупя. Браканьерства Шекспіра, хутчей за Сћсе, вигадка, альо частка праСћди, якаючи змяшчаецца Сћ їй, безумоСћна, заключаецца Сћ критим, што Малади Шекспір ​​пісаСћ вершили. p align="justify"> На больш цвердай Гліба ми апиняемся тади, калі пекло падобних легенд пераходзім да фактаСћ, якія дазваляюць висветліць, адкуль пачаСћся цікавасць Шекспіра да паезіі. З їй пазнаеміла яго "граматичная" школа, у якой Шекспір ​​вучиСћся. Тут, вивучаючи латинь, школьнікі читалі вершили Авідий, Вяргілія и інших римскіх паетаСћ. Яни вучилі на іх на памяць, перакладалі, и можна з поСћнай упеСћненасцю сцвярджаць, што школа адкрила Юнам Шекспіру світло паезіі. Яго улюбенцам стаСћ Авідий. У шматлікіх ПАСАЖ паем и п'єси Шекспіра сустракаюцца прамия и Сћскосния адгалоскі творчасці старажитнаримскага Паета. У гетим дачиненні Шекспір ​​мала чим адрозніваСћся пекло "універсітецкіх розумаСћ". Калі аб'ем школьнага курсом паезіі саступаСћ універсітецкай праграма, то асабістая адоранасць Шекспіра і - ми не памилімся, сказаСћши гета, - захапленне паезіяй дазволілі Шекспіру спачатку дагнаць, а затим перасягнуць сваіх больш ерудияваних субратаСћ па пяри. Ен засвоіСћ НЕ толькі Сћрокі, винесения з школи, альо и Сћсе, чим була багата айчинная паезія пекло Чосера да Спенсера. p align="justify"> Такім чинам, у епоху Адрадження ангельська драма НЕ існавала без паезіі, альо...
