p align="justify"> Аднойчи Чарльз Дикенс сказаСћ такія слова:
"Там, дзе я СћпеСћнени Сћ праСћдзе, я не буду хітриць з кім ..." [; 102] Гетимі словамі пісьменнік хацеСћ раскриць нам Сенсит свойого Рамана "Пригоди Олівер Твіст", бо толькі праз дзіцячае Сћсприманне можна реальна паказаць світло, знайсці праСћду ісціни. Дикенс непримеренних ставіСћся да Сћсяго, што Чалавек приніжае, скоСћвае, калечиць Сћжо з ранняга дзяцінства. Дітінсколькасьць павінна Биць шчаслівим, и годинах яно можа праходзіць и Сћ робочому будинку, и Сћ Турм. А можа Биць няшчаснай дзіця и Сћ бацькоСћскай хаце. Пра Сћсе гета розчини Чарльза Дзікенса. br/>
1.2 вобразе палі и Флоренс - увасабленне дабра и Сћседаравання з Рамана "Домбі и син"
У Сћладальніка фірми "Домбі и син" нарешце-то нарадзіСћся спадчиннік. Сина назвалі Полем. Так звалі яго бацькі и дзедо. Містер Домбі вирас пекло Сина да Домбі и амаль 20 гадоСћ биСћ адзіним прадстаСћніком фірми. Гета значиць, ен усьо вуспадкував пекло бацькі, а не запрацаваСћ. І павінен цяпер перадаць свайму синові-спадчинніку. p align="justify"> "Ричардс пачатку прадстаСћляць яго сабе грузнемо Сћ асобнай камери або привід, та якой варта нанабліжацца або адклікацца словами" [5, 5, 386]. І Сћ гетим пахмурнам будинку павінна праходзіць дзяцінства маленькага Поля. p align="justify"> А вось настрій и паводзіни містера Домбі падчас хресьбіни. АСћтар Малю змрочную надвор'е Сћ гети дзень, Цалко падиходзіць настрою містера Домбі. "А биСћ то шери, наче жалеза, восеньскі дзень з пранізлівим" усходнім вітрам, Цалко падиходзіСћ да агульнага настрою Сћ будинку. Містер Домбі, стоячих Сћ палею бібліятеци, увасабляСћ ва Сћласнай персони и вецер, и шерасць, и Сћвесь гети восеньскі дзень хресьбіни. Ен чакаСћ гасцей, халодни и неприветни, як надвор'е, и калі яго погляд падаСћ скрозь шкло акна на древи Сћ маленькім Дваро, з іх абсипаліся брунасте и жоСћтае лісце, ніби уражай хваробай ".
"Ен биСћ апранути Сћ шчильна зашпілени фрак з важкі Залати ланцужком, білим гальштуку и ріплячіх чаравіках" [5, 5, 379]. У будинку було вельмі холадна. М. Домбі з пагардай ставіцца да людзей. p align="justify"> Вось як ен вітаецца з містерам Чиком: "Ен працягнуСћ містеру Домбі руку з такім виглядає, ніби баяСћся, што яго Сћдариць електричним струмам. Містер Домбі СћзяСћ яе, як бяруць рибу, марських водарасць або нейкай іншай слізкі прадмет и адразу ж з падкресленай ветлівасцю павярнуСћся Сћладальніку "[5; 379]. p align="justify"> Калі Маленькі Поль расплакаСћся, Флоренс Засспакою ягонага. Альо містер Домбі задавальненне НЕ виявіСћ: "ва Сћсякім випадкі задавальнення ЄП не виявіСћ, таму вияСћленняня якіх-небудзь пачуццяСћ було яму наогул НЕ Сћласціва" [5; 382]. p align="justify"> Хресьбіни нагадвалі пахаванне. Розніца була толькі у колери каретта масці коней, падчас циримоніі ен думеСћ толькі аб сваім велічи:
