мо яго В«видатнае становішча Сћ грамадскім жицці беларусаСћ як редактара часопіса В«Наша НіваВ» Сћ Вільні В».
У асобі Цішкі Гартнага Сћ білоруський літаратури А. Луцкевіч бачиць В«даволі видатнага прадстаСћніка работніцкай ідеалогііВ». Са-циял-демакрат па перакананнях (праграма Беларуськай Сация-лістичнай Грамада, у ЦК якой у свою годину уваходзіСћ А. Луцкевіч, шмат у чим супадала з метамі сациял-демакратиі, за виключен-ньому нациянальнага вань, якому БСГоСћци надавалі болиную Сћвагу, и зямельнага вань, дзе яни ариентаваліся на традициі землекаристання на Беларусі), А. Луцкевіч заСћседи сімпатизаваСћ прадстаСћнікам пралетарскага руху Сћ білоруський культури. Таму ен так висока цаніСћ Цішку Гартнага, гетага, па словах критика, В«пісняра працеюВ». ПрислухоСћваючися да работніцкай ПРАЦІ Ц. Гартнага, критик заСћважае: В«Агульни тон паезіі яго - живи, бадьорі, з ритмом, напамінаючим шибкія Сћдари молата ці рух гарбарскага СкрєблВ». p align="justify"> АддаСћ А. Луцкевіч належноє Сћвагу и свайму Сћлюбенаму Сћ бе-ларускай літаратури Паету - Максіму Багдановічу.
У артикуле В«Памяць - настаСћніца жиццяВ» (Літ. и Мастацтва. 1989. 2 черв.) У. Калеснік, характаризуючи А. Луцкевіча, адзначае: В«Дзеяч, Які па природзе биСћ пераважна здольним Чалавек сва -боднай прафесіі ди пакутліва зносіСћ абавязкі функциянера. I критим не менше не міг жиць без абавязкаСћ В». У Калеснік закрануСћ вельмі важливу дилему - дилему Свабода творчай індивідуальнасці и драматичнай неабходнасці свядомага падпарадкавання барацьбе за агульнанациянальния ідеали, Хіба што перавялічваючи В«пакутиВ» А. Луцкевіча. Буйнейшия Беларускія мастакі слова да-Волі легка пераносілі Такі дуалізм бицця (за виключеннем, можа, С. Палуяна). Постаці Цеткі, А. Гаруна, якія, па словах Ц. Гартнага, тримаюць В«у адной руце меч, а Сћ інший пяроВ», характаризуюць ці НЕ Сћсіх прадстаСћнікоСћ білоруський адрадженскай літаратури. У А. Луцкевіча гетия знешнія супрацьлегласці яшче виразней кідаюцца Сћ вочи: з аднаго боці - Сябри ЦК падпольнай партиі, з другог - апалагет В«чистай красиВ». Гетия два бакі цель-нага, па наших меркаваннях, характар ​​А. Луцкевіча Якраз и за-бяспечвалі яму адчуванне навізни білоруський адрадженскай творчасці Сћ кантексце нациянальнага руху и цвердую ариентацию критика на каштоСћнасці класічних літаратур, сусветних узораСћ пригожага пісьменства, што НЕ дае І так сення састарець ягоним критичним даследаванням.
творити М. Багдановіча для А. Луцкевіча - В«гета чистая паезія, без Жаданом каго-колечи навучаць, без якіх-небудзь старонніх тенденций. Пясняр Самана палі творчаство Сћважае за службу роднаму народу. Вибіраючи Беларускія мативи, ен затримлі-ваецца на іх НЕ затим, што яни - родния, а затим, што Сћ іх есць неадкрития дагетуль скарби хараства В». На мнение А. Луцкевіча, В«агульналюдскі момантВ» у паезіі М. Багдановіча примушае В«яго верш гетаксама гавариць Білорусі, як и чужинцуВ». М. Багдановіч...
