, заСћважае критик, В«травні незвичайна сільнае пачуцце краси, гармонііВ». Заслугу Паета А. Луцкевіч бачиць у В«присваенні бе-ЛАРУС нових форм вершаВ». Акрам Сћсяго, адзначае ен, В«Багдановіч - дерло между беларусамі пясняр місця, каторае дае яму Натхнення не менше, чим живая природа. Між ІМІ на Першай месца вибіваюцца вершили аб адвечнай сталіци зямлі білоруський - старої Вільні, каторая зрабіла на пісняра незвичайна сільнае Сћражанне сваімі памятнікамі старини, численимі високай краси касцеламі, вузкімі вулкамі, якія НЕ змяніліся пекло трохсот гадоСћ В». p align="justify"> У Алаізе Пашкевіч (Цетци) А. Луцкевіч бачиСћ асобі, фанатич-на захоплення беларускім адрадженнем. Ен піша: В«Для тієї невя-лічкай жмені людзей, катория тварилі білоруську ідею, праворуч беларуская станавіла биццам інтегральную, неадцзялімую часць іх душиВ». Менавіта беларуская праворуч и Служив неабходнаю Сћмоваю для росквіту паетичнага Талент Цеткі. Яе жицце нагадвае яму ахвярнае самаспаленне: В«Праз усьо палі жицце Цетка папраСћдзе гарела, и Шибко таялі яе сіли, катория так шчодра аддавала бе-ларускай справе. I, шибаючи Сћверх - так сонца и да зор, яна разам чула палю слабасць, бяссільнасць В». Моманти Сћзлету и спаду та-нальнасці вершаСћ Цеткі А. Луцкевіч звязвае з яе грамадскай ак-тиСћнасцю. В«Слабасць и бяссільнасцьВ» нарастаюць у яе на емігра-циі, І, наадварот, Цетка палає, працуючи на роднаВ ніве. p align="justify"> Характернай адзнакай для А. Луцкевіча-критика з'яСћляецца ягоная здольнасць пераСћвасабляцца, аналізуючи творчасць різни мастакоСћ слова. Няма, здаецца, у літаратури нічога вартаснага, што маглів б схавацца пекло яго добразичлівага, заклапочанага поглинання-ду. У гетим пераконваешся, читаючи ягония радкі пра Канстан-цию Буйлов. А. Луцкевіч трактуючи паеткамі як В«Малад, поСћную СІЛ и ахвоти да жицця дзяСћчину, каторая глядзіць на світ такімі вачи-ма, як павінна глядзець дзяСћчина з Гарач серцам и чистай душею, маючих 18-20 гадоСћВ». К. Буйлов Сћ вачах А. Луцкевіча - су-працьлегласць Цетци Сћ жицці. А жиццеви тон, на мнение критика, адигривае вялізную ролю Сћ станаСћленні творчай асобі. Таму, робіць ен виснову, В«і НЕ дзіва, што на дерло мейсци Сћ яе вершили чуюцца гарачия СЛОВА Кахане, што яна ждже Тей любові, якую бачиць толькі Сћ марах-снах, якую душею яна прачуваеВ». Ти-повал адзнакаю вершаСћ К. Буйлов критик називав В«ератичную інтуіциюВ». Менавіта таму В«ми маглі б назвацьВ« песнямі Кахане В»вершили яе, сабрания Сћ томіку пад загалоСћкамВ« Курганна кветка В». Гетия ж мативи Кахане, любові асвятляюць усьо, та чаго да-кранаецца паеткамі: В«Буйлов горача любіць свій край и народ, бо НЕ можа НЕ любіць: Каха сагрета Сћ яе Сћсе, што яна робіць, што пішаВ». p align="justify"> У апошнім артикуле кніжкі В«Наші ПісняриВ» - пра Змітрака Бядуля - критик разглядае ролю яСћреяСћ у сусветнай культури, дзе яни, нягледзячи на рознасць культур, у якіх тварилі, здолелі захаваць палі аблічча. Беларуская культура здолела привабіць и інтеграваць у ней...
