В»), пагражае яе ворагам (В«Далакопам ревалюциіВ»), ПЯЕ гімни яе абаронцам (В«ЧирвонаармейциВ»), аплаквае яе ахвяри (В«СцешсяВ»), заклікае да стваральнай ПРАЦІ (В«До праціВ»). У вершили В«Замацуйма!В» Ц. Гартного пісаСћ:
Вось цяпер, калі вораг разбіт -
Чи не спачинку чакаць ми павінни:
шкірно мусіцьме Гарт Биць зліт
Дзеля ПРАЦІ руплівай, няСћпиннай.
Зборнік В«УрачистасцьВ» (1925) успримаецца як лагічни працяг дзвюх папяредніх паетичних кніг Ц. Гартнага. Па трапні ви-значенні М. Піятуховіча, В«зборнікВ« Урачистасць В»становіць сабою Яскраве вобразе бадзерага светаадчування пісняра, Які бачиць усюд рух, динаміку барацьби и адначасна Сћзаемную сувязь речаСћ. Прасякнути такімі бадзеримі настроямі, Ц. Гартного адгукаецца на Сћсе пекнае и пригожае: і ре'валюция, и природа, и Сћсе жицце Сћ целим стаіць у сваім святочні убранні В». Даследчик заСћважае НЕ толькі тематичнае паширенне лірикі Паета, альо и пеСћния дасяг-ненні Сћ галіне В«фармальна-МастацкайВ»: В«Цішка Гартного з'яСћляецца тут зусім у Нова постаці музичнага пісняра, Які трапні злучен-ньому асанансаСћ и алітерацияй можа Сћтвариць сапраСћдния гукавия мелодиі В». Асабліва адчувальна гета музикальнасць у ліричних вершили В«Мая душаВ», В«Я жиць хачуВ», В«Я живуВ», «ѳмфоніяВ», В«Білим матилечкамВ». br/>
Білим матилечкам,
Легкім ди вяртлявим,
Па зялених травах,
У Руцяне лісточках,
Ясним днем ​​и ночкай
Я б хацеСћ лятаці,
Я б хацеСћ лятаці.
калі асобния вершили циклу В«Урачистасць ревалюциі" не па-збаСћлени плакатнасці и схематизму, то Сћ вершили, аб'яднаних у цик-ле В«Урачистасць жиццяВ», Ц. Гартного раскриваецца як тонкі лірик з багатим светаСћсприманнем , здольнасцю адчуваць пригажосць навакольнага світлу. Цікава нагадаць у сувязі з гетим, што, виступила-паючи Сћ роли літаратурнага критика, Ц. Гартного будз адмаСћляць В«естетичнуюВ» сутнасць паезіі, виступаць супраць В«чистага мастац-тваВ». У артикуле В«Етапи развіцця білоруський літаратуриВ», на-приклад, разглядаючи творчасць М. Багдановіча, ен палічиць вяза-лікай заганай Сћхіл Паета пекло В«грамадскіх напеваСћВ», яго захапленне В«легкімі мативамі аб лесавікох ди русалок, аб гаедих живелах, Іпто пливуць па небу В». Альо гета будз криху пазней. Пакуль жа сам Ц. Гартного Сћ захапленні пекло В«зачараванага царства природиВ», населенага чарадзеямі, лесунамі, духамі, німфамі, ведзьмамі, ва-дзянікамі. Аб іх згадвае Пает у вершили В«Каля бору сонца ходзіцьВ» (1924), знаходзячи для гетага яркія рамантичния Фарби:
Каля бору сонца ходзіць
На високіх ценкіх дибах,
Чарадою цені водзіць
Па кустох -...
