набиваць маенткі.
Указами пекло 19 студзеня 1866 усьо шляхцічи, якія НЕ даказалі свойого дваранства, уключания ў склад сялянаў ЦІ мяшчанаў.
Хоць юридична адбилася поўная ўніфікация станаў у Беларусі з астатняй територияй Расійскай імпериі, альо ў многіх установах дзяржаўнага кіравання, найперш у Скарбового палатах, працягваўся статистични ўлік и кантроль за «колишньої польскай шляхтай». Працягвала дзейнічаць забарона на набицце зямлі. Толькі ўказам пекло 4 сакавіка 1899 дазволена дваранам и мяшчанам католікам, якія асабіста займаліся земляробствам, купляць Зямля, альо каб агульная колькасьць яе НЕ перавишала 60 дзесяцінаў. Пасли Ревалюциі 1905 указам пекло 1 траўня 1905 дазволена католікам купляць зямельную ўласнасць, альо толькі ў католікаў; набицце зямлі ў асобаў іншага веравизнання абмяжоўвалася зноў жа 60 дзесяцінамі и іншимі ўмовамі. Гетия абмежаванні доўжиліся да канца існавання Расійскай Імпериі. [1]
.2 Мяжа яўрейскай аседласці
Мяжа аседласці - у Расійскай імпериі з 1791 па 1917 (фактична па 1915 рік) - граніца териториі, за межамі якой забаранялася пастаяннае праживанне яўреям.
Фактична пачатак рисі яўрейскай аседласці биў пакладзени загидила Кацярини II пекло 23 Сніжне 1791 (3 студзеня 1792), Які фармальна биў виніковай реакцияй ўрада імпериі на ліст Віцебскага яўрейскага купця Цалко Файбішовіча; указ даваў дазвол яўреям пастаянна жиць разам з Беларуссией, таксамо ў Наварасіі - тади нядаўна далучаним да Расіі регіене, и забараняе запіс у купецтва, у приватнасці, у Масквє (чаго и патрабавалі мясцовия купці, таму што баяліся канкуренциі).
З трецяга падзелу Речи Паспалітай у склад мяжи ўвайшлі Віленская и Гродзенская губерні.
Пра канчатковае юридичнае афармленне мяжи аседласці паведаміла «Палаженне аб уладкаванні яўреяў» 1804, якое пералічвала тия губерні и териториі, дзе яўреям дазвалялася сяліцца и гандляваць. Так губерняў, адкритих для яўреяў далучания Астраханська и Каўказская губерні (та 1835 <# «justify"> У мяжу аседласці ўваходзілі специяльна адведзения мястечкі ў Наступний губернії:
1.Бесарабская <# «justify"> 3. Буржуазния реформи 60-80 гадоў XIX стагоддзя. Контр-реформи 80-90 гадоў XIX стагоддзя
Реформа 1861 лiквiдавала галоўную перашкоду, што стримлiвала развiцце капiталiзму ў Расii, - пригоннае права. Аднако гетага була не дастаткова. Каб рухацца да сапраўди буржуазнага грамадства, Расii билi патребни iншия реформи дзяржаўна-палiтичнага ладу. У 60-70-я гади ўрад Аляксандра II приняў шераг пастаноў аб правядзеннi такiх реформ: земскай, судовай, гарадской, ваеннай, у галiне Народнай адукациi i друку.Самай радикальнай була суднова реформа (20 Лiстапад 1864 р.). Нови суд будаваўся на бессаслоўних принципах. Билi абвешчани нязменнасць суддзяў, незалежнасць суду пекло адмiнiстрациi, Вусни характар, спаборнасць i галоснасць судовага працесу. Плиг разглядзе кримiнальних спраў прадугледжваўся ўдзел у судновим працесе Присяжна засядацеляў, ствараўся iнститут Присяжна павераних (адвакатаў). Папяредняе слідства забiралася пекло палiциi i перадавалася судновим следчим. Значний скарачалася сiстема судаводства.
На Беларусi суднова реформа пача толькi ў 1872 з увядзення мiравих судоў. Адн...
